Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.189.2024.2.MG

Podatek od towarów i usług, który dotyczy prawa do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji inwestycji pn. „(...)” oraz prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie energii elektrycznej, która będzie następnie refakturowana na Wykonawcę inwestycji.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji inwestycji pn. „(...)” oraz prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie energii elektrycznej, która będzie następnie refakturowana na Wykonawcę inwestycji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 15 maja 2024 r. (wpływ 15 maja 2024 r.) oraz z 21 maja 2024 r. (wpływ 21 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina A (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), jako podatnik VAT czynny. 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń VAT Gminy i jednostek organizacyjnych i od tego czasu rozlicza się dla potrzeb podatku VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Gmina przystępuje do realizacji inwestycji pn. „(...)”. Wartość całej inwestycji (...) zł, w tym:

·wkład własny (...) zł,

·środki z dotacji z Rządowego Funduszu Polski Ład: (...) zł.

Umowa z wykonawcą inwestycji została podpisana (...) 2024 r. Termin wykonania inwestycji to 16 miesięcy od daty podpisania umowy.

Zakres inwestycji obejmuje: rozbudowę, przebudowę i nadbudowę budynku Urzędu Gminy wraz z instalacjami: elektryczną, wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania, wentylacją mechaniczną, skrócenie instalacji elektrycznej oraz utwardzenie działki.

Zakres robót budowlanych:

1.Budynek istniejący – przebudowa:

1)roboty rozbiórkowe wewnątrz budynku,

2)roboty rozbiórkowe zewnętrzne,

3)roboty ziemne wykopy,

4)roboty ziemne zasypy,

5)izolacja ścian budynku,

6)ściany parteru – roboty remontowo-budowlane,

7)ściany piętra – roboty remontowo-budowlane,

8)strop nad piętrem – roboty remontowo-budowlane,

9)ściany poddasza – roboty remontowo-budowlane,

10)stolarka okienna i drzwiowa,

11)podłogi i posadzki,

12)tynki wewnętrzne i wykończenie ścian i sufitów.

2.Budynek projektowany przybudówka:

1)roboty ziemne – wykopy,

2)fundamenty,

3)roboty ziemne – zasypy,

4)ściany parteru,

5)strop nad parterem,

6)ściany piętra,

7)strop nad piętrem,

8)ściany poddasza,

9)szyb windy,

10)klatka schodowa,

11)stolarka okienna i drzwiowa,

12)podłogi i posadzki,

13)tynki wewnętrzne i wykończenie ścian i sufitów.

3.Budynek istniejący wraz z projektowaną przybudówką roboty łącznie:

1)dach,

2)elewacja,

3)zagospodarowanie terenu wokół budynku.

W budynku Urzędu Gminy wykonuje się czynności opodatkowane, zwolnione oraz niepodlegające podatkowi od towarów i usług. Gmina nie ma możliwości przypisania wydatków poniesionych na zrealizowanie inwestycji „(...)” do poszczególnych rodzajów czynności, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W umowie dotyczącej inwestycji widnieje zapis, że Wykonawca w ramach umowy opomiaruje na terenie budowy zużycie wody, prądu oraz będzie na bieżąco regulował płatności za ich zużycie. W związku z zapisem Gmina będzie wystawiała Wykonawcy refaktury za media na podstawie zużycia wynikającego z zapisów podliczników.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.Inwestycja zostanie zrealizowana w ramach zadań własnych gminy – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609) 15), zadaniem własnym gminy jest utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

2.Faktury dokumentujące wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(...)” będą wystawiane na Gminę A, odbiorcą faktur będzie Urząd Gminy A.

3.Faktury dokumentujące zużycie za media, tj. wody i energii elektrycznej w trakcie realizacji ww. inwestycji, wystawiane będą na Gminę A.

4.Usługi i towary nabywane przez Gminę w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do:

·czynności opodatkowanych podatkiem VAT, np. sprzedażą nieruchomości, wynajmem lokali, dzierżawą gruntów na cele prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedażą wody, czy odbiorem ścieków,

·czynności zwolnionych z podatku VAT, np. wynajmem lokali na cele mieszkaniowe,

·czynności niepodlegających opodatkowaniu, np. czynności w zakresie dróg gminnych, kultury fizycznej, zieleni gminnej, ochrony środowiska, czy poboru podatków.

