Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gl 74/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 18 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi K. S. (S.) na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 1 grudnia 2023 r. nr 010070/680/177274/2023; 378921141 w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 2 czerwca 2023 r.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 1 lutego 2023 r. K. S. (dalej zwany skarżącym) zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie świadczenia wychowawczego w okresie świadczeniowym 2023/2024 na dzieci: S. i M..

Decyzją z 2 czerwca 2023 r. nr [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił skarżącemu świadczenia wychowawczego na dziecko - S., na okres od 1 czerwca 2023 r. do 31 maja 2024 r. W uzasadnieniu, powołując się na wyrok Sądu Okręgowego w K. z [...] r. sygn. akt [...], stwierdził, że skarżący nie sprawuje faktycznej opieki nad dzieckiem, zaś zgodnie z art. 22 ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (aktualnie Dz. U. z 2024 r., poz. 421- dalej zwanej ustawą o pomocy państwa), w przypadku zbiegu prawa rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych dziecka do świadczenia wychowawczego, świadczenie to wypłaca się temu z rodziców, opiekunów prawnych lub opiekunów faktycznych dziecka, który faktycznie sprawuje nad nim opiekę. Równolegle, odrębną decyzją organ pierwszej instancji przyznał prawo do świadczenia wychowawczego w pełnej wysokości 500 zł matce dzieci.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący wskazał, że przed jej wydaniem organ nie umożliwił mu wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego, naruszając tym samym art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 775, ze zm. – dalej jako k.p.a.). Nadto, ww. decyzja jest obarczona wadą polegającą na braku spełnienia wymogów określonych w art. 107 § 1 pkt 6 i § 3 k.p.a., gdyż nie zawiera uzasadnienia faktycznego ani prawnego. Jednocześnie skarżący zakwestionował stanowisko jakoby w niniejszym przypadku nie miała miejsca opieka faktyczna nad dziećmi. Zwrócił uwagę, że opieka ta jest naprzemienna, a jej istnienie potwierdzały wcześniejsze decyzje orzekających w sprawie organów, natomiast ww. wyrok Sądu Okręgowego w K. z [...] r. regulujący jego kontakty z synami wzmocnił powtarzalność i porównywalność okresów, które z nimi spędza. Zaznaczył, że z wyroku tego nie wynika, aby dzieci miały ustalone miejsce zamieszkania przy matce. W okresach wyznaczonych przez Sąd zamieszkują one wraz z nim i otacza je wówczas szeroką opieką jak również finansuje zakup niezbędnej odzieży i podręczników, a także usługi medyczne, w tym stomatologiczne oraz wręcza kieszonkowe.