Interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.230.2024.2.JG

1. Czy wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji? 2. Czy nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji?

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia w zakresie ustalenia, czy: 

-wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji,

-nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2024 r., (data wpływu tego samego dnia, za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską firmą logistyczną, świadczącą usługi transportu (…).

Spółka działa na rynku (…) i oferuje usługi (…).

Spółka jest właścicielem (…).

(…) składa się m.in. z dwóch utwardzonych placów (…), oznaczonych w wewnętrznej ewidencji Spółki jako (…) (dalej: „Plac A”) oraz (…) (dalej: „Plac B”).

Nieruchomości, na których znajdują się obydwa place (…) stanowią własność Spółki albo są przedmiotem użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Spółki.

Na przestrzeni ostatnich lat (odpowiednio w 2019 r. - w odniesieniu do Placu A i w 2015 r. w odniesieniu do Placu B), Spółka ponosiła wydatki na utwardzenie obydwu placów i dostosowanie ich do aktualnych potrzeb Wnioskodawcy.

Koszty poniesione w tym zakresie, dla potrzeb księgowych i podatkowych zostały zaksięgowane jako dwa osobne środki trwałe, podlegające amortyzacji księgowej i podatkowej. Środki te były amortyzowane stawką 4,5% i na dzień 31 grudnia 2023 r. nie zostały w całości zamortyzowane.

Obydwa place (…) stanowiły budowle dla potrzeb kalkulacji podatku od nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że w dotychczasowym kształcie place (…) nie w pełni odpowiadały zmieniającym się potrzebom Spółki, podjęto decyzję o ich gruntownej przebudowie.

W tym celu w 2023 r. wykonano szereg prac budowlanych, obejmujących:

a)w odniesieniu do Placu A:

-plac w stanie pierwotnym był utwardzony warstwą gruzu betonowo-ceglanego. Ze względu na zużycie i stan nawierzchni Wnioskodawca zdecydował się na inwestycję w postaci wykonania nowego utwardzenia placu nową nawierzchnia asfaltową;

-podczas przeprowadzania inwestycji zostało utwardzone (…) m² (tj. 48% powierzchni całego placu), a reszta placu pozostała w stanie pierwotnym (tj. niezmienionym);

-dla potrzeb wybudowania nowej nawierzchni placu częściowo użyto kruszywa, które powstało w wyniku likwidacji części dotychczasowego utwardzenia placu.

W rezultacie przeprowadzonych prac doszło do likwidacji dotychczas istniejącej części Placu A w 48%. W pozostałym zakresie środek trwały Plac (…) nie uległ zmianie.

b)w odniesieniu do Placu B:

-plac został wewnętrznie podzielony na pięć mniejszych placów, przy czym w ramach przebudowy, na każdym z nich podjęto inne działania związane z przebudową, obejmujące:

plac nr 1 – plac o powierzchni (…) m² na którym pozostawione jest dotychczasowe utwardzenie - nawierzchnia betonowa.

plac nr 2 - plac o powierzchni (…) m² na którym istniała nawierzchnia betonowa, która została wykorzystana jako warstwa podbudowy dla nowo wybudowanej nawierzchni asfaltowej. Nawierzchnia betonowa, na bazie przeprowadzonych badań nośności, została wykorzystana jako podbudowa dzięki zastosowaniu odpowiedniej technologii budowy nowych warstw bitumicznych. Brak było również ekonomicznych podstaw do jej usunięcia.

plac nr 3 - plac o powierzchni (…) m² na którym była bardzo zniszczona nawierzchnia z popękanych płyt betonowych która w całości została rozebrana i zutylizowana przez wykonawcę robót.

plac nr 4 - nawierzchnia z mieszanki kruszyw po powierzchni (…) m². Mieszanka kruszyw z tego placu w posłużyła jako podbudowa do nowej warstwy stabilizacyjnej.

plac nr 5 - nawierzchnia z mieszanki kruszyw o powierzchni (…) m². Mieszanka kruszyw z tego placu w posłużyła jako mieszanka do nowej warstwy stabilizacyjnej dla placów 3 i 4.

Na placach 2, 3, 4 wybudowano nowe jednorodne utwardzenie z masy asfaltowej. Plac nr 5 został wygrodzony krawężnikiem i pozostawiony jako teren nieużywany.

W rezultacie przeprowadzonych prac w części odpowiadającej 92% powierzchni Placu B doszło do likwidacji istniejącej budowli, a w pozostałej części (8%) ten środek trwały pozostał w stanie niezmienionym.

Prace budowlane na placu A i na placu B, zostały zakończone w grudniu 2023 r. na mocy podpisanego przez Spółkę i wykonawcę protokołu odbioru prac.