5.Towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane przez Gminę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

6.Gmina nie będzie miała możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

7.Gmina nie będzie miała możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku VAT.

8.Wykonawca inwestycji „(...)” jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

9.Gmina posiada podpisaną umowę zarówno z dostawcą wody, jak i energii elektrycznej, która będzie przedmiotem prac.

10.Faktury za dystrybucję i zużycie energii elektrycznej będą wystawiane na Gminę. Odnośnie wody Gmina zostaje obciążona składką ryczałtową.

11.Na pytanie o treści „Czy refakturowanie przez Państwa na rzecz Wykonawcy zużycia mediów, tj. wody i energii elektrycznej po Państwa stronie będzie stanowiło: a) czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (jeśli tak, to należy również wskazać, czy wyłącznie na cele działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT), b) czynność zwolnioną od podatku VAT, c) czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT? Informacji należy udzielić odrębnie w stosunku do refakturowania zużycia wody i refakturowania zużycia energii elektrycznej” wskazali Państwo, że: „Energia elektryczna – pkt a). Gmina otrzymuje fakturę ze stawką podatku 23%. Gmina będzie wystawiać refakturę na podstawie podlicznika – proporcjonalnie w stosunku do zużycia energii. Stawka zastosowana na refakturze 23%. Gmina stwierdza, że część refakturowana jest zakupiona wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Woda – składka ryczałtowa (niepodlegająca opodatkowaniu) – zgodnie z bieżącymi ustaleniami – woda nie będzie refakturowana”.

12.Energia elektryczna – refaktura wystawiona będzie w tej samej stawce, jak na fakturze pierwotnej. Gmina nie będzie doliczać marży.

Woda – zgodnie z obecnymi ustaleniami nie dotyczy, woda nie będzie refakturowana.

13.Faktura, dokumentująca nabycie energii elektrycznej, będzie dokumentować łączne zużycie energii elektrycznej (zarówno przez pracowników Urzędu Gminy, jak i firmę wykonującą inwestycję do prac związanych z remontem). Refaktura będzie wystawiana na podstawie zainstalowanego podlicznika – według zużycia energii przez Wykonawcę inwestycji.

14.Gmina jest w stanie przyporządkować koszty energii elektrycznej na rzecz Wykonawcy. Przyporządkowanie kosztów energii elektrycznej nastąpi na podstawie podlicznika.

Woda – zgodnie z obecnymi ustaleniami nie dotyczy, woda nie będzie refakturowana.

Pytania

1.Czy w związku z realizacją inwestycji pn. „(...)”, Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji inwestycji?

2.Czy Gmina będzie miało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie mediów, które będą następnie refakturowane na Wykonawcę inwestycji?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Budynek Urzędu Gminy będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak i zwolnionej oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, w związku z realizacją przedmiotową inwestycji pn. „(...)”, Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji projektu, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 ust. 2a, w powiązaniu z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.). W myśl tego przepisu: W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. W ustawie przewidziane zostało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy: Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Według art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym: W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Mając na uwadze powyższe: odliczenie podatku odbywać się będzie w pierwszej kolejności obliczając podatek naliczony przypisany do działalności gospodarczej zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy. Następnie poprzez wydzielenie podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji – wskaźnika struktury sprzedaży – o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

2.W ocenie Gminy, zakupione i udokumentowane fakturami media, które będą następnie refakturowane na Wykonawcę inwestycji będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, dlatego Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur zakupowych – w myśl przytoczonego wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Odliczenie będzie wykonywane proporcjonalnie w części, jaka będzie refakturowana.

Doprecyzowując, jeżeli Gmina otrzyma fakturę za prąd w wysokości (...) zł netto + (...) zł VAT, natomiast zgodnie ze zużyciem faktura dla Wykonawcy inwestycji wyniesie (...) zł netto + (...) zł VAT, Gmina z faktury zakupowej będzie miała prawo odliczyć (...) zł podatku VAT.

Aby udowodnić związek poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, należy odwołać się do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie ze wskazanym przepisem, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl powyższego, w sytuacji, w której podatnik dokonuje refaktury określonych wydatków na rzeczywistego odbiorcę konkretnych świadczeń, przyjmuje się pewnego rodzaju fikcję prawną, że podatnik ten sam wyświadczył przedmiotową usługę.

