Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Po 60/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Asesor WSA Arkadiusz Skomra (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 kwietnia 2024 r. w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 28 listopada 2023 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za czynności związane z kontrolą sanitarną oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 listopada 2023 r., nr [...] [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej również jako "PWIS") po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez K. Sp. z o.o. (dalej również jako "Skarżąca" lub "Spółka"), utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. znak: [...] z 13 października 2023 r. dotyczącej obciążenia opłatą w kwocie [...]zł za stwierdzenie nieprawidłowości podczas kontroli sanitarnej przeprowadzonej 25 sierpnia 2023 r. w obiekcie K. Sp. z o.o., ul. [...], [...] P. (protokół kontroli znak: [...]).

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż nie stwierdził naruszenia prawa w działaniu organu I instancji, zarówno w kwestii ustalenia stanu faktycznego, jak i zastosowania prawa materialnego. Organ I instancji działał zgodnie z regułami prowadzenia postępowania administracyjnego przewidzianymi w art. 6, art. 7 art. 8 oraz art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.

W odniesieniu do zarzutu strony, że zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o zarządzenie Dyrektora PSSE w P. nr [...] z 19 czerwca 2019 r. organ wyjaśnił, że u podstaw wydania decyzji w przedmiocie opłaty leży art. 36 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 338 ze zm. – dalej jako "ustawa"). Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego zapobiegawczego nadzoru sanitarnego pobiera się opłaty w wysokości kosztów ich wykonania, z zastrzeżeniem ust. 2. Opłaty ponosi osoba lub jednostka organizacyjna obowiązana do przestrzegania wymagań higienicznych i zdrowotnych. Natomiast zgodnie z art. 36 ust 4 ustawy Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne i inne czynności, o których mowa w ust. 1-3, z uwzględnieniem kosztów ich wykonania. Organ pierwszej instancji prowadząc postępowanie administracyjne prawidłowo wskazał swoje umocowanie w § 2 - § 6 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2010 r. nr 36 poz. 203- dalej jako "rozporządzenie"). W ocenie organu odwoławczego, PPIS w P. prawidłowo zastosował i wskazał adresatowi decyzji regulacje zawarte w § 2 - § 6 rozporządzenia. Organ podniósł, iż zgodnie z § 6 rozporządzenia czas pracy pracownika niezbędny do wykonania badania laboratoryjnego oraz innej czynności, stanowiący podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 pkt 1, określa dyrektor stacji sanitarno epidemiologicznej na wniosek kierownika właściwej komórki organizacyjnej stacji sanitarno epidemiologicznej. W konsekwencji powyższego, w omawianej sprawie w uzasadnieniu decyzji organ I instancji umocował prawidłowo swoje działanie w Zarządzeniu Dyrektora Powiatowej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w P. nr [...] z 19 czerwca 2019 r. Ww. zarządzenie nie stanowi zatem podstawy prawnej wydanej decyzji, a jest jedynie dokumentem, który pozwala na wyliczenie wysokości opłaty w sposób standaryzowany dla wszystkich podmiotów będących pod nadzorem PPIS w P., co wyczerpuje zasadę równego traktowania podmiotów będących pod nadzorem PPIS w P. w odniesieniu do wydawanych decyzji w przedmiocie opłaty. Chybiony jest również zarzut, że do ww. zarządzenie strona nie miała żadnego dostępu. Zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a., PPIS w P. w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania znak: [...] z 15 września 2023 r. poinformował stronę o przysługującym mu prawie do czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a co za tym idzie, możliwości wglądu do całości dokumentacji oraz wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów w siedzibie PSSE w P.. Ww. informacja zamieszczona została ponownie w zawiadomieniu o zakończeniu postępowania administracyjnego znak: [...] z 27 września 2023 r., jednak strona nie skorzystała z przysługującej jej prawa. Ponadto, zgodnie z art. 73 § 1 i § 1a k.p.a. strona ma prawo wglądu w akta sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów. Prawo to przysługuje również po zakończeniu postępowania. Czynności te dokonywane są w lokalu organu administracji publicznej w obecności pracownika tego organu. Tym samym, błędny jest również zarzut strony skarżącej dot. braku udostępnienie przez PPIS w P. akt postępowania w formie cyfrowej. PPIS w P. nie miał obowiązku przystać na wniosek strony o udostępnienie akt w formie cyfrowej ponieważ zgodnie z art. 73 § 3 k.p.a. organ administracji publicznej może (ale nie musi) zapewnić stronie dokonanie czynności, o których mowa w § 1, w swoim systemie teleinformatycznym.