Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.24.2024.2.KSM

Ustalenie rezydencji podatkowej (Norwegia).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia obowiązku podatkowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 4 września 2015 r. przebywa Pan w Norwegii. Od początku jest Pan zatrudniony na postawie umowy o pracę. Od początku spędza Pan w Norwegii ponad 250 dni w ciągu roku. Pozostałe dni roku dzieli pomiędzy Polskę oraz inne kraje, w których spędza Pan wakacje. W Norwegii posiada Pan adres zameldowania i pozwolenie na pracę, i pobyt na czas nieokreślony. W Polsce ma Pan żonę i dwóch synów. W momencie kiedy przebywa Pan w Polsce, przebywa w domu, który należy do żony. Na własność nie posiada Pan w Polsce żadnych nieruchomości. Pana życie zawodowe jest w 100% związane z Norwegią, gdzie ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy. Życie gospodarcze również jest w Norwegii. Posiada Pan dwa auta zarejestrowane w Norwegii. Posiada Pan kredyty w Norwegii. Święta i inne ustawowo dni wolne od pracy spędzają Państwo zwyczajowo w Norwegii całą rodziną. W najbliższych latach nie planuje Pan wrócić do Polski. Wniosek dotyczy roku podatkowego 2023. Opisany stan faktyczny dotyczy lat 2016-2023. We wszystkich tych latach podatkowych sytuacja była identyczna. W roku podatkowym 2023 również nie uległa zmianie w żadnym zakresie. W roku podatkowym 2023 nie osiągał Pan żadnych dochodów na terenie Polski. W latach 2016-2022 również 100% dochodów było osiąganych w Norwegii. W roku podatkowym 2023 jak i w latach poprzednich spędzi Pan w Norwegii około 250 dni w ciągu roku. Na terenie Polski ma Pan adres zameldowania na pobyt stały. Również w Norwegii posiada Pan adres zameldowania na pobyt stały i to w Norwegii jest centrum interesów gospodarczych. Posiada Pan norweską rezydencję podatkową. Natomiast w Polsce ma Pan żonę i dwóch synów, którzy odwiedzają Pana w Norwegii. W Pana ocenie ośrodek interesów życiowych jest również w Norwegii. Na lata podatkowe 2021 oraz 2022 zostały Panu wydane indywidualne interpretacje podatkowe nr 0112-KDIL2-1.4011.4.2021.2.TR oraz 0112-KDIL2-1.4011.126.2023 potwierdzające Pana rozumowanie, że ma Pan rezydencję podatkową tylko w Norwegii.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie złożonym 20 maja 2024 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzielił Pan odpowiedzi na postawione przez Organ w wezwaniu pytania:

a)W jakim wieku są Pana dzieci?

Odpowiedź: Syn …… lat ……….. oraz syn ………… lat ……...

b)W jakim ustroju majątkowym małżeńskim Pan pozostaje?

Odpowiedź: Po ogłoszeniu Pana upadłości konsumenckiej … została orzeczona rozdzielność majątkowa pomiędzy Panem a Pana żoną. Wcześniej była wspólnota majątkowa.

c)Na czyim utrzymaniu są dzieci (Pana czy małżonki)?

Odpowiedź: Dzieci utrzymujemy wspólnie dzieląc się kosztami po połowie.

d)Jakiego kraju posiada Pan obywatelstwo?

Odpowiedź: Polskie

e)W którym państwie mieszkają Pana przyjaciele, znajomi itp.?

Odpowiedź: Wszyscy mieszkają w Norwegii. Nie utrzymuje Pan kontaktów w Polsce z żadnymi znajomymi.

f)W którym państwie wykazywał/będzie Pan wykazywał większą aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, gospodarczą itp. i czym się to konkretnie objawiało/będzie objawiało?

Odpowiedź: Mieszka Pan i pracuje na co dzień w Norwegii i tam spędza Pan również swój czas wolny. Nie jest Pan aktywny ani politycznie ani kulturalnie ani w Polsce ani w Norwegii. W Norwegii ma Pan również prawo wyborcze i tylko tam oddaje Pan swoje głosy w wyborach politycznych.

g)W którym państwie realizował/będzie Pan realizował swoje zainteresowania, hobby, wypoczynek itp.?

Odpowiedź: Norwegia w 100%.

h)Czy, a jeśli tak – to w którym państwie miał/będzie Pan miał większe zobowiązania handlowe i gospodarcze, np. z tytułu korzystania z mediów, różnego rodzaju umów i jakiego rodzaju to były zobowiązania?