W konsekwencji, uznać należy, że ponoszone wydatki na dostawę mediów są związane z działalnością opodatkowaną w postaci dokonywanych obciążeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Według art. 86 ust. 2a ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2b ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy:

W świetle art. 86 ust. 2d ustawy wynika, że:

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 2e ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2f ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2h ustawy:

W myśl art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów  z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników  (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia:

Według § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika że:

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego, jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych, tj. dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jednostki budżetowej, zakładu budżetowego.

Powyższe rozporządzenie wprowadza wzory, według których wyznaczane są sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

Na mocy § 3 ust. 2 rozporządzenia:

Na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia:

Zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia:

W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia:

Wyłączenie powyższych transakcji z dochodów wykonanych urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (mianownik proporcji) zapewnia spójność z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu „oczyszczenie” kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które mogłyby zniekształcić proporcję.

Zaproponowana metoda ma charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu udziału „obrotów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych  z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

W świetle art. 90 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy:

Według art. 90 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy:

Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy:

Na podstawie art. 90 ust. 10a ustawy:

Stosownie do art. 90 ust. 10b ustawy:

Jak zatem wynika z art. 90 ust. 10 pkt 2 w związku z art. 86 ust. 2g ustawy, jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i nie dokonywać odliczeń podatku naliczonego. Nie oznacza to jednak, że wskaźnik poniżej 2% pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem wyliczonej proporcji. W powyższej sytuacji bowiem podatnik ma prawo wyboru, czy dokona on odliczenia w oparciu o wyliczoną proporcję, czy też zrezygnuje z tego prawa i nie odliczy podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa,  co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej  nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń, w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem  przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej  (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą  to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 609 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym:

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy:

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności, tj. działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej od podatku) oraz działalności innej niż gospodarcza.

W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości, natomiast w przypadku wydatków związanych z działalnością inną niż gospodarcza lub zwolnionymi od podatku VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w ogóle.

Natomiast w przypadku, gdy wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przyporządkowanie ich do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Podkreślić jednak trzeba, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą więc tylko czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Jak wskazano we wniosku:

·Gmina jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny.

·Gmina przystępuje do realizacji inwestycji pn. „(...)”. Wartość całej inwestycji (...) zł, w tym: wkład własny (...) zł, a środki dotacji z Rządowego Funduszu Polski Ład: (...) to (...) zł.

·Umowa z Wykonawcą inwestycji została podpisana (..) 2024 r. Termin wykonania inwestycji to 16 miesięcy od daty podpisania umowy.

·Zakres inwestycji obejmuje: rozbudowę, przebudowę i nadbudowę budynku Urzędu Gminy wraz z instalacjami: elektryczną, wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania, wentylacją mechaniczną, skrócenie instalacji elektrycznej oraz utwardzenie działki.

·Inwestycja zostanie zrealizowana w ramach zadań własnych gminy – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zadaniem własnym gminy jest utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

·Faktury dokumentujące wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(...)” będą wystawiane na Gminę A, odbiorcą faktur będzie Urząd Gminy A.

·Faktury dokumentujące zużycie za media, tj. wody i energii elektrycznej w trakcie realizacji ww. inwestycji wystawiane będą na Gminę A.

·Usługi i towary nabywane przez Gminę w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do:

-czynności opodatkowanych podatkiem VAT np. sprzedaż nieruchomości, wynajmem lokali, dzierżawa gruntów na cele prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedaż wody, czy odbiór ścieków,

-czynności zwolnionych z podatku VAT np. wynajmem lokali na cele mieszkaniowe,

-czynności niepodlegających opodatkowaniu np. czynności w zakresie dróg gminnych, kultury fizycznej, zieleni gminnej, ochrony środowiska, czy poboru podatków.

·Towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane przez Gminę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza.

·Gmina nie będzie miała możliwości przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

·Gmina nie będzie miała możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku VAT.

·Wykonawca inwestycji „(...)” jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

·Gmina posiada podpisaną umowę zarówno z dostawcą wody, jak i energii elektrycznej, która będzie przedmiotem prac.

·Faktury za dystrybucję i zużycie energii elektrycznej będą wystawiane na Gminę. Odnośnie wody Gmina zostaje obciążona składką ryczałtową.

