Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. I GSK 634/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia del. NSA Anna Apollo Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Po 472/22 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu z dnia 15 marca 2022 r. nr 75/19/2022 w przedmiocie przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 7 grudnia 2022 r., sygn. III SA/Po 472/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu sprawy ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu z dnia 15 marca 2022 r., w przedmiocie odmowy przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami na rok 2019, uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Rawiczu z siedzibą w Miejskiej Górce z dnia 1 września 2021 r.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł organ, zaskarżając go w całości i opierając środek odwoławczy na obu podstawach.

Zarzuty naruszenia przepisów postępowania dotyczyły art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a." w związku z art. 3 § 1 i 2 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 133 § 1 p.p.s.a. oraz art. 106 § 3 p.p.s.a. poprzez bezzasadne uwzględnienie skargi, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 27 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. 2022, poz. 2422) - zwanej dalej "ustawą o wspieraniu rozwoju" w związku z art. 7 i art. 77 § 1 ustawy z 14 czerwca 1980 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r., poz. 775) – zwanej dalej "k.p.a.", poprzez błędną ich wykładnię i błędne zastosowanie, co skutkowało bezpodstawnym przerzuceniem ciężaru dowodu na organy, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 107 § 3 k.p.a. poprzez błędne zastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie, że decyzje organów są w sposób niewystarczający uzasadnione, podczas gdy prawidłowa weryfikacja decyzji organów obu instancji prowadzi do wniosku, że organy w sposób prawidłowy i wyczerpujący wyjaśniły skarżącemu podstawy faktyczne i prawne swoich rozstrzygnięć.