Interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.143.2024.3.AJ

Czy Wnioskodawca powinien dalej kontynuować amortyzację budynków wzniesionych na gruncie (środków trwałych), czy też powinien uznać, iż ma do czynienia z ich zbyciem oraz ich ponownym nabyciem i na nowo ustalić wartość początkową tych środków trwałych?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien kontynuować amortyzację budynków wzniesionych na gruncie (środków trwałych) czy też powinien uznać, iż ma do czynienia z ich zbyciem oraz ich ponownym nabyciem i na nowo ustalić wartość początkową tych środków trwałych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca" bądź „Spółka") będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadząca od 2009 r. działalność gospodarczą w zakresie produkcji masy bitumicznej oraz układania nawierzchni asfaltowej (masy bitumicznej).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka w 2011 r. zawarła z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (dalej: „Wydzierżawiającym") umowę dzierżawy na czas oznaczony na okres 15 lat, mocą której weszła w posiadanie nieruchomości (dalej: „Nieruchomość") stanowiącej działkę oznaczoną numerem geodezyjnym (…) o powierzchni (...) ha położonej w (…) (województwo …).

Zgodnie z zawartą umową dzierżawy:

 1) Wydzierżawiający oddaje Spółce Nieruchomość do używania i pobierania z niej pożytków,

 2) Po zakończeniu dzierżawy Spółka zwraca przedmiot umowy dzierżawy w takim stanie w jakim powinien się znajdować stosowanie do zasad wykonywania dzierżawy określonych w umowie dzierżawy oraz w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. 2022 poz. 1360 ze zm.), dalej: „Kodeks cywilny",

 3) Spółka wykorzystuje Nieruchomość na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w szczególności na potrzeby prowadzenia działalności związanej z produkcją mas bitumicznych,

 4) Spółka w celu dostosowania przedmiotu dzierżawy do sposobu korzystania, zachowuje prawo do dokonywania nakładów w przedmiocie dzierżawy, w tym w szczególności prac budowlanych polegających na budowie instalacji, budynków, ogrodzenia, bramy, utwardzenia placu, doprowadzenia mediów, instalacji oświetlenia oraz poczynienia innych nakładów w celu uczynienia przedmiotu dzierżawy zdatnym do wykorzystywania w celu określonym w pkt 3,

 5) Wszystkie koszty i obowiązki związane z prowadzeniem prac wskazanych w pkt 4 ponosi Spółka.

Umowa dzierżawy nie zawierała szczególnym postanowień dotyczących zasad rozliczania nakładów na przedmiot dzierżawy w przypadku nabycia Nieruchomości przez Spółkę.

W trakcie trwania dzierżawy, Spółka na przedmiotowej Nieruchomości poniosła nakłady w postaci budowy studni, kanalizacji deszczowej, wytwórni mas bitumicznych, ogrodzenia, drogi wewnętrznej, budynku socjalno-biurowego, zbiornika przeciwpożarowego, przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, magazynu kruszyw, zbiornika na olej opałowy i wagi samochodowej o łącznej wartości 1.914.226,52 zł. Wszystkie powyższe elementy są nierozerwalnie związane z gruntem, zostały przez Spółkę przyjęte do ewidencji środków trwałych i amortyzowane. Z uwagi, na to iż w/w środki trwałe służyły i służą działalności opodatkowanej, Spółka odliczyła podatek VAT od wydatków poniesionych na ich wybudowanie. Wydzierżawiający w żadnym stopniu nie partycypował w ponoszonych przez Spółkę nakładach.

W 2023 r. Spółka zdecydowała się zakupić Nieruchomość, którą od 2011 roku dzierżawiła. W tym celu w pierwszej kolejności, w dniu 22 lutego 2023 r. zawarła z Wydzierżawiającym Umowę sprzedaży (warunkową) i umowę przedwstępną o przeniesienie własności, na mocy której Wydzierżawiający sprzeda Spółce Nieruchomość pod warunkiem, że Lasy Państwowe działające na rzecz Skarbu Państwa nie skorzystają z przysługującego im na podstawie art. 37a ust. 1 pkt 1) i 3) ustawy z dnia 28 września 1911 roku o lasach (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 672 ze zm.) prawa pierwokupu - udział obejmujący 58000000/249422652 części Nieruchomości, a umowa o przeniesienie własności Nieruchomości nastąpi w ciągu 14 dni roboczych od dnia otrzymania zawiadomienia od Lasów Państwowych o nieskorzystaniu z przysługującego im prawa pierwokupu lub w ciągu 14 dni roboczych od dnia, w którym upłynie ustawowy termin przysługujący uprawnionemu do wykonania tego prawa.

