Interpretacja indywidualna z dnia 11 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.222.2024.1.BS

Czy instalacja Biogazowni może być amortyzowana stawką 10 % w skali rocznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wymieniona instalacja Biogazowni może być amortyzowana stawką 10 % w skali rocznej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o. o. realizuje inwestycję polegającą na budowie „...” (zwanego dalej Biogazownią) w miejscowości X o mocy do 2 MW, w powyższym procesie wytworzony zostanie biogaz, z którego zostanie wyprodukowana energia elektryczna. Po wybudowaniu Spółka będzie eksploatowała i zarządzała biogazownią.

Realizacja inwestycji została powierzona wyspecjalizowanej firmie (Generalnemu wykonawcy), z którą zawarła umowę na wykonanie dokumentacji projektowej, wybudowaniu biogazowni, wykonaniu niezbędnych badań, testów i pomiarów wymaganych aktualnymi przepisami prawa oraz normami, uzyskaniu decyzji pozwolenie na użytkowanie, opracowaniu kompletnej dokumentacji powykonawczej, uruchomieniu biogazowni oraz przeprowadzeniu rozruchu technologicznego.

Umowa zawiera cenę ryczałtową należną wykonawcy za prawidłowo zrealizowany kontrakt, płatną na podstawie prawidłowo wystawionych faktur częściowych i faktury końcowej, których integralną częścią jest protokół zaawansowania robót wystawiony na podstawie harmonogramu rzeczowo-finansowego.

Na podstawie harmonogramu można instalację podzielić na następujące składniki:

-Wykonanie robót budowlanych: 1 Komora fermentacji pierwotnej KF1, 2 Komora fermentacji pierwotnej KF2, 3 Komora fermentacji wtórnej KFW1, 4 Komora fermentacji wtórnej KFW2, 5 Zbiornik magazynowy nawozu pofermentacyjnego ZM1, 6 Zbiornik magazynowy nawozu pofermentacyjnego ZM2, 7 Zbiornik wstępny mieszalnikowy ZW1, 8 Zbiornik wstępny mieszalnikowy ZW2, 9 Zasobnik substratów stałych ZS1, 10 Zasobnik substratów stałych ZS2, 11 Zbiornik magazynowy substratu SMS, 12 Budynek techniczny sterowni z zapleczem socjalnym BTS, 13 Hala przyjęcia i przygotowania substratu, 14 Zbiornik retencyjny wód opadowych z funkcją ppoż ZRP, 15 Fundamenty urządzeń i obiektów kontenerowych T2, inne zgodnie z projektem), 16 Drogi i zagospodarowanie, 17 Ogrodzenie z siatki przed bramą wjazdową, 18 Waga samochodowa;

- Instalacje sanitarne i technologiczne: 1 Instalacja rozpakowywania odpadów, 2 Kanalizacja sanitarna budynku i węzłów cieplnych ze zbiornikami, 3 Kanalizacja deszczowa, 4 Kanalizacja odcieków, 5 Instalacja wodociągowa, 6 Instalacja kondensatu ze studnią kondensatu, 7 Sieci i instalacje zewnętrzne substratu z armaturą, 8 Sieci zewnętrzne biogazu ziemne i nadziemne ujęcia ze zbiorników, 9 Sieci zewnętrzne cieplne, 10 Instalacje sanitarne w budynkach, 11 Studnia;

- Instalacje elektryczne: 1 Instalacja uziemiająca i odgromowa, 2 Instalacja oświetleniowa, 3 Instalacje zasilające, 4 Szafy zasilająco sterownicze i aparatura pomiarowa, 5 Trasy kablowe sygnałowe i zasilające, 6 Stanowisko operatorskie z oprogramowaniem SCADA;