W związku z dokonaną przebudową placów (…) Wnioskodawca zamierza dokonać następującego ujęcia podatkowego:

1.likwidacja częściowa środka trwałego Plac A (w 48%) i rozpoznanie niezamortyzowanej części wartości początkowej jako kosztu uzyskania przychodów w grudniu 2023 r., a ponadto rozpoznanie poniesionych w 2023 r. kosztów wybudowania nowego placu jako nowego środka trwałego;

2.likwidacja częściowa środka trwałego Plac B (w 92%) i rozpoznanie niezamortyzowanej części wartości początkowej jako kosztu uzyskania przychodów w grudniu 2023 r., a ponadto rozpoznanie poniesionych w 2023 r. kosztów wybudowania nowego placu jako nowego środka trwałego.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Wątpliwości Spółki wzbudziła kwestia ujęcia podatkowego dokonanej częściowej likwidacji istniejących placów (…) i budowy nowego utwardzenia placów.

Pytanie

1.Czy wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji?

2.Czy nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.Wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji.

2.Nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uzasadnienie do pytania 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Oznacza to, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów spełnione zostać muszą łącznie następujące przesłanki:

(i)dany wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

(ii)dany rodzaj wydatków nie może znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

W przedstawionym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że obydwa place (…) stanowiące osobne środki trwałe, w przeszłości były i są wykorzystywane przez Spółkę w celu osiągania przez nią przychodów z prowadzonej działalności spedycyjno-logistycznej. Koszty poniesione na budowę dotychczasowej infrastruktury utwardzenia placów stanowiły koszty uzyskania przychodów rozliczane przez Spółkę przez amortyzację.

Na dzień zakończenia przebudowy placów (…), istniejące dotychczas budowle (Plac A i Plac B), dla celów podatkowych stanowiły samodzielne środki trwałe które na dzień zakończenia przebudowy były w znacznej części niezamortyzowane, tj. suma dokonanych od tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych była niższa od wartości początkowej tych środków trwałych.

Równocześnie w efekcie przebudowy doszło do częściowej likwidacji, tj. fizycznej rozbiórki części Placu A i części Placu B, odpowiednio w 48 i 92%. Taki zakres przebudowy istniejącej infrastruktury został określony przy współpracy z wykonawcą i projektantem nowego utwardzenia terminala kontenerowego.

Na gruncie przepisów ustawy o CIT, w przypadku fizycznej likwidacji środków trwałych, co do zasady przyjmuje się, że nieumorzona wartość środka trwałego, powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie dokonania fizycznej likwidacji tego środka trwałego.

Powyższe wynika z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Interpretacja gramatyczna tego przepisu prowadzi do wniosku, że jeżeli powodem likwidacji środków trwałych nie jest zmiana rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności.

Koszty związane ze stratą powstałą w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, co do zasady stanowią zatem koszty uzyskania przychodów (wnioskowanie a contrario).

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 6) ustawy o CIT wynika, że straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jeżeli środki trwałe utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Zatem, wnioskując a contrario, gdy likwidacja środka trwałego, nastąpiła z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności, strata taka (w wysokości niedokonanego umorzenia) może podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, nieumorzona część wartości początkowej przypadająca na likwidowaną część środka trwałego może stanowić koszt uzyskania przychodów podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, taka sytuacja nastąpi również w przypadku środków trwałych opisanych w stanie faktycznym - środki trwałe Plac A i Plac B, w części, w dalszym ciągu będą wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania działalności transportowo-logistycznej. Ich przebudowa i konieczność częściowej rozbiórki istniejącego utwardzenia wynikała z rozwoju działalności Spółki i konieczności dostosowania istniejącego utwardzenia placów do aktualnych potrzeb.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w przypadku Spółki, fizycznej likwidacji ulegną jedynie części istniejących środków trwałych. Należy zatem przyjąć, że jeżeli dopuszczalne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty z całkowitej likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, to należy uznać z użyciem reguły wnioskowania a maiori ad minus, że ustawodawca dopuścił także możliwość likwidacji częściowej nie w pełni umorzonego środka trwałego. W konsekwencji możliwe powinno być zaliczenie nieumorzonej wartości tej części środka trwałego w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W tym względzie rozróżnienie na częściowo i całkowicie likwidowane środki trwałe nie znajdowałoby uzasadnienia ani prawnego ani celowościowego i mogłoby powodować negatywne implikacje podatkowe dla podatników, którzy decydują się na wykonanie prac jedynie w odniesieniu do części posiadanych środków trwałych lub wykonujących takie prace etapami.

Spółka, na podstawie danych uzyskanych od wykonawcy robót budowlanych i projektanta jest w stanie precyzyjnie określić w jakiej części istniejące utwardzenie placów zostało fizycznie zlikwidowane, a w jakiej pozostaje w dalszym ciągu użytkowane.

