Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.184.2024.1.BJ

W zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona - na podstawie art. 28n ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT - do przyjęcia wartości netto (niepowiększonej o wartość podatku od towarów i usług) wydatków niezwiązanych z działalnością w celu ustalenia podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona - na podstawie art. 28n ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT - do przyjęcia wartości netto (niepowiększonej o wartość podatku od towarów i usług) wydatków niezwiązanych z działalnością w celu ustalenia podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność od 2004 roku (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji, wydanej na okres (…). Koncesja obejmuje działalność polegającą na obrocie (…).

Działalność Wnioskodawcy w szczególności obejmuje następujące obszary:

-dostawy (…);

-dostawy (…);

-dostawy (…).

-dostawy (…);

-projektowanie i dostawa (…);

-projektowanie i dostawa kompletnych (…);

-projektowanie i dostawa kompletnych instalacji (…);

-zarządzanie projektami (…), co obejmuje:

- projektowanie i dostawa kompletnych instalacji (…),

- zarządzanie produkcją instalacji (…).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT). Wnioskodawca, począwszy od 2022 roku rozlicza podatek dochodowy od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) na podstawie art. 28c i n. ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), czyli korzysta z ryczałtowego opodatkowania dochodów (dalej: „estoński CIT, CITE”). Spółka spełniała i spełnia wszystkie warunki niezbędne do korzystania z możliwości opodatkowania CITE, w szczególności zaś przesłanki, o których mowa w art. 28j ustawy o CIT. Zagadnienie prawa do korzystania z tej formy opodatkowania, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku. W związku z prowadzoną przez siebie działalnością Spółka osiąga dochody związane z wydatkami niezwiązanymi wprost z działalnością gospodarczą (art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Zagadnienie kwalifikacji określonych rodzajów kosztów do wydatków niezwiązanych z działalnością, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Na powyższym tle po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości czy podstawą opodatkowania z tytułu dochodu związanego z wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, powinna być wartość netto (niepowiększona o podatek VAT) czy wartość brutto (powiększona o podatek VAT) takich wydatków.

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona - na podstawie art. 28n ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych - do przyjęcia wartości netto (niepowiększonej o wartość podatku od towarów i usług) wydatków z niezwiązanych z działalnością w celu ustalenia podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, a konkretnie dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych - powinien stanowić podstawę opodatkowania w wartości netto, tj. bez powiększenia kwoty tego wydatku o wartość podatku od towarów i usług. Odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z wykładnią tak językową jak i systemową ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym (dalej: „podatek CIT”) dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, zaś zgodnie z pkt 10 tegoż przepisu, zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT).

Art. 28j-28l ustawy o CIT definiują przesłanki pozytywne i negatywne, których odpowiednio spełnienie i zachowanie musi być spełnione, aby podatnik podatku CIT mógł wybrać i podlegać opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT, CITE”).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka spełnia powyższe warunki. Natomiast art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający „wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą)”. Jednocześnie zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT podstawę opodatkowania estońskim CIT stanowi suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku. Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, iż jej wątpliwość objęta zakresem niniejszego wniosku dotyczy tego czy przez wydatki niezwiązane z działalnością należy rozumieć wyłącznie wartość netto poniesionych wydatków (niepowiększoną o wartość podatku VAT) czy też wartość brutto tych wydatków (wartość netto powiększona o podatek VAT należny uwzględniony odpowiednio na dokumentującej transakcję fakturze lub innym dokumencie).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, a konkretnie dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 28n ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - powinien stanowić podstawę opodatkowania w wartości netto, tj. bez powiększenia tego wydatku o wartość podatku VAT.

Odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z wykładnią tak językową, jak i systemową ustawy o CIT.

W pierwszej kolejności wskazać, że ogólną zasadą - wynikającą z art. 12 ust. 4 pkt 9-10 ustawy o CIT, jest brak wliczania do podstawy opodatkowania wartości podatku VAT. Ponadto - w treści ustawy o CIT - gdy Ustawodawca przewidział wliczenie do podstawy opodatkowania wartości podatku VAT (albo pomniejszenie podstawy opodatkowania tę wartość), jest to w sposób jasny i wyraźny wskazany w stosownych przepisach ustawy o CIT. Przykładowo należy wskazać tutaj na następujące przepisy, w których Ustawodawca wskazał wprost obowiązek wliczenia do podstawy opodatkowania (bądź jej pomniejszenia) podatku VAT:

- art. 4a pkt 10 ustawy o CIT: „Ilekroć w ustawie jest mowa o [...] małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł”

- art. 15 ust. 1i pkt 3 ustawy o CIT: „W przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 12 ust. 5-6a, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio [...] równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.”

