Interpretacja indywidualna z dnia 14 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.133.2024.2.RST

Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz miejsce opodatkowania usług leasingu.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce oraz miejsca opodatkowania usług leasingu i udostępniania B. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 maja 2024 r. przesłanym za pośrednictwem ePUAP (data wpływu 29 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W związku z zamiarem stałego zaangażowania się Spółki w działalność prowadzoną na obszarze Polski, Spółka utworzyła oddział z siedzibą w (...), przy ul. (...) - A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”) oraz dokonała rejestracji dla celów VAT w Polsce. Na potrzeby prowadzonej w Polsce działalności, Spółka wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...) przy ul. (...), w ramach której zlokalizowany został (...), w którym Spółka świadczy usługi udostępniania B. (dalej: „B.”), tj. sprzedaży czasu użytkowania B. (dalej: „Usługi”).

B. znajdujący się w ww. (...) jest własnością C. - spółki prawa holenderskiego. Spółka użytkuje B. w Polsce na gruncie umowy leasingu operacyjnego zawartej z C. B. będzie przedmiotem leasingu przez okres 150 miesięcy licząc od momentu, w którym korzystanie z B. a stało się możliwe (tj. m.in. po otrzymaniu wszystkich wymaganych prawem zezwoleń). Opłaty za leasing B. będą uiszczane przez Spółkę w systemie ratalnym.

Usługi są świadczone na rzecz (...). Same szkolenia są prowadzone przez (...) (Wnioskodawca nie świadczy usług szkoleniowych). Usługi są świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy użytkowania B. zawartej przez Spółkę z (...). Zgodnie z takimi umowami, klient (...) ma wyłączne prawo do korzystania z B. a w żądanym i potwierdzonym czasie szkolenia. Opłata jest uiszczana za godziny użytkowania B. Opłata obejmuje prawo do efektywnego korzystania z B. w zaplanowanym czasie, tj. Spółka udostępnia klientowi B. oraz zapewnia wsparcie techniczne i bieżące wsparcie na miejscu. Jednocześnie, w związku ze świadczoną Usługą, Spółka nie zapewnia personelu odpowiedzialnego stricte za przeprowadzenie szkoleń - nabywca Usługi we własnym zakresie organizuje trenera / instruktora, tj. osobę posiadającą oficjalne uprawnienia (potwierdzone certyfikatem), która towarzyszy klientowi i nadzoruje go / szkoli w zdobyciu / podniesieniu umiejętności niezbędnych w wykonywaniu zawodu (...).

Spółka nie zatrudnia na terytorium Polski pracowników oraz nie deleguje pracowników do Polski. Osobami upoważnionymi do reprezentowania Spółki w Oddziale są osoby fizyczne będące obcokrajowcami. Osoby te są upoważnione do działania samodzielnie w imieniu Spółki w Oddziale we wszystkich sprawach związanych z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej w Oddziale. Na podstawie zawartej przez Wnioskodawcę umowy ze spółką z grupy (...) (dalej: „Umowa”), która ma siedzibę w Polsce - D. sp. z o.o. (dalej: „D. sp. z o.o.”), D. sp. z o.o. zapewnia wsparcie techniczne i bieżące wsparcie na miejscu, podczas użytkowania B. Spółki w Polsce. Wnioskodawca natomiast zapewnia sprzęt, tj. B., który jest zlokalizowany na powierzchni wynajmowanej przez Spółkę. Na mocy Umowy, D. sp. z o.o. jest zobowiązane w szczególności do:

• utrzymywania B. a w (...) znajdującym się przy ul. (...), w tym między innymi do przeprowadzania rutynowych konserwacji;
• zapewnienia dostępu do mediów, łączności internetowej i wszystkich innych łączy niezbędnych do przygotowania do umieszczenia i obsługi B.;
• zapewnienia bezpieczeństwa w (...);
• przeprowadzania wszelkich aktualizacji wymaganych do utrzymania niezawodności B.;
• bieżącej obsługi B., w tym przede wszystkim ustalania grafiku dostępności B. oraz wpuszczania / obsługi klientów Spółki na potrzeby Usług świadczonych przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę całość zaprezentowanego stanu faktycznego, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, chce upewnić się co do posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w świetle ustawy o VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

1.od kiedy Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT;

Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT od 9 grudnia 2023 r.

