Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 maja 2024 r., sygn. I SA/Łd 180/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Sędziowie: Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.), Asesor WSA Grzegorz Potiopa, Protokolant : Asystent sędziego Katarzyna Nadolska-Góra, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2024 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 21 czerwca 2022 r. nr SKO.4140.76.2022 w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty skarbowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, jak również decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 7 lutego 2022 r. nr DFP-Fn-IX.3130.2.0000200.2022. 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 czerwca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi (dalej: organ odwoławczy, SKO), po rozpatrzeniu odwołania R. D. (dalej: skarżący) od decyzji Prezydenta Miasta Łodzi (organ I instancji) z dnia 7 lutego 2022 r. o odmowie zwrotu opłaty skarbowej, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu wskazano, że wnioskiem z dnia 17 grudnia 2018 r. skarżący wystąpił do organu I instancji o wydanie zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości dla lokalu nr 50 przy ul. [...] 6 w Ł. Do wniosku załączono dowód wpłaty opłaty skarbowej w kwocie 50, 00 zł z dnia 17 grudnia 2018 r.

Organ I instancji w dniu 3 kwietnia 2019 r. wydał zaświadczenie znak: DM-ZNN-IV.6826.248.2019 w oparciu o art. 4 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Pismem z dnia 4 czerwca 2019 r. skarżący wystąpił do organu I instancji o zwrot ww. opłaty skarbowej.

Decyzją z dnia 7 lutego 2022 r. organ I instancji odmówił zwrotu opłaty skarbowej. W uzasadnieniu decyzji wskazując na motywy podjętego rozstrzygnięcia.

W odwołaniu skarżący zarzucił: 1) błędne przyjęcie, że zaświadczenie z dnia 3 kwietnia 2019 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności zostało wydane w wyniku rozpatrzenia wniosku skarżącego, podczas gdy zaświadczenie to zostało wydane w wykonaniu obowiązku ustawowego, na co wskazuje podstawa oraz uzasadnienie ww. zaświadczenia; 2) naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej przez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wydanie zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności podlegało opłacie skarbowej- podczas gdy zaświadczenie zostało wydane z urzędu, a zatem niniejszy przepis nie miał w sprawie zastosowania.; 3) naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 2) ustawy o opłacie skarbowej przez jego błędną wykładnię polegająca na przyjęciu, że zaświadczenie zostało wydane na wniosek, podczas gdy zostało ono wydane z urzędu, a zatem dyspozycja ww. przepisu została wypełniona (mimo opłaty nie wydano zaświadczenia).; 4) nieuwzględnienie przepisów art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, wskazujących na trzy różne tryby wydania zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, tj. (i) z urzędu, (ii) na wniosek właściciela- w terminie 4 miesięcy od złożenia wniosku oraz (iii) na wniosek właściciela uzasadniony potrzebą dokonania czynności mającej za przedmiot lokal - w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku; 5) nieuwzględnienie faktu, że wniosek skarżącego o wydanie zaświadczenia został złożony 17 grudnia 2018 r. oraz był uzasadniony potrzebą dokonania czynności mającej za przedmiot lokal, zatem organ miał jedynie 30 dni na wydanie zaświadczenia i w tym terminie zaświadczenia nie wydał, a lokal mieszkalny został przez skarżącego zbyty bez zaświadczenia w dniu 20 maja 2019 r.; 6) nieuwzględnienie faktu, że zaświadczenie, jakkolwiek nosi datę 3 kwietnia 2019 r., to zostało do skarżącego wysłane dopiero w dniu 3 stycznia 2020 r. i zostało mu doręczone w dniu 10 stycznia 2020 r. w wyniku złożenia przez niego w dniu 4 czerwca 2019 r. wniosku o zwrot opłaty. W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zwrot pobranej opłaty skarbowej.