- art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, który szczegółowo reguluje w jakim zakresie podatek VAT należny i naliczony stanowią bądź też nie koszt uzyskania przychodów,

- art. 16 ust. 5a ustawy o CIT: „Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.”

- art. 16g ust. 3 ustawy o CIT: „Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku,ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.”

- art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT: „Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli: [...] suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.”

-  art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT: „Do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki [...] suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio”

- art. 18 ust. 1b ustawy o CIT: „Jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarów i usług, w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego, którą podatnik ma prawo odliczyć zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej darowizny.”

- art. 18ea ust. 7 ustawy o CIT: „Koszty produkcji próbnej nowego produktu i wprowadzenia na rynek nowego produktu pomniejsza się o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.”

- art. 18ed ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT: „Podstawa opodatkowania ustalona zgodnie z art. 18, po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 18d i 18ea-18ec, może być pomniejszona o kwotę stanowiącą [...] 50% wydatków, bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, na usługi doradztwa prawnego, w tym doradztwa podatkowego, i finansowego, nie więcej jednak niż 50 000 zł poniesionych bezpośrednio na dokonanie pierwszej oferty publicznej dotyczącej akcji w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1983 i 2140 oraz z 2022 r. poz. 872 i 1488), z zamiarem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym lub z zamiarem ubiegania się o wprowadzenie tych akcji do obrotu w alternatywnym systemie obrotu.”

- art. 18ef ust. 10 ustawy o CIT: „Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się kwotę wydatku wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.”

- art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT: „Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi z [...]”

Natomiast ani art. 28m ust. 1 pkt 3 ani art. 28n ust. 1 pkt ustawy o CIT nie zawierają odniesienia do podatku VAT (należnego czy też naliczonego).

Zdaniem Wnioskodawcy już samo zestawienie treści przepisów będących przedmiotem analizy w niniejszym wniosku z przytoczonymi powyżej przepisami powinno w sposób pełny oddać intencje Ustawodawcy, co do sposobu określenia podstawy opodatkowania z tytułu dochodów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jak wynika z przytoczonych przykładów za każdym razem, kiedy Ustawodawca chciał aby wysokość przychodu (dochodu) lub kosztu była pomniejszana lub powiększana o wartość podatku VAT, dawał temu wyraźne odzwierciedlenie w treści przepisów. Podobnie czynił ustawodawca w odniesieniu do norm prawnych wprowadzających poszczególne ulgi na gruncie ustawy o CIT. Za każdym razem, kiedy do kwoty ulgi miała zostać doliczona wartość podatku VAT, zostało to wyraźnie w ustawie zaznaczone. Bez znaczenia przy tym pozostaje zdaniem Wnioskodawcy czy przytoczone przykładowo normy prawne, w których Ustawodawca odnosi się na gruncie ustawy o CIT do podatku VAT znajdą zastosowanie do zasad opodatkowania CIT estońskim w całości, częściowo czy też wcale. Powyższe ma bowiem na celu zaprezentować przyjęcie przez Ustawodawcę pewnego standardu legislacyjnego, zgodnie z którym - w wypadku, gdy nie jest to wyraźnie zaznaczone inaczej - wszelkie wydatki czy przychody, o których mowa w ustawie o CIT, są kwotami nie obejmującymi innych obciążeń podatkowych, w tym w szczególności z tytułu podatku VAT. Powyższe można też sposób pośredni wywieść z treści „Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek” z dnia 23 grudnia 2021 roku opublikowanego przez Ministerstwo Finansów (dalej: „Przewodnik”) stanowiący ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów (objaśnienie podatkowe), o których mowa w art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: „ordynacja podatkowa”).

Jak wskazano w pkt 64 Przewodnika (str. 41): „Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą rozpoznawany jest dla celów opodatkowania ryczałtem niezależnie od tego czy podatnik dokona już zapłaty za usługę czy towar. Wszystkie dochody wymienione w art. 28m ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy o CIT związane są bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego. W związku z powyższym, nawet jeśli podatnik nie dokona zapłaty za towar czy usługę, ale zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto (m.in. zapisy księgowe na kontach zespołu 4, 5 i 7), to w takiej sytuacji dojdzie do powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Dochód z tego tytułu, zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT ustala się w miesiącu wykonania danego świadczenia lub dokonania wypłaty lub wydatku”. Ministerstwo Finansów odnosząc się do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą odnosi się więc do siatki pojęciowej ujętej w ustawie z dnia 19 września 1994 roku o rachunkowości (dalej: „UOR”). Ustawa o rachunkowości nie zawiera wprawdzie definicji wydatku, zawiera jednak definicję ceny nabycia, która to jest zbliżona pojęciowo do wydatku czy też kosztu w rozumieniu potocznym, ponieważ wszystkie te pojęcia związane są co do zasady z wydatkiem poniesionym w celu nabycia towaru lub usługi.