Umowa o przeniesienie własności nieruchomości i umowa sprzedaży została zawarta w dniu 7 marca 2023 r. Zgodnie z jej zapisami Wydzierżawiający przeniósł na rzecz Spółki udział obejmujący 58000000/249422652 części Nieruchomości za określoną w umowie kwotę oraz udział obejmujący 191422652/249422652 części Nieruchomości tytułem zaspokojenia roszczeń Spółki z tytułu nakładów poniesionych przez Spółkę na Nieruchomości. Na gruncie prawa cywilnego Wydzierżawiający sprzedał więc na rzecz Wnioskodawcy zabudowane nieruchomości (a więc grunt z wzniesionymi na nim przez Wnioskodawcę obiektami), ale w związku z cywilistycznym rozliczeniem nakładów, Wnioskodawca w istocie zapłacił za nabywaną Nieruchomość równowartość wartości gruntu, ponieważ to Wnioskodawca wzniósł posadowione na niej obiekty.

W konsekwencji powyższych czynności Spółka stała się właścicielem w sensie cywilistycznym Nieruchomości, na której znajdowały się wzniesione przez nią, w czasie trwania dzierżawy obiekty, w szczególności budynek socjalno-biurowego, zbiornika przeciwpożarowy, magazynu kruszyw, zbiornika na olej opałowy, nad którymi to od momentu poniesienia nadkładów sprawowała nieprzerwalne władztwo ekonomiczne.

Niniejszym wnioskiem Wnioskodawca zamierza potwierdzić, że w świetle okoliczności przedstawionych powyżej występują dwie odrębne czynności podlegające opodatkowaniu:

1) sprzedaż nieruchomości obejmująca sprzedaż gruntu i budynków na nim wzniesionych przez Wnioskodawcę (dalej: „Czynność nr 1"),

2) rozliczenie nakładów w związku z budynkami wzniesionymi przez Wnioskodawcę (dalej: „Czynność nr 2").

Pytanie

Czy Wnioskodawca powinien dalej kontynuować amortyzację budynków wzniesionych na gruncie (środków trwałych), czy też powinien uznać, iż ma do czynienia z ich zbyciem oraz ich ponownym nabyciem i na nowo ustalić wartość początkową tych środków trwałych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Mimo, że dojdzie do zmiany właściciela na gruncie prawa cywilnego, to wszystkie kwestie związane z wykorzystywaniem środków trwałych, w tym kwestia ich amortyzacji, nie ulegają zmianie. Wnioskodawca powinien kontynuować amortyzację budynków/budowli, które zostały wzniesione na dzierżawionym gruncie. Dzierżawca może je bowiem wprowadzić do swojej ewidencji środków trwałych i je amortyzować jako inwestycje w obcych środkach trwałych. W momencie nabycia Nieruchomości uległa jedynie zmiana podstawy prawnej amortyzacji z art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o CIT na art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z utrwaloną praktyką potwierdzaną w interpretacjach podatkowych, istnieje możliwość kontynuowania wyceny oraz zasad amortyzacji w przypadku nabycia przez najemcę (dzierżawcę) przedmiotu najmu (dzierżawy) w której ten ostatni, dokonał inwestycji (nakładów) uznanych za ulepszenie i zakwalifikowanych do odrębnej kategorii środków trwałych tj. „inwestycji w obcy środek trwały". Tak przykładowo potwierdzono te praktykę w interpretacji z dnia 30 grudnia 2014 r. Izby Skarbowej w Katowicach IBPBI/2Z423-1213/14/AK). Powyższe znajduje potwierdzenie w opublikowanym przez Ministerstwo Finansów piśmie z grudnia 2018 r. sygn. 21189/K (opublikowanym wraz z interpretacjami indywidualnymi) dotyczącym Inwestycji w obcych środkach trwałych - u.p.d.o.p. CIT, w którym w punkcie 3 pod tytułem "Inwestycje w obcych środkach trwałych a zakończenie umowy najmu" stwierdzono iż "W przypadku nabycia przez podatnika środka trwałego, w którym dokonał on inwestycji, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym według zasad dotychczasowych, pomimo iż po nabyciu środka trwałego nie będzie to już obcy środek trwały lecz własny albo powiększenia wartości początkowej nabytego środka trwałego o niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcym środku trwałym".