2.w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalności gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Spółka prowadzi działalność w Stanach Zjednoczonych np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne Spółka posiada w kraju siedziby itp.);

Spółka jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Tam też spółka prowadzi działalność gospodarczą na podstawie prawa miejscowego. W związku z zamiarem stałego zaangażowania się Spółki w działalność prowadzoną na obszarze Polski, Spółka utworzyła oddział z siedzibą w - A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”) oraz dokonała rejestracji dla celów VAT w Polsce.

Jak wskazano we wniosku Spółka użytkuje B. w Polsce na gruncie umowy leasingu operacyjnego.

W związku z tym Spółka zarządza i obsługuje codzienną działalność z tym związaną w tym wykonuje wszystkie funkcje administracyjne, sprzedażowe i marketingowe. Dodatkowo Spółka zajmuje się windykacją i fakturowaniem. Spółka również negocjuje i zawiera umowy z klientami.

3.przez jaki okres czasu Państwa Spółka zamierza realizować przedstawioną we wniosku działalność na terytorium Polski, należało wskazać przybliżone ramy czasowe;

Spółka zamierza realizować przedstawioną we wniosku działalność na terytorium Polski w sposób stały. Działalność spółki w Polsce nie jest ograniczona w czasie. W związku z tym faktem Spółka utworzyła oddział z siedzibą w (...).

4.na jaki okres czasu Spółka wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...) przy ul. (...), należało wskazać;

Spółka wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...) przy ul. (...) na okres 5 lat, przy czym zgodnie z zawartą umową podnajmu dopuszcza się możliwość przedłużenia umowy o okres nie krótszy niż 5 lat.

5.czy Spółka posiada/wynajmuje jakieś (inne niż powierzchnia magazynowa zlokalizowana w (...) przy ul. (...) nieruchomości na terytorium Polski;

Spółka jest stroną umowy podnajmu oraz obsługi korespondencji zawartej (...) 2023 r. (umowa dotyczy adresu siedziby polskiego oddziału Spółki).

6.czy osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale przebywają na stałe w Polsce, należało wyjaśnić okoliczności zdarzenia;

Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale nie przebywają na stałe w Polsce. Osoby te będą odwiedzać Oddział w Polsce zgodnie z potrzebami biznesowymi (około 2- 3 razy w roku).

7.jakie czynności/zadania związane z działalnością Spółki w Polsce wykonują osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale, należało wyjaśnić;

Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione do działania samodzielnie w imieniu Spółki w Oddziale we wszystkich sprawach związanych z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej w Oddziale m.in.: zarządzają działalnością Oddziału oraz zawierają / negocjują umowy.

8.czy osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione / posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki;

Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione / posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki.

9.czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi D. sp. z o.o. wykorzystywanymi do świadczenia usług w ramach Umowy, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana;

Na mocy Umowy zawartej pomiędzy Spółką a D. sp. z o.o., D. sp. z o.o. zobowiązała się m.in. świadczyć usługi utrzymywania B. w (...) znajdującym się przy ul. (...) oraz bieżącej obsługi B. a, w tym przede wszystkim ustalania grafiku dostępności B. a oraz wpuszczania / obsługi klientów Spółki na potrzeby Usług świadczonych przez Spółkę.

Spółka jednocześnie podkreśla, że nie zarządza rekrutacją i zatrudnieniem pracowników D. sp. z o.o., nie nadzoruje ani nie kontroluje codziennych obowiązków tych pracowników, nie określa wynagrodzeń ani warunków zatrudnienia, nie prowadzi szkoleń ani programów rozwojowych dla tych pracowników, a także nie monitoruje czasu pracy czy też nieobecności pracowników D. sp. z o.o.

