Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.115.2024.3.SH

1. Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do zastosowania dla Hali i wybranej metody amortyzacji liniowej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT”), 10% stawkę amortyzacji właściwą dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 z załącznika nr 1 ustawy o CIT oraz grupy 8, podgrupy 80 i rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych. 2. Czy Wnioskodawca może zastosować przy liniowej metodzie amortyzacji Hali jeden ze współczynników, tj. 1,2 lub 1,4, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2024 r., dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do zastosowania dla Hali i wybranej metody amortyzacji liniowej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 10% stawkę amortyzacji właściwą dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 z załącznika nr 1 ustawy o CIT oraz grupy 8, podgrupy 80 i rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych,

- czy Wnioskodawca może zastosować przy liniowej metodzie amortyzacji Hali jeden ze współczynników, tj. 1,2 lub 1,4, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 kwietnia 2024 r. (wpływ 29 kwietnia 2024 r.) oraz pismem z 13 maja 2024 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2024 r.)

Spółka C. P. Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (…), o numerze NIP (…) jest w posiadaniu obiektu zlokalizowanego w miejscowości L. na ulicy (…) (działka o numerze (…), (…)) wybudowanego w oparciu o wydane pozwolenie na budowę.

Spółka rozlicza się ryczałtem od dochodów spółek, tzw. CIT-em estońskim.

Hala zlokalizowana jest na lewym brzegu D. we wsi L.. Najbliższe otoczenie zakładu stanowią tereny przeznaczone pod zalesienie. Warto zwrócić uwagę, że obiekt został położony na terenie szczególnie narażonym na oddziaływanie oraz emisje, które wpływają na stan hali oraz budynków.

W skład obiektu wchodzą: hala montażowa z przyległą halą magazynową o całkowitej powierzchni użytkowej (…) m² i kubaturze (…) m³ oraz budynek administracyjno-socjalny.

Hala produkcyjna jest budynkiem wolnostojącym, parterowym zaliczanym do kategorii budynków produkcyjnych oraz magazynowych (dalej jako: „PM”).

Hala główna montażowa wraz z przyległą halą magazynową postanowiona jest na płycie żelbetonowej o wymiarach (…) – (…) sztuk hala główna (w tym (…) wspólnych z halą magazynową).

Hala jako obiekt budowlany zaprojektowana została z elementów stalowych przykręcanych do żelbetonowych stóp fundamentowych, do których z kolei będą przykręcane obudowy ścian z płyty warstwowej. Konstrukcja budynku została wykonana z ram stalowych. Elementy obudowy stanowią ściany wewnętrzne, które zostały wykonane z płyt warstwowych ściennych z rdzeniem poliuretanowych o grubości(…) mm (w przypadku łącza między halą a budynkiem administracyjno-socjalnym) lub (…) mm (pozostałe ściany wewnętrzne) oraz dach wykonany z płyt warstwowych z rdzeniem styropianowym o grubości (…) mm.

Hala nie jest w sposób stały połączona z budynkiem administracyjno-socjalnym. W obiekcie znajdują się instalacja elektryczna, oświetleniowa, wentylacyjna mechaniczna, grzewcza oraz instalacja przeciw pożarnicza (hydrant wewnętrzny, czujniki przeciw pożarowe dymowe wpięte w system całodobowego monitoringu zakładu).

W razie zaistnienia potrzeby przemieszczenia lub przesunięcia Hali, Spółka może dokonać rozkucia otworów przy słupach i dokonać demontażu słupów stalowych.

W rzeczywistości oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie mógł fizycznie dokonać demontażu Hali w części nie związanej trwale z gruntem, do jej przeniesienia konieczny będzie demontaż dachu i poszczególnych elementów. Hala produkcyjna została wzniesiona w celu rozpoczęcie produkcji ambulansów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 23 kwietnia 2024 r. m.in. doprecyzowując opis stanu faktycznego i odpowiadając na zadane pytania odpowiedzieli Państwo w następujący sposób:

- Na pytanie, od kiedy Państwa Spółka opodatkowana jest ryczałtem od dochodów spółek (tzw. Estońskim CIT)?

Odpowiedzieli Państwo: Tak, Spółka złożyła oświadczenie o wejściu na ryczałt od dochodów spółek.

- Na pytanie, kiedy środki trwałe opisane we wniosku zostały wprowadzone przez Państwa Spółkę do ewidencji środków trwałych?

Odpowiedzieli Państwo: Od daty nabycia.

- Na pytanie, czy wskazane we wniosku środki trwałe Spółka zaczęła amortyzować? Jeśli tak, to od kiedy?

Odpowiedzieli Państwo: Tak, od daty nabycia.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 13 maja 2024 r. m.in. doprecyzowując opis stanu faktycznego i odpowiadając jednoznaczne i wprost na zadane w wezwaniu pytania odpowiedzieli Państwo w następujący sposób:

- Na pytanie, od kiedy Państwa Spółka opodatkowana jest ryczałtem od dochodów spółek (tzw. Estońskim CIT)? Proszę podać konkretną datę.

Odpowiedzieli Państwo: Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek od 1 lipca 2022 roku.