Wskazać również należy na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2010 r„ nr ILPB3/423-153/10-2/EK, która również przychodzi z pomocą w kwestii ustalenia skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego. Dotyczy ona inwestycji w obcych środkach trwałych i ich amortyzacji. Organ stwierdził w niej, że: „Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w przypadku nabycia przez podatnika środka trwałego, w którym dokonał on inwestycji w obcym środku trwałym (pod warunkiem, iż - tak jak w przedstawionym stanie faktycznym - nie dojdzie do zwrotu poczynionych nakładów), istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym pomimo, iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny. Po przekazaniu do używania inwestycji w obcym środku trwałym, staje się ona bowiem odrębnym składnikiem majątku, niezależnie od prawa własności i przewidywanego okresu użytkowania. Spółka powinna zatem kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według metody i zasad stosowanych przed nabyciem środka trwałego (całkowity okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat), w którym została zrealizowana inwestycja, polegająca na ulepszeniu tego środka trwałego”.

Należy zauważyć, iż ani umowa dzierżawy ani przepisy Kodeksu cywilnego nie regulują obowiązku rozliczenia poniesionych nakładów, z uwagi iż Nakłady są i będą na dzień sprzedaży Nieruchomości składnikami majątku i w ekonomicznym władztwie Spółki, czyli podmiotu który poniósł ekonomiczny ciężar wytworzenia nakładów. Należy pamiętać, że to tylko i wyłącznie Spółka poniosła wydatki na wybudowanie środków trwałych i wydatki na wszelkie naprawy eksploatacyjne związane z nimi. To Spółka ponosiła również wszelkie koszty związane m.in. z zawarciem umów z dostawcami mediów, zapewnieniem ochrony i sprzątania obiektu/terenu. Nie można zapominać, że intencją Spółki towarzyszącą transakcji zakupu Nieruchomości nie jest rozpoczęcie wykorzystywania składników majątkowych, a kontynuacja tego wykorzystywania, a więc dalsze zaangażowanie zasobów materialno-ludzkich.

W związku z tym Wnioskodawca na gruncie ustawy o CIT nie rozpozna przychodu. Mimo, że ustawa o CIT nie reguluje wprost sytuacji, w której dochodzi do sprzedaży gruntu na rzecz osoby, która wzniosła na nim budynki i budowle, to należy przeanalizować jej zapisy w celu potwierdzenia, że w niniejszej sprawie nie powstaje przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z nabyciem nieruchomości z obiektami wzniesionymi przez Wnioskodawcę na tym gruncie, za cenę gruntu, w związku z cywilistycznym rozliczeniem nakładów.

I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodami są co do zasady w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. W myśl regulacji art. 12 ust. 5 ustawy o CIT wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Przyjęło się, że przez przychód rozumie się wyłącznie te wartości, które w sposób definitywny powiększają aktywa osoby prawnej, tj. wiążą się z jej przyrostem majątku (w taki sposób zdefiniował to chociażby Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 871/11).

Natomiast nieodpłatne świadczenia definiowane są w doktrynie jako obejmujące wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10). Otrzymujący otrzymuje więc określoną korzyść pod tytułem darmowym i nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Inaczej mówiąc, otrzymuje na przykład towar od innego podmiotu, za który nie musi płacić.