10.czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad technicznymi oraz rzeczowymi D. sp. z o.o. wykorzystywanymi do świadczenia usług w ramach Umowy, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana;

Spółka nie zarządza ani nie nadzoruje użytkowania sprzętu technicznego i infrastruktury należącej do D. sp. z o.o., nie prowadzi serwisowania ani konserwacji tych zasobów, a także nie odpowiada za zarządzanie zapasami i dostawami materiałów rzeczowych.

11.czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów osobowych D. sp. z o.o. wykonuje usługi w ramach Umowy, czy Państwa Spółka ma wpływ na czas pracy zasobów osobowych D. sp. z o.o., czy Państwa Spółka ma wpływ, które zasoby osobowe D. sp. z o.o. realizują usługi w ramach Umowy;

W ocenie Spółki, to D. sp. z o.o. podejmuje decyzję jaka część ich zasobów osobowych wykonuje usługi na rzecz Spółki w ramach Umowy. Ponadto D. sp. z o.o. podejmuje decyzje co do czasu pracy jej zasobów osobowych. D. sp. z o.o. podejmuje również decyzje, które zasoby osobowe realizują usługi na rzecz Spółki w ramach Umowy.

Tym samym, w ocenie Spółki, nie ma ona wpływu jaka część zasobów osobowych D. sp. z o.o. wykonuje usługi w ramach Umowy, a także Spółka nie ma wpływu na czas pracy zasobów osobowych D. sp. z o.o. czy też na to, które zasoby osobowe realizują usługi w ramach Umowy.

12.czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów technicznych i rzeczowych D. sp. z o.o. wykonuje usługi na rzecz Spółki w ramach Umowy, w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany;

W ocenie Spółki, D. sp. z o.o. podejmuje decyzje jaka część jej zasobów technicznych i rzeczowych wykonuje usługi na rzecz Spółki w ramach Umowy.

Tym samym, w ocenie Spółki, nie ma ona wpływu jaka część zasobów technicznych i rzeczowych D. sp. z o.o. wykonuje usługi na rzecz Spółki w ramach Umowy.

13.czy D. sp. z o.o. świadczy usługi tylko i wyłącznie na rzecz Państwa Spółki, czy również na rzecz innych podmiotów;

Zgodnie z wiedzą Spółki, D. sp. z o.o. świadczy usługi również na rzecz innych podmiotów.

14.gdzie, w polskim Oddziale czy w kraju siedziby, podejmowane są istotne decyzje dotyczące działalności Spółki na terytorium Polski;

Istotne decyzje dotyczące działalności Spółki na terytorium Polski podejmowane są w kraju siedziby (USA).

15.czy Spółka nabywa na terytorium Polski jakieś usługi (oprócz usług najmu powierzchni magazynowej) oraz towary, jeśli tak należy wskazać jakie i czy nabyte na terytorium Polski usługi i towary wykorzystywane są dla własnych potrzeb polskiego Oddziału;

Spółka nabywa na terytorium Polski usługi inne niż usługi najmu powierzchni magazynowej. Między inny Spółka nabywa od D. sp. z o.o. usługi wsparcia technicznego i bieżącego wsparcia na miejscu, podczas użytkowania B. Spółki w Polsce. W skład nabywanych usług wchodzi w szczególności:

• usługa utrzymywania B. w (...) znajdującym się przy ul. (...), w tym między innymi do przeprowadzania rutynowych konserwacji;
• zapewnienia dostępu do mediów, łączności internetowej i wszystkich innych łączy niezbędnych do przygotowania do umieszczenia i obsługi B.;
• zapewnienia bezpieczeństwa w (...);
• przeprowadzania wszelkich aktualizacji wymaganych do utrzymania niezawodności B. a;
• bieżącej obsługi B., w tym przede wszystkim ustalania grafiku dostępności B. oraz wpuszczania / obsługi klientów Spółki na potrzeby Usług świadczonych przez Spółkę.

Usługi te są wykorzystane dla własnych potrzeb Oddziału.

Spółka jest też stroną umowy podnajmu oraz obsługi korespondencji zawartej (...) 2023 r. (umowa dotyczy adresu siedziby polskiego oddziału Spółki).

16.czy (...), na rzecz których Spółka świadczy Usługi to podatnicy o których mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), należało jednoznacznie wskazać.

Linie lotnicze, na rzecz których Spółka świadczy Usługi to podatnicy o których mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

Pytanie

Czy w opisanym w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, a w konsekwencji nabywane przez nią usługi w zakresie leasingu B. oraz świadczone usługi udostępniania B. należy uznać za nabywane / świadczone przez to stałe miejsce prowadzenia działalności?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, a w konsekwencji nabywane przez nią usługi w zakresie leasingu B. a oraz świadczone usługi udostępniania B. a należy uznać za nabywane / świadczone przez to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Uzasadnienie stanowiska

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - informacje wstępne

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostało wprowadzone w celu umożliwienia określenia miejsca świadczenia usług dla celów VAT (art. 44 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm., dalej: „Dyrektywa VAT”, art. 28b ustawy o VAT).

Mając na uwadze, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej siedziby działalności lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, pojęcia to należy interpretować w świetle unijnych przepisów, w szczególności na podstawie regulacji Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, miejscem prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest miejsce, gdzie realizowane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. W tym zakresie należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli na podstawie wymienionych kryteriów nie jest możliwe ustalenie miejsca siedziby działalności w sposób pewny, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem.

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, zgodnie z którym stałe miejsce prowadzenia działalności powinno być rozumiane jako dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011), które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu:

a.odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z perspektywy podmiotu jako usługobiorcy);

b.świadczenie usług, które wykonuje (pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z perspektywy podmiotu jako usługodawcy).

Zgodnie z art. 53 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się tylko wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Stosownie natomiast do art. 53 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego, w przypadku gdy podatnik ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym należny jest VAT, uznaje się, że to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu art. 192a lit. b) Dyrektywy VAT, chyba że zaplecze techniczne i personel tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej są wykorzystywane przez tego podatnika do celów niezbędnych do realizacji podlegającej opodatkowaniu transakcji dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług w tym państwie członkowskim - przed dostawą towarów lub świadczeniem usług lub w ich trakcie.

W przypadku natomiast, gdy zasoby stałego miejsca prowadzenia działalności wykorzystuje się jedynie do zadań administracyjnych, takich jak księgowość, fakturowanie i odzyskiwanie należności, uznaje się, że nie są one wykorzystywane do celów realizacji dostawy towarów lub świadczenia usług.

Jeżeli podatnik wystawia jednak fakturę, posługując się numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu przez państwo członkowskie, w którym ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce to uznaje się za uczestniczące w realizacji tej dostawy towarów lub świadczenia usług w tym państwie członkowskim, o ile nie udowodniono, że jest inaczej.

Orzecznictwo

Pomimo, że definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została już wprowadzona do Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, z uwagi na fakt, że jej brzmienie zostało zainspirowane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”), w ocenie Wnioskodawcy stanowiska zaprezentowane w wyrokach Trybunału powinny stanowić dodatkowe, istotne wytyczne dla stosowania definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Potwierdza to bezpośrednio pkt 14 preambuły do Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, zgodnie z którym orzecznictwo TSUE powinno być brane pod uwagę przy ustalaniu, czy dany podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w innym państwie niż to, w którym znajduje się jego siedziba.

Na podstawie wytycznych płynących z wyroków Trybunału w odniesieniu do rozumienia pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, można wywnioskować, że:

A.istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w innym kraju wpływa na sposób rozliczenia VAT, o ile zaistnieją poniższe warunki:

a.obecność w innym kraju charakteryzuje się pewnym minimalnym rozmiarem;

b.podatnik ma zamiar prowadzenia działalności w tym miejscu w sposób stały (a nie tylko periodyczny);

c.zasoby ludzkie oraz zasoby techniczne są tam stale obecne;

d.powyższe zasoby mogą być rozumiane zarówno jako własne, jak i obce (np. gdy są wykorzystywane na podstawie umowy najmu / umowy o świadczenie usług);

B.dla celów stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, dane zasoby powinny być w stanie dostarczać lub odbierać usługi niezależnie (bez wsparcia głównej siedziby), a więc stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi być w stanie:

a.sporządzać umowy oraz

b.podejmować decyzje zarządcze dotyczące działalności gospodarczej;

C.co do zasady usługi pomocnicze, które nie mają istotnego wpływu na działalność gospodarczą, nie powinny tworzyć stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Innymi słowy, stałe miejsce prowadzenia działalności może powstać, gdy na terytorium danego państwa występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika, a skala tej działalności pozwala na uznanie, że nie jest ona prowadzona w sposób okresowy. Jednocześnie, działalność z tego miejsca powinna być prowadzona w sposób samodzielny.

Przy rozważaniu kwestii istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy zwrócić szczególną uwagę na następujące orzecznictwo TSUE:

a)wyrok TSUE z 7 maja 2020 r. w sprawie Dong Yang C-547/18, w którym TSUE wskazał, że nie można wnioskować o istnieniu FE wyłącznie na podstawie faktu, że podmiot (z państwa trzeciego) posiada spółkę zależną w państwie UE (TSUE nie wykluczył jednak, że taka spółka zależna może stanowić FE spółki dominującej z państwa trzeciego, w państwie UE);

b)Wyrok TSUE z 7 kwietnia 2022 r. w sprawie C-333/20, Berlin Chemie A. Menarini Srl przeciwko Administratia Fiscala Pentru Contribuabili Mijlocii Bucureęti - Directia Generala Regionala A Finantelor Publice Bucureęti, w którym Trybunał stanął na stanowisku m.in., że dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest konieczne, aby podatnik posiadał własne zaplecze techniczne lub osobowe, ale wystarczy, aby był uprawniony do dysponowania tym zapleczem jak własnym (np. poprzez umowę o świadczenie usług).

Powyższe jest przyjmowane również przez polskie sądy administracyjne, np. w:

a.Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. I FSK 2004/13, w którym stwierdzono, że: „(...) dla ustalenia czy podmiot ma w określonym państwie stałe miejsce prowadzenia działalności, nie jest niezbędne, aby środki techniczne (składające się na odpowiednie zaplecze techniczne) były własnością tego podmiotu. Istotne jest natomiast to, aby miał on nad nimi faktyczne władztwo tak, aby mógł je wykorzystywać odpowiednio przy nabywaniu i wykorzystywaniu (konsumowaniu) usług, bądź przy ich świadczeniu.”;

b.Wyroku NSA z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. I FSK 1460/16, w którym przyjęto, że: „(...) bez znaczenia dla sprawy jest brak powiązań o charakterze kapitałowym lub osobowym pomiędzy stroną skarżącą a G. oraz fakt, że strona skarżąca nie udostępniała Spółce G. infrastruktury technicznej. (...) z uwagi na rodzaj świadczonych przez G. usług - nie było konieczne posiadanie przez tę spółkę stałej osobowo-rzeczowej struktury w klasycznym znaczeniu i to jest także istotna kwestia. Natomiast wszystkie elementy umożliwiające świadczenie przez tę Spółkę usług były bezsprzecznie związane z terytorium Polski. W tym znaczeniu prawidłowe było uznanie przez organy - i zaakceptowanie przez Sąd pierwszej instancji - że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę G. znajdowało się w Polsce, zaś usługi Spółki P. były świadczone właśnie do tego stałego miejsca działalności G”.

Na podobnym stanowisku stają również organy podatkowe, przykładowo w:

a.interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.69.2023.1.RST, w której organ stanął na stanowisku, że:

„Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.”;

b.interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.345.2017.2.MC, w której organ wskazał, że: „(...) zostaną spełnione przez Wnioskodawcę kryteria posiadania minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości, w której będzie miała miejsce obecność zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika. Tym samym należny stwierdzić, że w przedstawionym przypadku (mając na uwadze charakter prowadzonej na terytorium Polski działalności) wykorzystanie posiadanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz personelu do wykonywania działań związanych z realizacją zawartej z Producentem umowy w sposób zorganizowany oraz ciągły kwalifikuje prowadzoną aktywność Spółki na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce”.

Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę

Biorąc pod uwagę przesłanki wynikające bezpośrednio z analizowanych przepisów oraz z przedstawionego orzecznictwa można stwierdzić, że jeśli podmiot ma w innym kraju zorganizowaną strukturę, w tym także infrastrukturę techniczną oraz zespół pracowników, które cechują się pewną trwałością, wówczas można mówić o tym, że ma tam stałe miejsce prowadzenia działalności. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy osoby pracujące są zatrudnione bezpośrednio przez dany podmiot i czy infrastruktura techniczna należy do tego podmiotu, czy też korzysta on z zasobów innego podmiotu.

Po przeanalizowaniu obowiązujących przepisów prawa oraz stosownego orzecznictwa można dojść do wniosku, że Wnioskodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski. Wynika to z faktu, że opisywana działalność Spółki - zarówno w zakresie nabywania, jak i świadczenia usług - spełnia kryteria umożliwiające uznanie jej za cechującą się odpowiednim poziomem trwałości oraz właściwym zapleczem personalnym i technicznym.

W przedmiotowym stanie faktycznym działalność Wnioskodawcy charakteryzuje się stałością, co oznacza, że Spółka planuje kontynuować ją na terytorium Polski w długoterminowej perspektywie. Na trwałość tą wskazuje m.in. okres, na jaki została zawarta umowa leasingu B., na gruncie której Wnioskodawca użytkuje B. zlokalizowany w Polsce. W związku z zamiarem długotrwałego kontynuowania działalności w Polsce, oraz na potrzeby zarządzania tą działalnością, Spółka otworzyła w Polsce Oddział, który prowadzi działalność w zakresie przedmiotu działalności Spółki. Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione do działania samodzielnie w imieniu Spółki w Oddziale we wszystkich sprawach związanych z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej w Oddziale, a więc m.in. do sporządzania umów oraz podejmowania decyzji zarządczych dotyczących działalności gospodarczej w Oddziale.

Co do zasobów personalnych i technicznych, Wnioskodawca dysponuje takimi zasobami na terytorium Polski w stopniu odpowiednim do rodzaju prowadzonej działalności. Poza utworzeniem w Polsce Oddziału, Spółka wynajmuje przestrzeń, w której zorganizowany został (...) i gdzie znajduje się B. użytkowany przez Spółkę na podstawie umowy leasingu. Pomimo iż Spółka nie jest prawnym właścicielem B. a, przysługuje jej pełne prawo i wyłączność jego użytkowania. B., który jest zlokalizowany w Polsce w ww. (...) Spółki jest elementem niezbędnym i centralnym Usług świadczonych przez Spółkę. W konsekwencji kluczowe zasoby techniczne z perspektywy świadczenia przez Spółkę Usług, znajdują się w Polsce. Jednocześnie na podstawie Umowy z polską spółką z grupy - D. sp. z o.o., Spółce zapewnione jest na terytorium Polski zaplecze osobowe, odpowiednie do celów odbioru i świadczenia usług w Polsce m.in. w zakresie technicznej obsługi i utrzymania B. oraz jego udostępniania na potrzeby wykonania umów jakie Spółka ma zawarte z (...) i na gruncie których świadczy Usługi.

Jak już zostało wielokrotnie wskazane, dla uznania istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w określonym kraju, nie jest wymagane dysponowanie własnymi zasobami osobowymi oraz technicznymi. Wystarczające jest posiadanie takiej struktury organizacyjnej, która umożliwia prowadzenie określonego typu działalności, a niezbędne zasoby mogą należeć do innego podmiotu i być podatnikowi udostępniane lub wynajmowane na gruncie stosownych umów, tak jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Spółka spełnia kryteria posiadania minimalnej skali działalności charakteryzującej się pewnym poziomem stałości, w której ma miejsce obecność odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych niezbędnych do prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym, w opisanym w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, w ocenie Spółki posiada ona w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, a w konsekwencji nabywane przez nią usługi w zakresie leasingu B. a oraz świadczone usługi udostępniania B. należy uznać za nabywane / świadczone przez to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) - zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca („Spółka”) jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W związku z zamiarem stałego zaangażowania się Spółki w działalność prowadzoną na obszarze Polski, Spółka utworzyła Oddział z siedzibą w (...) oraz dokonała rejestracji dla celów VAT w Polsce. Na potrzeby prowadzonej w Polsce działalności, Spółka wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...), w ramach której zlokalizowany został (...), w którym Spółka świadczy Usługi udostępniania B. lotu tj. sprzedaży czasu użytkowania B. B. znajdujący się w ww. (...) jest własnością C. - spółki prawa holenderskiego. Spółka użytkuje B. w Polsce na gruncie umowy leasingu operacyjnego zawartej z C. Usługi są świadczone na rzecz (...) w celu szkolenia (...). Same szkolenia są prowadzone przez (...) (Wnioskodawca nie świadczy usług szkoleniowych). Usługi są świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy użytkowania B. zawartej przez Spółkę z (...). Ponadto Spółka zawarła Umowę ze spółką z grupy D. sp. z o.o., która zapewnia wsparcie techniczne i bieżące wsparcie na miejscu, podczas użytkowania B. Spółki w Polsce. Wnioskodawca natomiast zapewnia sprzęt, tj. B., który jest zlokalizowany na powierzchni wynajmowanej przez Spółkę.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego 282/2011, a w konsekwencji nabywane przez nią usługi w zakresie leasingu B. a oraz świadczone usługi udostępniania B. należy uznać za nabywane / świadczone przez to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że działalność Państwa Spółki realizowana w Polsce spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, bowiem cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. W przedmiotowej sprawie prowadzenie działalności w Polsce wynika z posiadania przez Spółkę w Polsce wystarczających zasobów osobowych oraz technicznych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług polegających na udostępnianiu B. oraz istnienia pewnej minimalnej skali działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność Spółki w Polsce nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. Jak wynika z wniosku Spółka utworzyła Oddział w Polsce oraz na potrzeby prowadzonej działalności wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...), w ramach której zlokalizowany został (...), w którym Spółka świadczy Usługi udostępniania B. tj. sprzedaży czasu użytkowania B. B. znajdujący się w ww. (...) jest własnością C. - spółki prawa holenderskiego. Spółka użytkuje B. w Polsce na gruncie umowy leasingu operacyjnego zawartej z C. Usługi są świadczone na rzecz (...) w celu szkolenia (...). Same szkolenia są prowadzone przez (...) (Wnioskodawca nie świadczy usług szkoleniowych). Usługi są świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy użytkowania B. zawartej przez Spółkę z (...). Ponadto Spółka zawarła Umowę ze spółką z grupy D. sp. z o.o., która zapewnia wsparcie techniczne i bieżące wsparcie na miejscu, podczas użytkowania B. Spółki w Polsce.

Należy zauważyć, że za „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” należy uznać każde miejsce inne niż siedziba działalności gospodarczej podatnika, jeżeli łącznie spełnione zostaną warunki: posiadania w tym miejscu zaplecza personalnego i technicznego, ponadto zaplecze to musi posiadać strukturę, która umożliwia odbiór i wykorzystanie nabywanych usług dla własnych potrzeb oraz musi charakteryzować się stałością. Wskazać również należy, że kryterium posiadania własnego zaplecza personalnego oraz technicznego może być spełnione także w przypadku korzystania przez usługobiorcę z personelu i infrastruktury technicznej usługodawcy. Jednak w takim przypadku zaplecze to musi być dostępne dla usługobiorcy jak jego własne tj. usługobiorca musi sprawować nad nim kontrolę porównywalną do tej, jaką sprawuje nad zapleczem własnym. W analizowanej sprawie Spółka utworzyła oddział z siedzibą w (...) oraz na potrzeby prowadzonej w Polsce działalności wynajęła powierzchnię magazynową zlokalizowaną w (...), w ramach której zlokalizowany został (...), w którym Spółka świadczy usługi udostępniania B. B. natomiast Spółka posiada na podstawie umowy leasingu. Zatem Wnioskodawca posiada zaplecze techniczne w postaci powierzchni magazynowej oraz B. niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Tym samym kryterium posiadania odpowiedniego zaplecza technicznego zostało spełnione.

Natomiast w zakresie zaplecza personalnego należy wskazać, że Spółka nie zatrudnia na terytorium Polski pracowników oraz nie deleguje pracowników do Polski. Jednakże Wnioskodawca posiada osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale będące obcokrajowcami. Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione do działania samodzielnie w imieniu Spółki w Oddziale we wszystkich sprawach związanych z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej w Oddziale m.in.: zarządzają działalnością Oddziału oraz zawierają / negocjują umowy. Osoby te są upoważnione / posiadają pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki. Zatem mając na uwadze powyższe należy uznać, że Spółka posiada odpowiednie zaplecze personalne w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Ponadto, z wniosku wynika, że Oddział samodzielnie organizuje wszystkie usługi, które są niezbędne do prowadzenia działalności Spółki w Polsce. Osoby upoważnione do reprezentowania Spółki w Oddziale są upoważnione do działania samodzielnie w imieniu Spółki w Oddziale we wszystkich sprawach związanych z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej w Oddziale. Ponadto Spółka nabywa w Polsce usługi, które są niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług udostępniania B. Spółka nabywa na terytorium Polski takie usługi jak: usługi najmu powierzchni magazynowej, usługi wsparcia technicznego i bieżącego wsparcia na miejscu, a także jest też stroną umowy leasingu, podnajmu oraz obsługi korespondencji. Zakupione usługi nie są przedmiotem dalszej odsprzedaży, są one nabywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w Polsce - świadczenia usług udostępniania B. Zatem struktura (w postaci Oddziału, wynajmowanego magazynu i pracowników) jaką Spółka zorganizowała na terytorium Polski jest w stanie odbierać i wykorzystywać nabywane usługi dla własnych potrzeb. Usługi nabywane na terytorium Polski są faktycznie wykorzystywane przez Spółkę. Ponadto Spółka wskazała, że zamierza realizować przedstawioną działalność na terytorium Polski w sposób stały. Działalność Spółki w Polsce nie jest ograniczona w czasie. Również sam fakt utworzenia Oddziału w Polsce (spełnienie warunków formalnych oraz podjęcie czynności prawnych) stanowi o tym, że Spółka zamierza prowadzić działalność na terytorium Polski w sposób zorganizowany oraz trwały. W konsekwencji działalność prowadzona przez Spółkę na terytorium Polski charakteryzuje się stałością. Tym samym, poprzez zorganizowanie odpowiedniego zaplecza osobowego i technicznego oraz nabywaniu od niezależnych podmiotów usług Spółka niezależnie i w długiej perspektywie czasu na terytorium Polski zamierza prowadzić działalność gospodarczą.

Ponadto w analizowanym przypadku bez znaczenia pozostaje okoliczność, że wszelkie decyzje dotyczące działalności Spółki na terytorium Polski podejmowane są w kraju siedziby tj. w USA, bowiem stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie można utożsamiać z intensywnością i częstotliwością podejmowania działań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również z decyzjami podejmowanymi przez Spółkę, które nie mają miejsca w kraju. Istotny jest fakt, że decyzje, które zapadają w kraju siedziby dotyczą w rzeczywistości działalności prowadzonej w Polsce.

Podsumowując, aktywność Spółki na terytorium kraju, posiadającej odpowiednie zaplecze techniczne w postaci wynajmowanego magazynu i personalne w postaci osób upoważnionych do reprezentowania Spółki w Oddziale, kwalifikuje prowadzoną działalność Spółki jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W konsekwencji, posiadany w Polsce przez Spółkę Oddział stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w Polsce. Tym samym należy uznać, że nabywane przez Spółkę usługi w zakresie leasingu B. a oraz świadczone usługi udostępniania B. będą nabywane / świadczone przez stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w Polsce.

Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).