Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Wa 540/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Mrozek, sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska, asesor WSA Anna Milicka-Stojek (spr.), Protokolant specjalista Monika Bodzan, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi D. M. w przedmiocie niewykonania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 listopada 2019 r., sygn. akt I SAB/Wa 267/19 1. wymierza Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Warszawie grzywnę w wysokości 3000 (trzy tysiące) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz skarżącej D. M. sumę pieniężną w kwocie 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych; 4. oddala skargę w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

D. M. (dalej jako "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na niewykonanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie (dalej jako "Kolegium" lub "organ") wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 listopada 2019 r. sygn. akt I SAB/Wa 267/19, mocą którego Sąd uwzględnił jej skargę na bezczynność i zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku z 17 września 2018 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Kolegium z 16 maja 2018 r. nr KOC/2192/Op/18 w terminie dwóch tygodni od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem. W uzasadnieniu skargi wskazała, że mimo upływu terminu do rozpoznania sprawy i skierowanego do organu wezwania do wykonania wyroku, organ nadal pozostaje w bezczynności. Wobec tego wniosła o wymierzenie organowi grzywny; przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (wówczas Dz.U. z 2023 r. poz. 259); wydanie orzeczenia o nieistnieniu obowiązku ubiegania się o przyznanie emerytury przez osobę pobierającą zasiłek stały oraz o istnieniu po stronie skarżącej uprawnienia do zasiłku stałego od marca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. w wysokości 604 zł miesięcznie. W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że mimo wydania przez Sąd ww. wyroku, organ nie rozpoznaje wniosku o wznowienie postępowania dotyczącego odebrania skarżącej prawa do zasiłku stałego w związku z brakiem współdziałania w uzyskaniu emerytury. Tymczasem proponowane przez pracownika socjalnego formy współdziałania były nierozsądne i nieprzydatne, a istotne informacje ignorowane, co wynika z nowych okoliczności, które to wyszły na jaw w dniu 17 sierpnia 2018 r. i nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji z 16 maja 2018 r., a nieznanych organowi. W tej sytuacji wniosek o orzeczenie nieistnienia obowiązku ubiegania się o otrzymanie emerytury przez osobą pobierającą zasiłek stały, a tym samym istnienia uprawnienia skarżącej do zasiłku stałego od marca 2018 r. do sierpnia 2018 r. jest uzasadniony.