Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. I GSK 1444/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia NSA Beata Sobocha- Holc (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Dudar Protokolant Jarosław Lubryczyński po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Ol 197/23 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie z dnia 12 maja 2021 r., nr 135/OR14/2021 w przedmiocie uchylenia decyzji w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 26 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Ol 197/23, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej zwanej "skarżącą" lub "Spółką") na decyzję Dyrektora Warmińsko – Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie (dalej zwanego "ARiMR") z 12 maja 2021 r., nr 135/OR14/2021, w przedmiocie uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie przyznania płatności i nałożenia sankcji wieloletnich, oddalił skargę.

Wyrok ten zapadł w wyniku ponownego rozpoznania skargi, bowiem pierwotnie wydany w tej sprawie uwzględniający skargę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 24 listopada 2021 r. został uchylony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 marca 2023 r., sygn. akt I GSK 803/22, a sprawa została przekazana Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania uznając, że Sąd pierwszej instancji nie wyjaśnił podstaw podjętego rozstrzygnięcia. Zdaniem NSA organy nie naruszyły art. 149 § 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. Wskazał, że skoro strona w postępowaniu nie przejawiała inicjatywy, to nie można uznać że pozbawiono ją obrony swych praw zwracając uwagę na ograniczenia stosowania przepisów k.p.a. w tej sprawie. Dodał także, że stwierdzenie przez Sąd pierwszej instancji uchybienia przez organy art. 32 związku z art. 10 § 1 i z art. 40 § 2 k.p.a. oraz art. 75 k.p.a. nie zostało należycie uzasadnione.