Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 maja 2023 r., sygn. I SA/Lu 140/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Andrzej Niezgoda WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 maja 2023 r. sprawy ze skargi "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 30 grudnia 2022 r. nr SKO 41/5693/EG/2022 w przedmiocie zarzutu w sprawie egzekucji administracyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 30 grudnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie ("organ drugiej instancji") po rozpatrzeniu zażalenia "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. ("skarżąca", "zobowiązana", "Spółka") utrzymało w mocy postanowienie Dyrektora Lubelskiej Agencji Wspierania Przedsiębiorczości w Lublinie (LAWP, wierzycielka) z 17 października 2022 r. w przedmiocie zarzutu zobowiązanej w sprawie egzekucji administracyjnej.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz z akt sprawy wynika, że Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie prowadzi wobec skarżącej Spółki postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego z 14 września 2022 r. wystawionego przez Lubelską Agencję Wspierania Przedsiębiorczości, obejmującego zaległość w kwocie 2 229 927, 75 zł z odsetkami za zwłokę z tytułu obowiązku zwrotu środków wypłaconych skarżącej na realizację projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2007-2013. Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego była ostateczna decyzja Zarządu Województwa Lubelskiego z 4 sierpnia 2022 r. nr BOD-III.431.1.2.2020.SWW, którą Zarząd, po rozpatrzeniu odwołania Spółki, uchylił decyzję Lubelskiej Agencji Wspierania Przedsiębiorczości i orzekł co do istoty, zobowiązując skarżącą do zwrotu kwoty 2 229 927, 75 zł z inaczej określonymi odsetkami.

W piśmie z 22 września 2022 r., zawierającym zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej, zobowiązana wskazała jako podstawę zarzutu przepis art. 33 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022, poz. 479 ze zm., dalej "u.p.e.a."), twierdząc, że obowiązek nie jest wymagalny, ponieważ: