Orzeczenie
Postanowienie SN z dnia 29 maja 2024 r., sygn. I CSK 1863/23
29 maja 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Roman Trzaskowski
na posiedzeniu niejawnym 29 maja 2024 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa K.K. i M.K.
przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z 4 listopada 2022 r., I ACa 570/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 25 lutego 2021 r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej w punkcie pierwszym (1) oddalił żądanie zapłaty, w punkcie drugim (2) ustalił, że bliżej oznaczone umowy kredytu na cele mieszkaniowe zawarte między powodami a poprzednikiem prawnym pozwanego Banku są nieważne, a w punkcie trzecim (3) orzekł o kosztach postępowania.
W następstwie apelacji obu stron, wyrokiem z dnia 4 listopada 2022 r., Sąd Apelacyjny w Katowicach w punkcie pierwszym (1) zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1. w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 58.868,41 franków szwajcarskich z bliżej określonymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w punkcie drugim (2) oddalił apelację pozwanego, a w punkcie trzecim (3) orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
W skardze kasacyjnej, w uzasadnieniu wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, pozwany wskazał przyczynę kasacyjną określoną w art. 3989 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Jego zdaniem w sprawie wystąpiły istotne zagadnienia prawne wyrażające się w następujących pytaniach:
1) czy na etapie oceny możliwości obowiązywania umowy po usunięciu postanowienia abuzywnego, tj. na etapie poprzedzającym etap zastępowania postanowienia abuzywnego przepisem dyspozytywnym, dopuszczalne jest ustalenie treści umowy (stosunku prawnego), w zakresie który był regulowany przez abuzywną normę, na podstawie art. 65 § 1 i 2 k.c. lub art. 56 k.c. w związku z art. 41 ustawy - Prawo wekslowe lub art. 56 k.c. w związku z art. 358 § 2 k.c., lub też art. 56 k.c. w związku z kilkudziesięcioma przepisami, z których na zasadzie analogii iuris lub analogii legis wynika, że w polskim prawie obowiązuje generalna norma, zgodnie z którą wartość waluty obcej określa się według kursu średniego NBP?;
