Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 18 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.207.2024.4.JSZ
Obowiązek wystawienia dwóch faktur dokumentujących najem lokalu użytkowego przez współwłaścicieli.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
20 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 19 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia dwóch faktur dokumentujących najem lokalu użytkowego przez współwłaścicieli oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
1) Zainteresowany będący stroną postępowania: Pani …NIP …
2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania: Pan …NIP …
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Z uwagi na postępowanie sądowe (sygn. akt … oraz sygn. …) w kwestii spornej co do prawidłowości i zasadności wystawienia dwóch faktur przez współmałżonków z tytułu czynszu najmu dla najemcy-przedsiębiorcy NIP …, uprzejmie proszą Państwo o wydanie interpretacji w możliwie najkrótszym terminie. Kolejna rozprawa odbędzie się 6 kwietnia 2024 r.
Umowa Najmu Budynku:
Jako właściciele nieruchomości lokalu użytkowego o pow. 750 m2, będący we wspólności majątkowej, czynni podatnicy VAT, w dniu 10.12.2019 roku zawarli Państwo umowę najmu tego lokalu na kwotę … zł brutto. Budynek miał służyć Najemcy do prowadzenia działalności gospodarczej tj. kulturalno-sportowo-rekreacyjnej z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi i seniorami oraz gastronomicznej.
Budynek ów w momencie podpisania umowy nie miał jeszcze pozwolenia na użytkowanie, co jest zapisane w § 5 pkt 1 i 2:
„Wynajmujący udostępnią do zagospodarowania przedmiotowy budynek w miesiącu styczniu 2020 r. celem przystosowania lokali do własnych potrzeb. Jednakże działalność może być rozpoczęta wówczas, gdy Wynajmujący uzyskają pozwolenie na użytkowanie.”
„2. Pierwszy czynsz będzie płatny po uzyskaniu Pozwolenia na użytkowanie.”
§ 2 pkt 3 tejże Umowy Najmu mówi „Przedmiot najmu zostanie przekazany na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego sporządzonego wspólnie z Najemcą. W dniu udostępnienia lokalu do zagospodarowania Najemca dokona wpłaty kaucji w wysokości jednomiesięcznego czynszu brutto na rachunek Wynajmujących celem zabezpieczenia Umowy /§ 5 pkt 1/.
Następnie: Najemca zobowiązany jest podpisać stosowne umowy /energia elektryczna, bieżąca woda, ogrzewanie, instalacja alarmowa, wywóz śmieci/ oraz ubezpieczyć posiadany towar i wyposażenie, od innych zdarzeń nie ujętych w głównej polisie ubezpieczeniowej /budynek był jeszcze placem budowy bez pozwolenia na użytkowanie/.
Kolejny ważny zapis Umowy to: „§ 7 pkt 2 Najemca nie może bez pisemnej zgody Wynajmujących dokonywać przeróbek i zmieniać wygląd pomieszczeń i elewacji.”
§ 9 pkt 1 „Po wygaśnięciu Umowy Najemca zobowiązany jest w terminie 7 dni zwrócić przedmiot najmu Wynajmującym w stanie niepogorszonym z uwzględnieniem jego normalnego używania. W dniu zwrotu strony sporządzają protokół zdawczo-odbiorczy.”
Przebieg zdarzeń:
24 lutego 2020 uzyskali Państwo jako właściciele informację o wadzie prawnej budynku polegającej na błędzie w projekcie architektonicznym (drzwi w projekcie graficznym miały 90 cm szer. natomiast w części opisowej miały mieć 120 cm szer. – droga ewakuacyjna), zatwierdzonym przez Starostwo Powiatowe, skutkującym tym, że budynek nie otrzymał pozwolenia na użytkowanie z PINB.
Najemczyni została o tym poinformowana tego samego dnia osobiście, a także drogą elektroniczną.
Wadę usunęli Państwo i 24 kwietnia zostały złożone dokumenty do PINB o wydanie pozwolenie na użytkowanie. Ze względu na Covid i ograniczenia Decyzję wydano dopiero 17 czerwca 2020 r.
Najemczyni 10 lipca 2020 r. rozpoczęła adaptację budynku wbrew zapisowi w Umowie Najmu: /§ 7 pkt 2/, że na wszelkie prace remontowo-adaptacyjne musi uzyskać zgodę na piśmie od Wynajmujących - dokonując tym samym samowoli budowlanej, wyburzając wzmacniającą ścianę w piwnicy bez przedłożenia projektu, bez wskazania nadzoru nad pracami wyburzeniowymi.
Ta sytuacja wywołała Państwa ostry sprzeciw, prosząc na spotkaniu 13 lipca o zaprzestanie tych prac – bezskutecznie. Na tym spotkaniu m.in. obniżyli Państwo Najemczyni czynsz na kwotę … zł brutto (z mocą od 1 września do 30 listopada 2020r.) – licząc mimo wszystko na kontynuację wynajmu, współpracę i czerpanie korzyści z wynajmu.