Z uwagi, iż umowa dzierżawy nie zawiera szczególnych postanowień dotyczących zasad rozliczania nakładów na przedmiot dzierżawy w sytuacji gdy Spółka zakupi przedmiot umowy, należy odnieść się do postanowień Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 676 Kodeksu cywilnego jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Przyjmuje się, że prawo wyboru wydzierżawiającego powstaje dopiero po wygaśnięciu umowy i po wydaniu mu nieruchomości. To z kolei prowadzi do braku możliwości zastosowania art. 676 Kodeksu cywilnego w niniejszej sprawie. Umowa dzierżawy w analizowanym przypadku nie została bowiem rozwiązania - ona do momentu sprzedaży przez Wydzierżawiającego nadal obowiązywała Natomiast w momencie sprzedaży Nieruchomości umowa ta wygasła z mocy praca, a w konsekwencji nie powstało roszczenie o zwrot Nieruchomości ani o ewentualny zwrot wartości nakładów.

Tak wskazuje natomiast interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 kwietnia 2020 r„ nr 0114-KDIP2-2.4010.9.2020.4.SJ, w której wskazano, że: „Postanowienia art. 676 k.c. przewidują m.in uprawnienie wydzierżawiającego do zatrzymania ulepszenia dokonanego na przedmiocie dzierżawy za zapłatą dzierżawcy sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu nieruchomości po rozwiązaniu umowy, przy czym zgodnie z orzecznictwem prawo wyboru wydzierżawiającego powstaje dopiero po wygaśnięciu umowy i po wydaniu mu nieruchomości. W konsekwencji przepis ten nie będzie miał zastosowania w przypadku sprzedaży przedmiotu dzierżawy dzierżawcy z obowiązującą umową dzierżawy, ze względu na zejście się (na konfuzję) w jednej osobie praw i obowiązków wydzierżawiającego i dzierżawcy, i wygaśnięciu umowy z mocy prawa i w konsekwencji niepowstaniu roszczeń o zwrot nieruchomości ani o ewentualny zwrot wartości nakładów”.

Mając powyższe na względzie. Wnioskodawca powinien dalej kontynuować amortyzację budynków wzniesionych na gruncie (środków trwałych).

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część Państwa stanowiska, która odnosi się jedynie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) dalej: „Ustawa o CIT”:

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Jednocześnie - w myśl art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT,

Amortyzacja jest szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.

W myśl art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1-2 Ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

Stosowanie do art. 16c pkt 1 Ustawy o CIT,

W myśl art. 16f ust. 1 Ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16i ust. 1 Ustawy o CIT,

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka w 2011 r. zawarła z osobą fizyczną umowę dzierżawy na czas oznaczony na okres 15 lat, mocą której wydzierżawiła nieruchomości stanowiące działkę oznaczoną numerem geodezyjnym (…) o powierzchni (...) ha. W trakcie trwania dzierżawy, Spółka na przedmiotowej Nieruchomości poniosła nakłady w postaci budowy studni, kanalizacji deszczowej, wytwórni mas bitumicznych, ogrodzenia, drogi wewnętrznej, budynku socjalno-biurowego, zbiornika przeciwpożarowego, przyłącza wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, magazynu kruszyw, zbiornika na olej opałowy i wagi samochodowej o łącznej wartości 1.914.226,52 zł. Wszystkie powyższe elementy są nierozerwalnie związane z gruntem, zostały przez Spółkę przyjęte do ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również że Spółka zdecydowała się zakupić Nieruchomość, którą od 2011 roku dzierżawiła. Wydzierżawiający sprzedał Spółce zabudowane nieruchomości (grunt z wzniesionymi na nim przez Państwa obiektami), ale w związku z cywilistycznym rozliczeniem nakładów, Wnioskodawca zapłacił za nabywaną Nieruchomość równowartość wartości gruntu, ponieważ to Wnioskodawca wzniósł posadowione na niej obiekty.

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy Wnioskodawca powinien kontynuować amortyzację budynków wzniesionych na gruncie (środków trwałych), czy też powinien uznać, iż ma do czynienia z ich zbyciem oraz ich ponownym nabyciem i na nowo ustalić wartość początkową tych środków trwałych.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zauważyć należy, że na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, zasady amortyzacji przewidziane dla budynków, budowli oraz lokali będących przedmiotem odrębnej własności, są takie same jak dla budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie. Tym samym w sytuacji nabycia przez Państwa gruntu, na którym wybudowaliście Państwo wskazane we wniosku budynki i budowle, zasadnym jest kontynuowanie amortyzacji na dotychczasowych zasadach.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. J. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).