Na powyższe konkluzje nie powinien mieć ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, wpływu fakt, że materiał (kruszywa) uzyskane z częściowej likwidacji istniejącego utwardzenia placów (…) zostało wykorzystane przy budowie nowego utwardzenia placów (…). Takie działanie było ekonomicznie uzasadnione i służyło ograniczeniu dodatkowych kosztów związanych z budową nowych elementów placów (…).

W kwestii momentu ujęcia w kalkulacji podatku CIT kosztu likwidacji środka trwałego należy wskazać, że z uwagi na to, że likwidacja części środka trwałego nie jest związana bezpośrednio z konkretnym przychodem oraz nie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy, wartość netto likwidowanej części powinna zostać, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, rozpoznana w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawcy na bieżąco, tj. w momencie dokonania likwidacji.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nieumorzona wartość części środka powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w grudniu 2023 r., tj. w miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie prac budowlanych związanych z likwidacją istniejącego utwardzenia placów (…) i budową nowego utwardzenia.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji.

Uzasadnienie do pytania 2.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, w efekcie wykonania prac budowlanych obok częściowej likwidacji dotychczasowego utwardzenia placów (…) (stanowiących samodzielne środki trwałe) doszło również do wybudowania nowego utwardzenia placów, które stanowią odrębne budowle.

W tym względzie zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na gruncie wskazanej regulacji Wnioskodawca pragnie wskazać, że wybudowane nowe utwardzenia placów (…) stanowią nowe budowle, będące własnością Wnioskodawcy.

Wybudowane place (…), zostały odebrane od wykonawcy na podstawie stosownego protokołu zakończenia prac, w którym oceniono, że budowle te zostały wybudowane w sposób prawidłowy (tj. zgodny z umową) i nadają się do wykorzystania przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę powyższe, rezultaty prac budowlanych w postaci nowych budowli (placów (…)) w dniu przyjęcia do używania, tj. 31 grudnia 2023 r. są kompletne i zdatne do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność taka zachodzi w odniesieniu do wybudowanych nowych utwardzeń placów (…).

Ponadto, analizowane place (…), zgodnie z planami Spółki będą wykorzystywane przez kilkanaście lat, a zatem warunek przewidywanego okresu wykorzystywania środka trwałego przez okres dłuższy niż rok będzie spełniony w przypadku Spółki.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nowo powstałe części placów (…), powinny stanowić odrębne środki trwałe, i jako kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - powinny podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy CIT.

Mając na uwadze powyższe, nie powinno budzić wątpliwości, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ocena prawna przedstawionego przez Spółkę zagadnienia wymaga odniesienia się do definicji kosztów uzyskania przychodów, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Odrębną kategorię kosztów uzyskania przychodu stanowią odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, do 31 grudnia 2021 r.:

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, od 1 stycznia 2022 r.:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT wynika, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1.stanowić własność lub współwłasność podatnika,

2.być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,

3.przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

4.musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy:

W przypadku, gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Oznacza to, że strata powstała w związku z likwidacją środków trwałych spowodowana innymi przyczynami niż zmiana rodzaju działalności może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.  

Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczą kwestii ustalenia, czy wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości częściowej likwidacji środka trwałego w części w której uległ likwidacji w rezultacie jego przebudowy.

W odniesieniu do zasad kwalifikacji podatkowej prac prowadzonych na Placu A wskazać należy, że zastosowanie znajdzie art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

-przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

-rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

-rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

-adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

-modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Reasumując, w przypadku przeprowadzenia prac budowlanych w odniesieniu do Placu A mamy do czynienia z modernizacją tego środka trwałego, a w zawiązku z tym, poniesione koszty zwiększą wartość początkową tego placu i będą stanowiły koszty uzyskania przychodów poprzez dokonane odpisy amortyzacyjne.

Odnosząc się z kolei do poniesionych nakładów na Plac B tu również Państwa stanowiska nie można uznać za prawidłowe.

Jak już bowiem wyżej wskazano, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości częściowej likwidacji środka trwałego w przypadku jego przebudowy.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

Zatem, zasadnym będzie wartość początkową Placu B podzielić proporcjonalnie na pięć części i każdą przyporządkować do nowo powstałego środka trwałego (odpowiednio placów od nr 1 do nr 5) i wartość tą powiększyć o dokonane nakłady na każdy z tych placów oddzielnie. W rezultacie, kosztem uzyskania przychodów w odniesieniu do każdego z nowo powstałych środków trwałych będą odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ustalonej w sposób wskazany powyżej z uwzględnieniem dotychczas dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

-wartość niezamortyzowanej na dzień 31 grudnia 2023 r. części środków trwałych opisanych w stanie faktycznym, która uległa likwidacji w rezultacie przebudowy, może zostać jednorazowo rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu likwidacji;

-nowe części placów (…) które powstały, w rezultacie przebudowy placów (…) powinny stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji,

jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).