- Technologia biogazowa: 1 Jednostka kogeneracji CHP1, 2 Jednostka kogeneracji CHP2, 3 Pochodnia biogazu PBG1, 4 Pochodnia biogazu PBG2, 5 Instalacja uzdatniania biogazu IUB1 (osuszacz, dmuchawa, filtr węglowy), 6 Instalacja uzdatniania biogazu IUB2 (osuszacz, dmuchawa, filtr węglowy), 7 Zbiornik biogazu komory fermentacji pierwotnej KF1, 8 Zbiornik biogazu komory fermentacji pierwotnej KF2, 9 Zbiornik biogazu komory fermentacji wtórnej KFW1, 10 Zbiornik biogazu komory fermentacji wtórnej KFW2, 11 Zbiornik magazynowy nawozu pofermentacyjnego ZM1, 12 Zbiornik magazynowy nawozu pofermentacyjnego ZM2, 13 Wizjery komór procesowych, 14 Instalacje odsiarczania tlenowego, 15 Stacjonarne analizatory biogazu, 16 Instalacja dozowania środka antypiennego, 17 Kontenerowa pompownia techniczna PO1, 18 Kontenerowa pompownia techniczna PO2, 19 Pompownia pofermentu 1, 20 Pompownia pofermentu 2, 21 Mieszadła KF1, 22 Mieszadła KF2, 23 Mieszadła KFW1, 24 Mieszadła KFW2, 25 Mieszadła ZM1, 26 Mieszadła ZM2, 27 Mieszadła ZW1, 28 Mieszadła ZW2, 29 Instalacja ogrzewania wewnętrznego KF1, 30 Instalacja ogrzewania wewnętrznego KF2, 31 Instalacja ogrzewania wewnętrznego KFW1, 32 Instalacja ogrzewania wewnętrznego KFW2, 33 Pompa dozująca zbiornika ZW1, 34 Pompa dozująca zbiornika ZW2, 35 Instalacje węzła ciepła WC1, 36 Instalacje węzła ciepła WC2, 37 Pomosty obsługowe i drabiny, 38 Higienizator;

- Dokumentacja - uruchomienie zakładu: 1 Uruchomienie zakładu/dokumentacja/ 2 Uruchomienie/rozruch.

Obiekty posadowione na terenie Biogazowni wypełnione są urządzeniami służącymi do produkcji biogazu, przez co stanowią jeden obiekt inwentarzowy.

W skład gazowni oprócz urządzeń, aparatów, instalacji wchodzą fundamenty oraz konstrukcje takie jak ściany i dach.

Cała Inwestycja stanowi integralną całość i żadne pojedyncze elementy nie mogą funkcjonować samodzielnie w procesie wytwarzania czystej energii elektrycznej. Jedynie zespolenie wszystkich składowych części instalacji wybudowanej w ramach realizacji Inwestycji w całość gwarantuje poprawne funkcjonowanie Biogazowni, poszczególne elementy składowe instalacji Biogazowni, traktowane jako odrębne maszyny, urządzenia, konstrukcje, niepodłączone do integralnej całości instalacji biogazowni, samodzielnie pozostają niezdatne do użytku i nie spełniają swoich funkcji. W rezultacie jako samodzielne obiekty nie spełniają definicji środków trwałych.

Spółka zakwalifikowała Biogazownię jako jeden obiekt inwentarzowy według Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 2 podgrupie 21 rodzaju 211 „przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych”.

Pytanie

Czy wymieniona instalacja Biogazowni może być amortyzowana stawką 10 % w skali rocznej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, cała kompleksowa infrastruktura Biogazowni, stanowiąca jeden kompleksowy środek trwały, który Spółka zakwalifikowała na gruncie Rozporządzenia KŚT w grupie 2 podgrupie 21 rodzaju 211 „przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych” może być amortyzowana, dla celów podatku CIT, według stawki w wysokości 10% w skali rocznej.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 (amortyzacja podatkowa).

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku CIT, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

- maszyny, urządzenia i środki transportu,

- inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle przepisów ustawy o CIT, dany składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych podatnika, o ile:

 1. został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

 2. stanowi własność lub współwłasność podatnika, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

 3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie te składniki majątku podatnika, które są wyposażone we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na ich funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

 4. przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,

 5. jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu;

 6. nie został wskazany w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe warunki, Spółka pragnie zauważyć, że:

 a) kompleksowa infrastruktura Biogazowni zostanie wytworzona przez Generalnego Wykonawcę w oparciu o umowę zawartą ze Spółką,

 b) Spółka jest właścicielem Biogazowni,

 c) infrastruktura Biogazowni wyłącznie jako kompleksowa całość jest kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania składnikiem majątkowym. Poszczególne elementy składowe tej infrastruktury, traktowane jako odrębne maszyny, urządzenia, konstrukcje, nieprzyłączone do integralnej całości instalacji elektrowni biogazowej, nie mogą być kwalifikowane jako samodzielne środki trwałe, gdyż bez pozostałych elementów Biogazowni jako całości, nie są kompletne i pozostają niezdatne do użytku,

 d) Biogazownia będzie sprawna technicznie, co potwierdzą otrzymane przez Spółkę pozwolenie na użytkowanie,

 e) przewidywany okres używania kompleksowej Biogazowni jest dłuższy niż rok,

f) Biogazownia będzie wykorzystywana przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (produkcja i sprzedaż energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł),

 g) Biogazownia ani żadne z jej elementów składowych nie zostały wskazane w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o podatku CIT.

W rezultacie, zdaniem Spółki, instalacja elektrowni biogazowej stanowi pojedynczy środek trwały, podlegający amortyzacji podatkowej zgodnie z brzmieniem wskazanych przepisów ustawy o CIT.

