Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.165.2024.2.MZ

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu użytkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu użytkowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna, pośrednictwo w sprzedaży, świadczenie usług marketingowych, pozostałe usługi doradcze. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W maju 2021 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej przy …. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta X, zatwierdzonym Uchwałą Rady Miasta X z …. 2015 r. …, nieruchomość położona jest w jednostce planu oznaczonego symbolem …, tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub usług turystyki i wypoczynku.

Umowa przyrzeczona zawarta zostanie w 2024 r. Na przedmiotowej działce gruntu zrealizowana została inwestycja obejmująca budowę budynku usług turystycznych z apartamentami wakacyjnymi - pensjonat, położonego przy …, o 5 kondygnacjach naziemnych i 2 kondygnacjach podziemnych, w którym przewidziano budowę ....lokali użytkowych.

Na Pana (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) zostanie przeniesiona własność lokalu użytkowego oznaczonego numerem … o projektowej powierzchni 29,11 m², składającego się z pokoju dziennego z aneksem kuchennym, sypialni i łazienki, położonego na 3 kondygnacji naziemnej budynku. Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do usług krótkoterminowego zakwaterowania określonego w PKWiU pod symbolem 55. Przychody otrzymywane z tytułu najmu będzie Pan rozliczał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (forma opodatkowania działalności gospodarczej - podatek liniowy PIT-36L).

Posiadana nieruchomość będzie stanowić środek trwały w Pana działalności gospodarczej i zostanie sklasyfikowana w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT 109.

Lokal został sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych jako 1211, tj. jako budynki niemieszkalne - hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - budynki hoteli (klasa obejmuje: hotele, motele, gospody, pensjonaty, podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez, samodzielne restauracje i bary), natomiast według 3/10 kategorii KBPS został uznany jako Kategoria nr XIV - budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego, jako: hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne.

Pytanie

Czy we wskazanym stanie przyszłym, będzie Pan mógł zaliczyć w podatkowe koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od nabytego lokalu użytkowego?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2745 z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o PIT, będącym w mocy od 1 stycznia 2022 r., amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Zgodnie z treścią art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r. zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje na ograniczenie możliwości amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych od 1 stycznia 2023 r. Taka konstrukcja przepisu art. 22c pkt 2 ustawy o PIT wskazuje, że celem ustawodawcy było ograniczenie możliwości amortyzacji lokali mieszkalnych, które zostały nabyte przez podatników, a następnie wykorzystane do działalności (najmu), lub wynajem innym osobom fizycznym, zaspokajając w ten sposób ich potrzeby mieszkaniowe, natomiast nie było intencją wyłączenie możliwości amortyzacji inwestycji, których przeznaczeniem od początku było przeznaczenie ich na krótkotrwały najem zbiorowy w ramach działalności gospodarczej, a więc wykorzystywanych w działalności turystycznej - jak w przypadku obiektów niemieszkalnych.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

·stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które wprowadza odrębną od budynków mieszkalnych kategorię budynków zamieszkania zbiorowego oraz definiuje następujące pojęcia § 3 pkt 4 ww. rozporządzenia, przez budynek mieszkalny należy rozumieć:

1)budynek mieszkalny wielorodzinny,

2)budynek mieszkalny jednorodzinny.

Zgodnie § 3 pkt 5 powyższego rozporządzenia, budynkiem zamieszkania zbiorowego będzie budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny.

W myśl § 3 pkt 6 cyt. rozporządzenia, przez budynek użyteczności publicznej należy rozumieć budynek przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, oraz inny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji: za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.

Zgodnie z § 3 pkt 7 ww. rozporządzenia, przez budynek rekreacji indywidualnej należy rozumieć budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że ustawodawca w art. 22c pkt 2 ustawy o PIT objął zakresem jedynie wskazane w nim wprost rodzaje lokali/budynków mieszkalnych. W ww. przepisie nie uregulowano kwestii dot. budynków rekreacji indywidualnej oraz budynków zamieszkania zbiorowego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 listopada 2022 r. Nr 0115-KDIT3.4011.703.2022.1.AWO: „znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, obecnie obowiązujące brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia uwzględnianie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku pensjonatów (symbol klasyfikacji środków trwałych (KŚT 109) w kosztach podatkowych, oraz dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w 2022 r. i „w kolejnych okresach rozliczeniowych” na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r.”

Powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2022 r. Nr 0111-KDIB1-2.4010.481.2022.1.AW: „W przypadku nieruchomości niemieszkalnych opisanych we wniosku jako lokale zamieszkania zbiorowego oraz budynki rekreacji indywidualnej, odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do prawa do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki. ”

W związku z powyższym stoi Pan na stanowisku, że będzie miał Pan prawo zaliczania do podatkowych kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - poprzez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe podlegające amortyzacji, oraz w art. 22c tej ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy:

Z przepisów tych wynika wprost, że podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych lub wytworzonych budynków i lokali mieszkalnych.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22h ust. 2 wskazanej wyżej ustawy:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

• prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą;
• w maju 2021 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości;
• zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego miasta, nieruchomość położona jest w jednostce planu oznaczonego symbolem …, tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub usług turystyki i wypoczynku;
• umowa przyrzeczona zostanie w 2024 r. - na Pana (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) zostanie przeniesiona własność lokalu użytkowego, o projektowej powierzchni 29,11 m²;
• lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do usług krótkoterminowego zakwaterowania określonego w PKWiU pod symbolem 55;
• przychody otrzymywane z tytułu najmu będzie Pan rozliczał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (forma opodatkowania działalności gospodarczej - podatek liniowy PIT-36L);
• posiadana nieruchomość będzie stanowić środek trwały w Pana działalności gospodarczej i zostanie sklasyfikowana w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT 109;
• lokal został sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych jako 1211, tj. jako budynki niemieszkalne - hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - budynki hoteli (klasa obejmuje: hotele, motele, gospody, pensjonaty, podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez, samodzielne restauracje i bary), natomiast według 3/10 kategorii KBPS został uznany jako Kategoria nr XIV - budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego, jako: hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne.

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do lokali niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, będzie miał Pan prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu (który jak wynika z wniosku będzie lokalem użytkowym w budynku niemieszkalnym) wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych względów przedstawione przez Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach innych podatników i nie są wiążące w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji, jako że dokonujemy interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować wskazany przez Pana lokal. Zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków (lokali) na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Jeżeli zatem opisany we wniosku lokal użytkowy został przez Pana błędnie sklasyfikowany, to opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie będzie zgodne ze stanem rzeczywistym, wówczas interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej ocenyco do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).