Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 czerwca 2024 r., sygn. II SA/Gl 526/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędzia WSA Renata Siudyka, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi V. Sp. z o.o. w Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 27 stycznia 2022 r. nr SKO.GN/41.8/414/2021/17463 w przedmiocie wydania zaświadczenia w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 21 czerwca 2021 r. obecnie skarżąca – V. sp. z o.o. w Z., zwróciła się do Prezydenta Miasta Z. o wydanie zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Z. przy ul.[...] , działka nr [...] , obręb Z., o pow. 0,1125 ha, stanowiącej własność Gminy Miejskiej Z.- w prawo własności.

Postanowieniem z dnia 26 października 2021 r. organ I instancji odmówił skarżącej wydania wnioskowanego zaświadczenia.

W wyniku rozpoznania zażalenia skarżącej na powyższe postanowienie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, zaskarżonym w niniejszym postępowaniu postanowieniem, utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.

W ocenie organu odwoławczego bezsporną okolicznością jest to, że w dniu 1 stycznia 2019 r. przedmiotowa nieruchomość była zabudowana budynkiem usługowym, a decyzją Prezydenta Miasta Z. z dnia 11 maja 2018 r. skarżąca uzyskała pozwolenie na budowę jedynie w zakresie przebudowy i zmiany sposobu użytkowania budynku usługowego na usługowo-mieszkalny. Kolegium zauważyło, że w piśmie z dnia 4 lutego 2019 r. skarżąca zawiadomiła Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. o zakończeniu budowy, który to organ nie wniósł sprzeciwu. W ocenie Kolegium, nawet gdyby przyjąć korzystaną dla skarżącej wykładnię art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (wówczas t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 2040 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o przekształceniu, i uznać, że przepis ten dotyczy także przebudowy istniejącego w dniu 1 stycznia 2019 r. budynku i oddania go do użytku jako mieszkalnego po tym dniu, to i tak nie zostały spełnione wszystkie przesłanki z art. 13 ust. 1 ustawy. Zdaniem organu odwoławczego przedmiotowy budynek nie stanowi budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Kontynuując tę myśl, organ odwoławczy, w ślad za organem I instancji, wskazał, że omawiany budynek, zgodnie z postanowieniami uchwały Rady Miasta Z. z dnia [...] nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Z. , znajduje się na obszarze oznaczonym na rysunku planu symbolem A43U, na którym nie przewidziano zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Zauważył dodatkowo, że na terenie tym dopuszczono lokalizacje obiektów mieszkalnych, co jednak nie jest równoznaczne z zabudową mieszkaniową wielorodzinną (§ 20 pkt 5).