Odpowiedź: Zarówno w Polsce, jak i w Norwegii ma Pan umowy na telefon i internet. W Norwegii dodatkowo posiada Pan kredyty konsumenckie. Poza tym nie posiada Pan żadnych umów.

i)Czy posiada Pan dokumenty potwierdzające miejsce Pana zamieszkania w Norwegii w okresie obejmującym wniosek? Jeśli tak, jakie są to dokumenty?

Odpowiedź: Posiada Pan i na żądanie urzędu może Pan przedstawić stosowne potwierdzenia z ewidencji ludności w Norwegii takie jak certyfikat norweskiej rezydencji podatkowej czy potwierdzenie zameldowania.

j)Czy w Norwegii posiada Pan nieruchomości, jaki tytuł prawny przysługuje Panu do tych nieruchomości?

Odpowiedź: Nie posiada Pan nieruchomości w Norwegii ani w Polsce.

k)W związku ze wskazaniem we wniosku, że:

proszę wyjaśnić czy sformułowanie „w latach poprzednich” nie jest oczywistą omyłką i powinno brzmieć „w latach kolejnych/następnych” bowiem sytuacja odnosi się do zdarzenia przyszłego.

Odpowiedź: Wyrażając tę myśl chciał Pan tylko podkreślić że zarówno w latach poprzedzających rok podatkowy 2023 spędził Pan w Norwegii około 250 dni rocznie. Nie odnosi się to do zdarzeń przyszłych.

Dodatkowo wskazał Pan, że przedstawione przez Pana wyjaśnienia zmieniają jedynie fakt, iż wniosek będzie się odnosił jedynie do jednego stanu faktycznego bez zdarzeń przyszłych więc nie musi Pan płacić kolejny raz 40 zł. Nadmienia Pan jednak, że powołując się na indywidualne interpretacje podatkowe jakie otrzymał Pan w latach 2021 oraz 2022 uważa Pan, że w roku podatkowym 2023 Pana interpretacja jest prawidłowa, gdyż Pana sytuacja w roku podatkowym 2023 nadal w żadnym stopniu nie uległa zmianie w stosunku do lat poprzednich, tj. 2021 i 2022, a tam otrzymał Pan decyzję wskazującą, iż Pana interpelacja przepisów jest prawidłowa i nie musi Pan się rozliczać w Polsce.

Pytanie

W którym Państwie winna być ustalona Pana rezydencja podatkowa w roku podatkowym 2023 oraz w latach następnych do momentu zmiany Pana sytuacji życiowej w związku ze zmianą przepisów dotyczących podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Norwegią?

Wyjaśnić należy, że w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że wniosek będzie się odnosił jedynie do jednego stanu faktycznego bez zdarzeń przyszłych. Zatem przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest wyłącznie stan faktyczny obejmujący 2023 r.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem przy ustaleniu rezydencji podatkowej należy przede wszystkim podkreślić, że stałe miejsce zamieszkania jest w Norwegii, a nie w Polsce. Dodatkowo 100% dochodów ma Pan w Norwegii i posiada Pan tam nieograniczony obowiązek podatkowy. W Polsce mieszkają żona i synowie, których Pan odwiedza od czasu do czasu. Częściej oni przyjeżdżają do Pana, do Norwegii.

Uważa Pan, że Pana rezydencja jest w Norwegii i nie dotyczą Pana zmiany podatkowe, które obowiązują obecnie w Polsce.