- Na pytanie, kiedy środki trwałe opisane we wniosku zostały wprowadzone przez Państwa Spółkę do ewidencji środków trwałych? Proszę podać konkretną datę.

Odpowiedzieli Państwo: Opisane we wniosku środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych 31 marca 2023 roku.

- Na pytanie, od kiedy wskazane we wniosku środki trwałe Spółka zaczęła amortyzować? Proszę podać konkretną datę.

- Odpowiedzieli Państwo: Od miesiąca kolejnego po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji, czyli od 1 kwietnia 2023 roku.

Pytania (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2024 r.)

 1. Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do zastosowania dla Hali i wybranej metody amortyzacji liniowej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT”), 10% stawkę amortyzacji właściwą dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 z załącznika nr 1 ustawy o CIT oraz grupy 8, podgrupy 80 i rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych?

 2. Czy Wnioskodawca może zastosować przy liniowej metodzie amortyzacji Hali jeden ze współczynników, tj. 1,2 lub 1,4, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, hala produkcyjno-magazynowa w części stanowi niezwiązany trwale z gruntem samodzielny środek trwały, który zgodnie z powyższym opisem możemy zaklasyfikować do rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej jako: „KŚT”).

Hala produkcyjno-magazynowa mimo posiadania fundamentów nie jest trwale związana z gruntem.

Obiekt stanowi samodzielny środek trwały, ponieważ można go zdemontować bez utraty właściwości demontowanych elementów i zmontować w innym miejscu.

Dodatkowo, hale produkcyjno-magazynowe wykonane są z elementów stalowych dostarczanych na miejsce montażu i przykręcanych śrubami do elementów betonowych.

Warto zwrócić uwagę, na interpretacje indywidualna Znak.: ITPB1/415-954/09/PSZ w której organ stwierdził, że część magazynowa, chodź usytuowana na fundamentach nie jest trwale związana z gruntem, ponieważ istnieje możliwość jej demontażu.

W konsekwencji można obiekt zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, czyli wolnostojących obiektów niezwiązanych z gruntem (grupa 8 KŚT). Przy określaniu stawki amortyzacji dla części niezwiązanej trwałe z gruntem hali produkcyjno-magazynowej, jako samodzielnego środka trwałego zastosowanie będzie mieć 10% stawka amortyzacji. Zgodnie z opisem rodzaju 806 KŚT, w ramach którego stosuje się 10% stawkę amortyzacji wynika, że obejmuje ona różnego typu obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem, zaliczone do środków trwałych, np.: kiosk. Maszyny i urządzenia należące do jednej z następujących grup KŚT: 4-6 lub 8 posiadające układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe mogą korzystać z przyspieszonej amortyzacji.

W oparciu o powyższy opis, hala produkcyjno-magazynowa mieści się w powyższych kryteriach. W związku z profilem działalności spółki hala produkcyjno-magazynowa narażona jest na wiele czynników szkodliwych, co wpływa na czas jej użytkowania.

Zgodnie z stanowiskiem organu wyrażonego w interpretacji indywidualnej Znak: 0114-KDIP3- 1.4011.620.2019.2.ES stawki amortyzacji dla budynków i budowli mogą zostać podwyższone według współczynnika 1,2 dla ich używania w warunkach pogorszonych oraz 1,4 dla używania w warunkach złych.

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji Znak: 1462-IPPB1.4511.119.2017.2.KS potwierdza powyższe stanowisko. Podjęcie przez Spółkę decyzji o podwyższeniu współczynnika amortyzacji hali produkcyjnej jest następstwem racjonalnej decyzji Spółki popartej sytuacją ekonomiczną. Obiekt w wyniku sposobu użytkowania narażony jest na przyspieszone zużycie w przyszłości. W konsekwencji Wnioskodawca chciałby zastosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną. Powyższe stanowisko poparł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej Znak: ILPB4/423-24/14-2/MC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych - stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych, ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

 1) (uchylony);

 2) mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

 a) z wierzytelności,

 b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

 c) z części odsetkowej raty leasingowej,

 d) z poręczeń i gwarancji,

 e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

 g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

 3) podatnik:

 a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

 b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

 4) prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

 5) nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

 6) nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

 7) złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Podatnik, aby móc wybrać ryczałt od dochodów spółek, jest zobowiązany spełnić warunki określone w przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. Wyłączenie podmiotowe może mieć charakter trwały i wówczas dotyczy podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 1-4 ustawy CIT. Może mieć również charakter czasowy i dotyczyć tych podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 5-6 ustawy CIT.