Niestety, 8 sierpnia Najemczyni wypowiedziała Umowę za obopólnym porozumieniem, która uległa rozwiązaniu 31 sierpnia 2020 r., na co wyrazili Państwo zgodę.
Wystawienie faktur:
W tej sytuacji wystawili Państwo 2 faktury za najem licząc czas obowiązywania umowy od dnia 10 lipca /od tego dnia rozpoczęła prace wyburzeniowe/ do 31 sierpnia 2020 r., czyli aż do dnia rozwiązania Umowy wg poniższego wyliczenia:
Wystawili Państwo 2 faktury, ponieważ wspólnota majątkowa małżeńska pozwala zgodnie z przepisami podatkowymi i wg woli małżonków rozliczać się wg udziałów /w Państwa przypadku po połowie/.
Skoro Umowa jest na … to 50% wynosi … brutto miesięcznie.
Za lipiec policzono: …
Razem: … zł brutto (w tym 23% podatku VAT)
Zakwestionowała to Najemczyni twierdząc, że za czynsz miała nie płacić, bo zwyczajowo się nie płaci, co zeznali jej świadkowie w sądzie (którzy nigdy Państwa wcześniej nie spotkali, nie znali, nie uczestniczyli w Waszych rozmowach). Gdyby taka możliwość była przez Państwa dopuszczona, to odpowiedni zapis znalazłby się w Umowie Najmu, bądź w aneksie, ponieważ taka sytuacja w prawie podatkowym rodzi tzw. „nieodpłatne świadczenie u najemcy”, a co za tym idzie podatek PIT Art. 14 ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zagadnienie wystawionych faktur regulują przepisy prawa podatkowego: PIT (art. 10 ust. 1 pkt 6) oraz VAT (art. 106b, oraz art. 19a, ust. 1, ust. 5 pkt 4b i ust. 7), te reguły jako podatnicy niezmiennie Państwo przestrzegają, zwłaszcza, że jest to zapisane w Umowie Najmu o pierwszym czynszu - § 5 ust. 2. - po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie.
Najemczyni odsyłając faktury napisała w piśmie, że „nie ma zamiaru płacić”. No i nie zapłaciła ani za czynsz, ani nie wpłaciła kaucji, ani za składowanie swoich mebli (zakupionych z dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy) w jednym pomieszczeniu w okresie 05 marca do 31 sierpnia 2020 r. i nie zadośćuczyniła za wyburzoną ścianę, którą zmuszeni byli Państwo przywrócić do stanu pierwotnego ponosząc koszty … zł (na potwierdzenie mają Państwo kosztorys oraz faktury).
Dodatkowo wyjaśnili Państwo zachowanie Najemczyni po podpisaniu Umowy Najmu:
Otóż, tego samego dnia tj. 10 grudnia 2019 r., Umowę Najmu Najemczyni przedłożyła w Powiatowym Urzędzie Pracy, celem uzyskania dotacji na własną działalność gospodarczą, polegającą na urządzeniu sali zabaw dla dzieci, nie zważając na to, że budynek nie był dopuszczony do użytkowania.
Umowa z PUP obligowała Najemczynię do zgłaszania wszelkich trudności i negatywnych okoliczności związanych z planowaną działalnością.
Umowa nr … o dofinansowanie działalności gospodarczej zawarta w dniu 13.12.2019 r. ze Starostą Krakowskim.
Jednym z ważnych punktów w Umowie z UP jest, czy lokal posiada wymagane zezwolenia pod względem bezpieczeństwa m. in. ppoż. Ten fakt został przez nią zatajony i przemilczany w oświadczeniach (w aktach sprawy sądowej jest cała dokumentacja z PUP i nie ma tam żadnej wzmianki na ten temat) w związku z czym Najemczyni otrzymała dotację w kwocie … zł jak wspomniano na salę zabaw dla dzieci. Sala ta nigdy nie powstała, pomimo że parter budynku był możliwy do zagospodarowania po 17 czerwca 2020 r. bez konieczności prac wyburzeniowych w piwnicy.
Posługując się Państwa adresem, w styczniu 2020 r., Najemczyni dokonała wpisu do CEiDG, ZUS, rejestracji w US jako podatnik PIT i VAT czynny, rozpoczynając tym samym działalność gospodarczą, wbrew swoim twierdzeniom, że nie mogła prowadzić działalności z uwagi na utrudnienia ze strony Wynajmujących.
Na podany adres (czyli Państwa!) w Umowie Najmu dokonywała zakupu usług /architektów, księgowej, prawne, remontowe, kominiarskie/, materiałów oraz wyposażenia z otrzymanej dotacji przez okres od stycznia do 31 sierpnia 2020 r. – do dnia rozwiązania Umowy Najmu.
