Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.332.2024.1.DP

Określenie właściwej stawki amortyzacyjnej dla hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od 2012 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie naprawy i konserwacji maszyn i urządzeń budowlanych – PKD 33.19.Z.

Formą opodatkowania „przychodów” jest podatek liniowy. Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Obecnie prowadzi Pan inwestycję polegającą na budowie hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową w miejscowości X.

Zakres inwestycji podzielony został na dwie części:

1)Trwale z gruntem związane – stopy fundamentowe wraz z utwardzeniem terenu i wykonaniem posadzki przemysłowej oraz przyłącze: gazu, wody, kanalizacji;

2)Nietrwale z gruntem związane – konstrukcja nośna hali została nałożona na stopy fundamentowe i przykręcona poprzez złącza śrubowe (połączenie demontowane nie wpływające na właściwości konstrukcyjno-nośne elementów skręcanych).

Konstrukcja nośna hali wykonana została ze stali, zgodnie z projektem konstrukcyjnym. Elementy nośne zostały skręcone przez wykonawcę na placu budowy, tworząc konstrukcję hali. Do konstrukcji nośnej hali przykręcono płyty (...), które zamontowano za pomocą (...) do konstrukcji nośnej hali. Taki sposób montażu umożliwia szybki demontaż płyt (okres gwarancji płyt to około 15 lat).

Do konstrukcji nośnej hali przykręcono (...) oraz wszelkie niezbędne ciągi instalacyjne, tj. instalacje prądowe, oświetleniowe i techniczne. Zamontowano okna na ramach stalowych i świetlik w dachu.

Konstrukcja hali nie jest trwale z gruntem związana. Jej elementy w razie potrzeby można rozebrać bez utraty właściwości i zamontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu przeniesienia konstrukcji do innej lokalizacji albo celem odsprzedaży.

W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujęta zostanie hala magazynowo-usługowa z częścią socjalno-biurową.

Amortyzacja rozpocznie się w 2024 roku po 1 miesiącu od uzyskania decyzji udzielającej pozwolenie na użytkowanie. Okres użytkowania hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową – dłużej niż 1 rok. Hala magazynowo-usługowa z częścią socjalno-biurową zostanie zaklasyfikowana wg KŚT grupa 8, podgrupa 80, rodzaj 806. Grunt, na którym znajduje się opisana w zdarzeniu hala jest Pana własnością.

Pytanie

Czy przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych może Pan zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych zawartą w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 KŚT – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych – [dopisek organu: dla hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową, tj. dla części niezwiązanej trwale z gruntem]?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, przy określaniu stawki amortyzacyjnej dla części niezwiązanej trwale z gruntem hali magazynowo-usługowej z częścią socjalno-biurową – jako samodzielnego środka trwałego – rodzaj 806 KŚT, w ramach którego stosuje się 10% stawkę amortyzacji wynika, że obejmuje on różnego typu obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały. W podgrupie 29 KŚT „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe” w tych rodzajach nie są wykazywane hale magazynowe o pow. powyżej 100 m².Natomiast kategoria pozostałe obiekty inżynieriilądowej obejmuje obiekty budowlane naziemne i podziemne o charakterze stałym, niesklasyfikowane jako budynki, a za odrębny obiekt uważa się w zasadzie każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej wraz z fundamentem i konstrukcja nośną,

Pana zdaniem hala magazynowo-usługowa z częścią socjalno-biurową niezwiązana z gruntem, pomimo częściowego usytuowania na stopach fundamentowych, stanowi samodzielny środek trwały, gdyż można ją zdemontować bez utraty właściwości zdemontowanych elementów i zamontować w innym miejscu.

Mając powyższe na uwadze uważa Pan, że hala magazynowo-usługowa trwale niezwiązana z gruntem spełnia kryteria samodzielnego obiektu niezwiązanego w sposób trwały z gruntem oraz nieposiadającego fundamentów, należy zastosować 10% stawkę amortyzacyjną. Generalną zasadą jest dostarczenie elementów stalowych na miejsce montażu i przykręcenie śrubami do elementów metalowych. Można je rozmontować i zamontować w innym miejscu. Obecnie na portalach ogłoszeniowych widnieją oferty sprzedaży samych hal stalowych. Nie są więc trwale związane z gruntem i nie mają fundamentów niezbędnych przy budynkach i budowlach.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

–Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 listopada 2015 r., nr IBPB-1-1/4510-49/15/ZK:

–Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2022 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.1010.2021.2.MM:

–Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 marca 2010 r., nr ITPB1/415-954/09/PSZ.

Na podstawie ustawy (KŚT) zastosowanie stawek amortyzacji, prawidłowość sklasyfikowanego środka trwałego:

Hala magazynowo-usługowa z częścią socjalno-biurową o pow. około (...) m²,wysokości około (...) m, nietrwale związana z gruntem wykonywana w dwóch etapach, składająca się z konstrukcji nośnej przykręconej do stóp fundamentowych, pokryta płytą (...) z oknami, bramami wjazdowymi, drzwiami, świetlikiem. W skład której wchodzą także mocowane do konstrukcji nośnej, elementy instalacji elektrycznej, ogrzewania można zastosować stawkę amortyzacji z grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 806 w wysokości 10%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące warunki:

–pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

–nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

–stanowić własność lub współwłasność podatnika,

–zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

–być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

–jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok

–być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

Z uwag szczegółowych do grupy 1 wynika, że grupa „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego” obejmuje wszystkie budynki i znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Definicja budynku zawarta została w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.). Zgodnie z nią budynki to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 8, podgrupy 80 rodzaju 806 powołanej Klasyfikacji – kioski, budki, baraki, domki kampingowe wynika, że rodzaj ten obejmuje kioski, budki, domki kempingowe, zadaszenia ochronne i podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem (…).

Z opisu sprawy wynika, że obecnie prowadzi Pan inwestycję polegającą na budowie obiektu nietrwale związanego z gruntem, tj. halę magazynowo-usługową z częścią socjalno-biurową, na gruncie własnym, który będzie służył Panu do prowadzenia działalności gospodarczej, a okres jego użytkowania będzie wynosił dłużej niż 1 rok. Zamierza Pan ująć halę magazynowo-usługową z częścią socjalno-biurową w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i sklasyfikować ją zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w grupie 8, podgrupie 80, rodzaj 806.

Mając na uwadze opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawne wskazuję, że jeżeli w istocie hala magazynowo-usługową z częścią socjalno-biurową, będzie stanowiła środek trwały – obiekt niezwiązany w sposób trwały z gruntem i prawidłowo zostanie zakwalifikowana do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 806 - kioski, budki, baraki, domki kampingowe – niezwiązane trwale z gruntem Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Zatem przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może Pan zastosować 10% stawkę amortyzacyjną.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy

·stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zdarzenia przyszłego

·zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał na dzień złożenia wniosku.

Zaznaczam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu tej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).