Z przedstawionego przez Spółkę zaistniałego stanu faktycznego wynika, m.in. że Spółka jest w posiadaniu obiektu wybudowanego w oparciu o wydane pozwolenie na budowę. W skład obiektu wchodzą: hala montażowa z przyległą halą magazynową o całkowitej powierzchni użytkowej (…) m² i kubaturze (…) m³ oraz budynek administracyjno-socjalny.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do zastosowania dla Hali i wybranej metody amortyzacji liniowej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 10% stawkę amortyzacji właściwą dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 z załącznika nr 1 ustawy o CIT oraz grupy 8, podgrupy 80 i rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz czy Wnioskodawca może zastosować przy liniowej metodzie amortyzacji Hali jeden ze współczynników, tj. 1,2 lub 1,4, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do dokonywania odpisów w powyższych wysokościach od zużycia ww. środków trwałych. W konsekwencji można obiekt zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, czyli wolnostojących obiektów niezwiązanych z gruntem (grupa 8 KŚT). Przy określaniu stawki amortyzacji dla części niezwiązanej trwałe z gruntem hali produkcyjno-magazynowej, jako samodzielnego środka trwałego zastosowanie będzie mieć 10% stawka amortyzacji. W konsekwencji Wnioskodawca chciałby zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej.

W tym miejscu należy podkreślić, że jak wynika z wniosku i jego uzupełnienia, Spółka rozlicza się ryczałtem od dochodów spółek, tzw. Estońskim CIT. Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek od 1 lipca 2022 roku.

Jak już wspomniano wcześniej, ten sposób opodatkowania uregulowany został w rozdziale 6b ustawy o CIT zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek”, a także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa).

W przypadku podatników, którzy wybrali opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek, nowy sposób opodatkowania oznacza odejście od dotychczasowych zasad znanych z ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28h ust. 1 ustawy o CIT

Przepis ten wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT.

Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.

Ministerstwo Finansów w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. wskazało, że przy ocenie prawidłowości kwalifikacji przychodów, kosztów, zysków, strat i innych kategorii rachunkowych uwzględnianych w wyniku finansowym netto, znaczenie mają przyjęte w spółce zasady (polityka) rachunkowości, treść ekonomiczna zdarzeń oraz nadrzędne zasady rachunkowości (m.in. wiarygodności, przewagi treści nad formą, memoriału, współmierności przychodów i kosztów, ostrożności, istotności, ciągłości, kontynuacji działalności oraz indywidualnej wyceny). Podatnik obowiązany jest rzetelnie i jasno przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki, stosując przyjęte zasady (politykę) rachunkowości zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości.

Z kolei, jak wynika z art. 28n ust. 3 ustawy o CIT

Następuje zatem kontynuacja przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości, np. stawki amortyzacyjne, rozliczanie międzyokresowe kosztów, etc. Kontynuacja operacji gospodarczych następuje według zasad przyjętych w księgach rachunkowych i nie wymaga modyfikacji w okresie opodatkowania ryczałtem, w związku ze zmienioną formą opodatkowania podatkiem dochodowym (Rozdział 5.4 Przewodnika).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca składając wniosek o interpretację indywidualną jako przepisy mające być przedmiotem niniejszej interpretacji wskazał art. 16h ust. 1 pkt 1 oraz art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT. Przepisy te są to przepisy ogólne dot. amortyzacji podatkowej oraz możliwości podwyższanie stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, które służą do ustalenia kosztów uzyskania przychodu i ustalenia podstawy opodatkowania związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Nie dotyczą zatem ustalania podstawy opodatkowania w ryczałcie od dochodu spółek, która wiąże się z kategoriami prawa bilansowego.

Ww. przepisy nie zawierają się także w przepisach ogólnych, które są związane z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie od dochodów spółek (m.in. art. 12 ust. 1 pkt 4e, 5a i 12 oraz ust. 3aa pkt 3, ust. 4 pkt 28, art. 15 ust. 1ab pkt 3, ust. 1ze, art. 16g ust. 22 i art. 16h ust. 3e oraz art. 18aa). Zatem ww. przepisy dot. amortyzacji podatkowej nie znajdą zastosowania w odniesieniu do podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek.

Ponadto, jak wynika z uzupełnienia wniosku opisane we wniosku środki trwałe zostały przez Państwa wprowadzone do ewidencji środków trwałych 31 marca 2023 roku. Spółka wskazane we wniosku środki trwałe zaczęła amortyzować od miesiąca kolejnego po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji, czyli od 1 kwietnia 2023 roku.

Zatem Spółka zaczęła amortyzować ww. środki trwałe i ustalać dla nich właściwe stawki amortyzacyjne, w momencie kiedy była już podatnikiem Estońskiego CIT, bowiem Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek od 1 lipca 2022 roku. Powyższe oznacza, że nie następuje kontynuacja przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości, o której mowa w art. 28n ust. 3 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że ma prawo do zastosowania dla Hali i wybranej metody amortyzacji liniowej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 10% stawkę amortyzacji właściwą dla środków trwałych z grupy 8 i rodzaju 806 z załącznika nr 1 ustawy o CIT oraz grupy 8, podgrupy 80 i rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz, że Wnioskodawca może zastosować przy liniowej metodzie amortyzacji Hali jeden ze współczynników, tj. 1,2 lub 1,4, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy o CIT, ponieważ ww. przepisy nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie ze względu na fakt, że Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów ryczałtem od dochodów spółek (Estońskim CIT).

Zatem Państwa stanowisko w sprawie w zakresie pytania Nr 1 i Nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).