Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Ol 16/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 26 października 2023r., nr SKO.53.864.2023 w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2022r. oddala skargę.

Uzasadnienie

G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. (dalej jako: "strona", "skarżąca", "spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z 26 października 2023 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2022 r.

Z przedłożonych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych wynikał następujący stan prawny i faktyczny sprawy:

Burmistrz Miasta W. decyzją z 10 sierpnia 2023 r. określił spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości na 2022 r. w kwocie 74.065 zł, przyjmując do podstawy opodatkowania związane z działalnością gospodarczą: budynki o powierzchni 2.645,63 m² w okresie od stycznia do marca 2022 r. i powierzchni 2.245,83 m² w okresie od kwietnia do grudnia 2022 r. oraz grunty o powierzchni 15.538 m² w okresie od stycznia do marca 2022 r. i powierzchni 13.503 m² w okresie od kwietnia do grudnia 2022 r. Ponadto wspomnianą decyzją organ określił spółce wysokość podatku rolnego na 2022 rok wysokości 0 zł.

W odwołaniu od tej decyzji spółka podniosła, że organ podatkowy nie wziął pod uwagę jej deklaracji, nie zapoznał się ze stanem faktycznym nieruchomości oraz nie uwzględnił obowiązujących przepisów prawa. Zarzuciła, że nie jest możliwe prowadzenie w budynku działalności gospodarczej na skutek zmiany przepisów przeciwpożarowych określających minimalne wymogi co do wymiarów przejść i dróg ewakuacyjnych, co potwierdza decyzja Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w W. Ponadto podniosła, że organ nie uwzględnił wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19. Wskazała też, znaczna część gruntów powinna korzystać ze zwolnienia podatkowego jako grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży. Zarzuciła, że nie uwzględniono poprzedniej korzystnej dla niej decyzji organu odwoławczego.