Jak stanowi natomiast art. 28 ust. 2 UOR, cena nabycia to „to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.” Tak więc również ustawa o rachunkowości odnosi się swoim zakresie do kwot w ujęciu netto, tj. bez powiększania o należny podatek VAT. Finalnie, należy odnieść się do różnicy między definicją kosztu, który stanowi pojęcie z zakresu prawa podatkowego oraz wydatku, który stanowi pojęcie stosowane przede wszystkim na gruncie nauk ekonomicznych. Wydatek jest to bowiem rozchód środków pieniężnych jednostki gospodarczej związany z regulowaniem różnych zobowiązań lub przekazaniem środków (por. E. Burzym, Rachunkowość przedsiębiorstw i instytucji, PWE, Warszawa 1980). Natomiast koszt, a konkretnie koszt uzyskania przychodu - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - stanowi koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Mimo, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania do zasad opodatkowania CITE, to Ministerstwo Finansów w Przewodniku wskazało, że „dla oceny dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, znaczenie może mieć rozumienie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w kontekście art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ustawy o CIT.” Przenosząc zaś powyższe rozważania na realia niniejszej sprawy wskazać należy, że wydatek stanowi pojęcie o szerszym zakresie znaczeniowym niż pojęcie kosztu, co nie oznacza jednak, że należy go na gruncie ustawy o CIT rozumieć jako nakazujący powiększenie podstawy opodatkowania z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą o wartość podatku VAT związanego z takim wydatkiem.

Posłużenie się pojęciem wydatku miało zdaniem Wnioskodawcy podkreślenie, że chodzi tu o każdy wydatek (w kwocie netto) poniesiony przez podatnika, a nie związany z jego działalnością gospodarczą. Skoro bowiem - opierając się na treści objaśnień przedstawionych przez Ministerstwo Finansów w Przewodniku - pojęcie wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą jest w istocie tożsame z kategorią wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu (na gruncie „klasycznego” CIT), to a contrario wydatek związany z działalnością gospodarczą jest tożsamy z kosztami uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, szczegółowo zaś reguluje w jakim zakresie podatek VAT należny i naliczony stanowią bądź też nie koszt uzyskania przychodów. Analogicznej regulacji Ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Reasumując, w świetle przedstawionej powyżej argumentacji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, a konkretnie dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - powinien stanowić podstawę opodatkowania w wartości netto, tj. bez powiększenia wartości tego wydatku o wartość podatku VAT.

Odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z wykładnią tak językową, jak i systemową ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o CIT wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy o CIT) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Spółka jest uprawniona - na podstawie art. 28n ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT - do przyjęcia wartości netto (niepowiększonej o wartość podatku od towarów i usług) wydatków niezwiązanych z działalnością w celu ustalenia podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że ustalając wartość wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu wyżej powołanego art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, należy brać pod uwagę wartość wydatków w kwocie brutto (tj. wraz z naliczonym podatkiem VAT).

W myśl art. 28d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 pkt 31 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

W myśl art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości:

Natomiast wydatek stanowi wypływ środków pieniężnych z jednostki.

W związku z powyższym w świetle ustawy o rachunkowości pojęcie kosztu czy ceny nabycia nie jest tożsame z pojęciem wydatku. Dla przykładu:

-odpisy amortyzacyjne są kosztem jednostki ale nie wydatkiem,

-nabycie paliwa do samochodu jest kosztem zużycia materiałów (co do zasady cena nabycia jest w kwocie netto, tj. bez podatku VAT jeżeli podatek ten podlega odliczeniu na podstawie odrębnych przepisów). Jednocześnie uregulowanie płatności z tytułu jego zakupu jest wydatkiem jednostki - rozchód środków pieniężnych następuje np. z rachunku bankowego w kwocie brutto tj. łącznie z VAT.

A zatem ustawa o rachunkowości wskazuje, że cena nabycia czy też koszt są pomniejszane o VAT w przypadku gdy podlega on odliczeniu na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast wydatek jest ujmowany w księgach rachunkowych w kwocie brutto.

Jak już wcześniej wskazano wydatek stanowi wypływ środków pieniężnych z jednostki.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z 23 grudnia 2021 r. opracowanymi przez Ministerstwo Finansów w formie Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek - dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków (pkt 63 objaśnień).

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że kwalifikacji pod kątem wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podlega każdy wydatek/koszt, który obciąża (wpływa na) wynik finansowy netto ustalony zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w trakcie stosowania przepisów dotyczących ryczałtu od dochodów spółek. W konsekwencji, podstawą opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w zakresie dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą będą wydatki w wartości brutto.

W konsekwencji nie można się z Państwem zgodzić, że wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, a konkretnie dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - powinien stanowić podstawę opodatkowania w wartości netto, tj. bez powiększenia wartości tego wydatku o wartość podatku VAT.

W świetle powyższego Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).