Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Lu 223/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 29 grudnia 2023 r., znak: SKO.II.41/1486/ŚR/2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

A. B. (dalej jako "strona", "skarżąca", "wnioskodawczyni"), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 29 grudnia 2023 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Z akt sprawy i uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia wynika, że wnioskiem złożonym w dniu 31 sierpnia 2023 r. skarżąca wystąpiła do Prezydenta Miasta Chełm o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad bratem – K. B., legitymującym się orzeczeniem Obwodowej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia Nr 5, Nr akt 60202 z dnia 22 kwietnia 1996 r. zaliczono Pana K. B. do pierwszej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia na stałe.

Decyzją z dnia 16 października 2023 r. Prezydent Miasta Chełm, odmówił stronie przyznania wnioskowanego świadczenia w oparciu o art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm. - dalej: "u.ś.r."), gdyż wnioskodawczyni uprawniona jest do renty z tytułu trwałej częściowej niezdolności do pracy, co w ocenie organu stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia. Zdaniem organu I instancji absencja zawodowa strony nie jest ściśle związana z niepodejmowaniem lub rezygnacją z wykonywania pracy w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym bratem. Wnioskodawczyni od 26 lat jest uprawniona do renty i z dniem 23 sierpnia 2023 r. zrezygnowała z prowadzenia gospodarstwa rolnego, w związku z powyższym w sprawie nie występuje bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy rezygnacją lub niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki. Jednocześnie organ I instancji wskazał, że prowadząc gospodarstwo rolne strona może elastycznie zarządzać swoim czasem i przy właściwej organizacji pracy nie zachodzi konieczność tej rezygnacji. W dalszej kolejności organ zauważył, że sprawowana opieka nad bratem obejmuje prowadzenie gospodarstwa domowego, bieżących spraw oraz podstawowych czynności życiowych, a niepełnosprawny w związku z ograniczoną zdolnością do samodzielnej egzystencji wymaga nadzoru i kontroli. Czynności wykonywane w ramach opieki nie są na tyle absorbujące, aby uniemożliwiały wykonywanie pracy lub wymagały rezygnacji z aktywności zawodowej, bowiem są to czynności związane z codziennym funkcjonowaniem, wykonywane przez większość ludzi aktywnych zawodowo. Organ I instancji wskazał ponadto, że niepełnosprawny uczęszcza na zajęcia do Środowiskowego Domu Samopomocy w C., w którym przebywa około 6 godzin dziennie, co umożliwia wnioskodawczyni podjęcie pracy chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy i jest ona w stanie skutecznie pogodzić obowiązki z opieką. Zauważył, że w opiekę powinni włączyć się bracia niepełnosprawnego, którzy ze względu na miejsce zamieszkania i wykonywanie pracy zarobkowej nie są zwolnieni z obowiązku alimentacyjnego względem niego.