W związku z powyższym nie ma Pan obowiązku rozliczania się w Polsce i Pana sytuacja nie ulega zmianie pomimo nowych przepisów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ww. ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W opisie stanu faktycznego wskazał Pan, że od 4 września 2015 r. przebywa Pan w Norwegii. Od początku jest Pan zatrudniony na postawie umowy o pracę. Od początku spędza Pan w Norwegii ponad 250 dni w ciągu roku. Pozostałe dni roku dzieli pomiędzy Polskę oraz inne kraje, w których spędza Pan wakacje. W Norwegii posiada Pan adres zameldowania i pozwolenie na pracę, i pobyt na czas nieokreślony. W Polsce ma Pan żonę i dwóch synów. W momencie kiedy przebywa Pan w Polsce, przebywa w domu, który należy do żony. Na własność nie posiada Pan w Polsce żadnych nieruchomości. Pana życie zawodowe jest w 100% związane z Norwegią, gdzie ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy. Życie gospodarcze również jest w Norwegii. Posiada Pan dwa auta zarejestrowane w Norwegii. Posiada Pan kredyty w Norwegii. Święta i inne ustawowo wolne od pracy spędzają Państwo zwyczajowo w Norwegii całą rodziną. W najbliższych latach nie planuje Pan wrócić do Polski. W roku podatkowym 2023 nie osiągał Pan żadnych dochodów na terenie Polski. W roku podatkowym 2023 jak i w latach poprzednich spędził Pan w Norwegii około 250 dni w ciągu roku. Na terenie Polski ma Pan adres zameldowania na pobyt stały. Również w Norwegii posiada Pan adres zameldowania na pobyt stały i to w Norwegii jest centrum interesów gospodarczych. Posiada Pan norweską rezydencję podatkową.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że wszyscy Pana przyjaciele i znajomi mieszkają w Norwegii. Nie utrzymuje Pan kontaktów w Polsce z żadnymi znajomymi. Nie jest Pan aktywny ani politycznie ani kulturalnie w Polsce ani w Norwegii. W Norwegii również ma Pan prawo wyborcze i tam oddaje Pan swoje głosy w wyborach politycznych. W 100% w Norwegii realizuje Pan swoje zainteresowania, hobby i wypoczynek. Zarówno w Polsce, jak i w Norwegii ma Pan umowy na telefon i internet. W Norwegii dodatkowo posiada Pan kredyty konsumenckie. Poza tym nie posiada Pan żadnych umów. Posiada Pan i na żądanie urzędu może Pan przedstawić stosowne potwierdzenia z ewidencji ludności w Norwegii takie jak certyfikat norweskiej rezydencji podatkowej czy potwierdzenie zameldowania.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek (2023 r.) Pana małżonka oraz dzieci mieszkają w Polsce, uznać należy, że centrum Pana interesów osobistych znajduje się w Polsce. Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych z Polską.

Jednakże, mając na uwadze, że posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Norwegii, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.; dalej: „Konwencja polsko-norweska”).

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Norwegia notyfikowały ww. Konwencję polsko-norweską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku,  sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 369; dalej: Konwencja MLI).

Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Norwegii dzień 1 listopada 2019 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołem do tej Konwencji, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Norwegii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 25 października 2019 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Warszawie dnia 9 września 2009 r., oraz w realizacji postanowień Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii zmieniającego Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Warszawie dnia 9 września 2009 r., podpisanego w Oslo dnia 5 lipca 2012 r. (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2361).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-norweskiej:

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale  w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

We wniosku wyjaśnił Pan, że w Norwegii jest Pan zatrudniony na postawie umowy o pracę. Spędza Pan w Norwegii ponad 250 dni w ciągu roku. W Norwegii posiada Pan adres zameldowania i pozwolenie na pracę, i pobyt na czas nieokreślony. Pana życie zawodowe jest w 100% związane z Norwegią, gdzie ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy. Życie gospodarcze również jest w Norwegii. W Norwegii posiada Pan adres zameldowania na pobyt stały i to w Norwegii jest centrum interesów gospodarczych. Posiada Pan norweską rezydencję podatkową, jednakże w Polsce ma Pan żonę i dwóch synów. Ponadto na terenie Polski ma Pan adres zameldowania na pobyt stały. Powyższe wskazuje, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania również w Polsce. Wszyscy Pana przyjaciele i znajomi mieszkają w Norwegii. Nie utrzymuje Pan kontaktów w Polsce z żadnymi znajomymi. W Norwegii również ma Pan prawo wyborcze i tam oddaje Pan swoje głosy w wyborach politycznych. W 100% w Norwegii realizuje Pan swoje zainteresowania, hobby i wypoczynek. Zarówno w Polsce, jak i w Norwegii ma Pan umowy na telefon i internet. W Norwegii dodatkowo posiada Pan kredyty konsumenckie. Poza tym nie posiada Pan żadnych umów. Posiada Pan i na żądanie urzędu może Pan przedstawić stosowne potwierdzenia z ewidencji ludności w Norwegii takie jak certyfikat norweskiej rezydencji podatkowej czy potwierdzenie zameldowania.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Mając na uwadze, że w 2023 r. ścisłe powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana zarówno z Polską, jak i z Norwegią, bowiem w Polsce ma Pan najbliższą rodzinę, natomiast w Norwegii Pan mieszka i pracuje, tam ma Pan źródło dochodów, posiada dwa auta zarejestrowane w Norwegii, kredyty w Norwegii, nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić w którym z państw w ww. okresie znajdowało się Pana centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b) Konwencji. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że w 2023 r. przebywał Pan zwykle w Norwegii, uznać należy, że w 2023 r. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Norwegia.

W konsekwencji, uznać należy, że w 2023 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że na gruncie opisanego stanu faktycznego nie ma Pan obowiązku rozliczania się w Polsce za 2023 r.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).