Po 17 czerwca i w lipcu, kiedy skończyły się trudności obiektywne (SARS-Cov, uzyskano pozwolenie na użytkowanie), kiedy od 1 września obniżyli Państwo czynsz, nie było Państwa zdaniem przeszkód do kontynuacji działalności przez Najemczynię w wynajętym lokalu. Czekali Państwo na sporządzenie wspólnie z Najemczynią protokołu zdawczo-odbiorczego aby sfinalizować jedynie formalności. Niestety Najemczyni skutecznie unikała tej czynności, twierdząc, że nigdy nie otrzymała od Państwa protokołu zdawczo-odbiorczego, co zostało wykorzystane w sądzie przeciwko Państwu, oddalając Państwa roszczenie o czynsz.
Należy wspomnieć, że Najemczyni nigdy nie wyszła z inicjatywą (ani ustnie, ani pisemnie), żeby wspólnie sporządzić i podpisać protokół zdawczo-odbiorczy, co dobitnie świadczy o pozorowaniu przez nią prowadzenia działalności gospodarczej pod Państwa adresem, bo gdyby było odwrotnie to by jej zależało na przepisaniu mediów na siebie. Ponadto nigdy nie wpłaciła kaucji, pomimo kilkukrotnych próśb i przypominań z Państwa strony, a także pomimo pisemnej notatki z 13 lipca 2020 r.
Po rozwiązaniu Umowy Najmu od 2 września 2020 r. przeniosła adres działalności do domu /sala zabaw dla dzieci?!/, po czym 9 lutego 2021 r. zawiesiła działalność. W mailu skierowanym do Państwa w dniu 4 marca 2020 r. poinformowała (albo raczej zagroziła), że musi mieć Państwa adres bo inaczej dotacja jej przepadnie i będzie Państwa sądzić o odszkodowanie.
Nadmienić należy, że zakupione wyposażenie z otrzymanej dotacji wyprzedała w latach 2021-2022 uzyskując korzyści, bądź pozostałe używa do własnych potrzeb.
Pytanie
Czy biorąc pod uwagę zaistniałe fakty mieli Państwo obowiązek wystawić 2 faktury (z tego samego dnia, na te same kwoty, przez dwóch różnych sprzedających/współwłaścicieli)? Państwa zdaniem tak.
Państwa stanowisko w sprawie
Wystawili Państwo 2 faktury, ponieważ wspólnota majątkowa małżeńska pozwala zgodnie z przepisami podatkowymi i wg woli małżonków rozliczać się wg udziałów /w Państwa przypadku po połowie/. Skoro Umowa jest na … to 50% wynosi … brutto miesięcznie.
Za lipiec policzono: … Razem: … zł brutto (w tym 23% podatku VAT).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie zauważa się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania nr 1 w zakresie podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, że Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego może dokonywać oceny prawnej danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego dotyczącego wnioskodawcy wyłącznie na gruncie przepisów prawa podatkowego. Tym samym w niniejszej interpretacji Organ nie dokonywał analizy sposobu i poprawności wyliczeń wskazanych we wniosku.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy.
I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.
Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.
Powołany wyżej art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Z treści cytowanego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej.
W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną, uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Jednakże wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Artykuł 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy stanowi, że:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.
Natomiast art. 19a ust. 7 ustawy wskazuje, że:
W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.
Z treści art. 106b ust. 1 ustawy wynika, że:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Na mocy art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy:
Fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.
Elementy jakie powinna zawierać faktura są zawarte w art. 106e ustawy.
Przepis art. 106e ust. 1 pkt 3 i pkt 5 stanowi, że:
3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.
Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy wskazać, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną, nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę. Należy wskazać, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną, nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi własność prywatną.
Zatem najem nieruchomości, należy uznać za świadczony w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, i stanowi on odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej).
Z opisu sprawy wynika, że jako właściciele nieruchomości lokalu użytkowego, będący we wspólności majątkowej, czynni podatnicy VAT, w dniu 10.12.2019 r. zawarli Państwo umowę najmu tego lokalu. Budynek miał służyć Najemcy do prowadzenia działalności gospodarczej tj. kulturalno-sportowo-rekreacyjnej z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi i seniorami oraz gastronomicznej.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro w niniejszej sprawie zawarła Pani wraz z małżonkiem (Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania) umowę najmu lokalu użytkowego, to w kontekście powołanych przepisów ustawy, najem ten stanowi, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej, zarówno przez Panią jak również przez Pana, działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji jako współwłaściciele nieruchomości będący podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, zobowiązani byli Państwo udokumentować na rzecz najemcy lokalu użytkowego ww. czynność, wystawiając każdy we własnym imieniu fakturę zgodnie z przypadającym udziałem będącym własnością każdego z nich, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko, z którego wynika, że w niniejszej sprawie mieli Państwo obowiązek wystawić 2 faktury, należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.
Zauważyć również należy, że w niniejszej interpretacji Organ nie dokonywał analizy sposobu i poprawności wyliczeń wskazanych we wniosku. Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego może dokonywać oceny prawnej danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego dotyczącego wnioskodawcy, wyłącznie na gruncie przepisów prawa podatkowego. Zatem organ wydający interpretację indywidualną nie posiada umocowań prawnych do oceny sposobu i poprawności wyliczeń wskazanych we wniosku.
Końcowo podkreśla się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pani … (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right