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 1.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art, 16h-16m ustawy o CIT, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000,00 zł (art. 16f ust. 3 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Artykuł 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przewiduje, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Artykuł 16i ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Wykaz stawek amortyzacyjnych, stanowiący załącznik nr 1 do ustawy o CIT, odwołuje się do Klasyfikacji Środków Trwałych zawartej w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm.) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.)., w którym poszczególne środki trwałe zostały zakwalifikowane do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych („KŚT”) zasadniczo pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Jednak w niektórych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie danego integralnego zespołu elementów majątku trwałego za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy.

Instalacja elektrowni biogazowej została wytworzona na podstawie umowy z Generalnym Wykonawcą obejmującej wybudowanie instalacji elektrowni biogazowej jako całości, bez wyszczególniania poszczególnych jej elementów składowych. Jak już wskazano, poszczególne elementy składowe instalacji Biogazowni, traktowane jako odrębne maszyny, urządzenia, konstrukcje, nieprzyłączone do integralnej całości instalacji elektrowni biogazowej, samodzielnie pozostają niezdatne do użytku, nie spełniają swoich funkcji.

W rezultacie, jako samodzielne obiekty nie spełniają definicji środków trwałych, zarówno w rozumieniu ustawy o CIT, jak i w rozumieniu klasyfikacji KŚT zawartej w Rozporządzeniu, odwołującej się w tym zakresie do ustawy o rachunkowości. W konsekwencji, Spółka uważa, że instalację elektrowni biogazowej należy uznać za pojedynczy kompleksowy obiekt zbiorczy – pojedynczy środek trwały.

Na gruncie KŚT Spółka sklasyfikowała kompleksową infrastrukturę biogazowni jako jeden obiekt inwentarzowy w grupie 2 podgrupie 21 rodzaju 211 z wyszczególnieniem „Przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych”. Według najlepszej wiedzy Spółki rodzaj KŚT 211 jest najbardziej adekwatnym symbolem klasyfikacji KŚT, do którego można przyporządkować kompleksowe i złożone instalacje elektrowni biogazowych, w tym opisaną w niniejszym wniosku instalację Biogazowni będącą własnością Spółki. W wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT, pod poz. 02 dla środków trwałych z rodzaju 211 KŚT – „Przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych” stawka amortyzacyjna została określona w wysokości 10% rocznie. Zatem cała kompleksowa infrastruktura Biogazowni stanowiąca jeden kompleksowy środek trwały, sklasyfikowany na gruncie KŚT w grupie 2 podgrupie 21 rodzaju 211 z wyszczególnieniem „Przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych”, może być amortyzowana dla celów podatku CIT według stawki w wysokości 10% w skali rocznej.

Słuszność powyższego stanowiska potwierdzają interpretacje organów podatkowych wydane w podobnych stanach faktycznych, przykładowo interpretacja prawa podatkowego:

- Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2015 r., Znak: IPTPB3/423-250/14-2/KC;

- Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 sierpnia 2013 r., Znak: IPTPB3/423-201/13-4/PM,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r., Znak: IPPB3/423-297/13-2/MS1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikacji wskazanych we wniosku środków trwałych do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestia ta została przyjęta jako niepodlegający ocenie element opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższa regulacja oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Nie wszystkie wydatki zaliczane są wprost do kosztów podatkowych, w przypadku środków trwałych, kosztem uzyskania przychodów mogą być jednak odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych składników majątku.

Jak wynika bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Powyższy przepis wskazuje, że aby składniki majątku mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie – muszą zostać przez podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wskazanym w art. 16c ustawy o CIT.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne, umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16f ust. 3 ww. ustawy:

Stosownie do art. 16d ww. ustawy:

 1) Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

2) Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wymieniona instalacja Biogazowni może być amortyzowana stawką 10 % w skali rocznej.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości wskazać należy, że stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 773).

Zgodnie z definicją przedstawioną w ww. rozporządzeniu, Klasyfikacja Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Należy jednak zauważyć, że zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383), nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zakwalifikowała Biogazownię jako jeden obiekt inwentarzowy według Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 2 podgrupie 21 rodzaju 211 „przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych”.

Zatem, jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku instalacja Biogazowni została prawidłowo zakwalifikowana przez Państwa, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 2 – Budowle oraz obiekty, rodzaj 211 – „Przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych” (co nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji i stanowi element zdarzenia przyszłego), to dla tego obiektu będzie miała zastosowanie, wskazana w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych”, stawka amortyzacyjna 10% w skali rocznej.

Tym samym Państwa stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).