·Refakturowanie przez Gminę na rzecz Wykonawcy zużycia energii elektrycznej będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Gmina otrzymuje fakturę ze stawką podatku 23%. Ponadto Gmina będzie wystawiać refakturę na podstawie podlicznika – proporcjonalnie w stosunku do zużycia energii. Stawka zastosowana na refakturze 23%. Gmina stwierdza, że część refakturowana jest zakupiona wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

·Woda – składka ryczałtowa (niepodlegająca opodatkowaniu) – zgodnie z bieżącymi ustaleniami – woda nie będzie refakturowana.

·Energia elektryczna – refaktura wystawiona będzie w tej samej stawce, jak na fakturze pierwotnej. Gmina Nie będzie doliczać marży.

·Faktura, dokumentująca nabycie energii elektrycznej, będzie dokumentować łączne zużycie energii elektrycznej (zarówno przez pracowników Urzędu Gminy, jak i firmę wykonującą inwestycję do prac związanych z remontem). Refaktura będzie wystawiana na podstawie zainstalowanego podlicznika – według zużycia energii przez Wykonawcę inwestycji.

·Gmina jest w stanie przyporządkować koszty energii elektrycznej na rzecz Wykonawcy. Przyporządkowanie kosztów energii elektrycznej nastąpi na podstawie podlicznika.

Wątpliwości Państwa w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy w związku z realizacją inwestycji pn. „(...)”, Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy brak jest możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, należy w odniesieniu do tych wydatków zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Tym samym, skoro – jak Państwo wskazali w opisie sprawy – usługi i towary w związku z realizacją inwestycji będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu ww. przepisu i nie będzie przy tym możliwe przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, Gminie będzie przysługiwać prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z ww. inwestycją. W pierwszej kolejności będą Państwo zobowiązani, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu sposobu określenia proporcji umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. oraz wzoru wynikającego z § 3 ust. 2 rozporządzenia określonego dla Urzędu obsługującego Jednostkę Samorządu Terytorialnego.

Następnie, skoro towary i usługi nabyte w ramach realizacji ww. inwestycji będą wykorzystywane przez Państwa do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych od podatku od towarów i usług, i nie będzie możliwości przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego w ramach realizacji tej inwestycji do poszczególnych rodzajów czynności, Gmina będzie zobowiązana do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w związku z realizacją inwestycji pn. „(...)”, Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług służących realizacji inwestycji w oparciu o sposób określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów  z 17 grudnia 2015 r., a następnie przy zastosowaniu proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. Przy czym, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, przysługuje pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie mediów (energii elektrycznej), które będą następnie refakturowane na Wykonawcę inwestycji, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć”, jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Z powyższego wynika więc, że świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, zgodnie z art. 7 ustawy. Dodatkowo, warto wskazać, że pojęcie „świadczenia” wywodzi się z prawa cywilnego i należy je rozumieć zgodnie z ukształtowaną w tej gałęzi prawa definicją, jako „każde zachowanie się na rzecz innej osoby”.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Co więcej, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy:

Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), który stanowi, że:

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw, jako usługobiorca, a następnie, jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który taką usługę świadczy. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usług.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Elementy te zostały wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy.

Ponownie należy zaznaczyć, że z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro Państwo będą dokonywać odsprzedaży zakupionej energii elektrycznej, Wykonawcy zadania inwestycyjnego według stawki podatku VAT takiej samej, jak w fakturze pierwotnej dokumentującej nabycie energii elektrycznej od dostawcy (tj. 23%), nie doliczając żadnej marży przy odsprzedaży energii elektrycznej, to Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT ujętego w fakturze dokumentujące ten wydatek. Ponadto, wskazali Państwo, że refaktura będzie wystawiana na podstawie zainstalowanego podlicznika – według zużycia energii przez Wykonawcę inwestycji. Gmina jest w stanie przyporządkować koszty energii elektrycznej na rzecz Wykonawcy. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanej sprawie Państwa Gmina dokonując odsprzedaży zakupionej energii elektrycznej, będzie wykorzystywała ją wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych (odsprzedaż na rzecz Wykonawcy zadania inwestycyjnego energii elektrycznej w stawce 23%).

Podsumowując, Gmina, będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za zużycie energii elektrycznej w tej części, w której wydatki na energię elektryczną będą następnie refakturowane na Wykonawcę inwestycji. Prawo to przysługuje pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych  w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W tym miejscu należy zauważyć, że rolą Organu jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń i podanych kwot, zatem w niniejszej interpretacji Organ nie dokonywał oceny poprawności wyliczenia proporcji w części, jaka będzie refakturowana.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).