Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Go 40/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Krzysztof Rogalski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. J.S. zwrócił się do Prezydenta Miasta [...] o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką M.S., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Decyzją z dnia [...] r., znak [...] Prezydent Miasta [...] odmówił J.S. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad M.S. z uwagi na treść art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 390 ze zm., dalej: u.ś.r.) zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała, nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia.

Na skutek wniesionego odwołania strony, decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] uchyliło powyższą decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji wskazując, iż rozpoznając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego złożony przez opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej w aktualnym stanie prawnym organy mają obowiązek zbadać, czy wnioskodawca spełnia warunki do przyznania tego świadczenia, określone wart. 17 u.ś.r., z wyłączeniem przepisu określonego w art, 17 ust. 1b u.ś.r., który wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 został uznany za niekonstytucyjny. Ponadto organ I instancji zaniechał wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, nie zbadał czy zakres sprawowanej przez stronę wnioskującą opieki wykracza poza obowiązek alimentacyjny dzieci względem rodziców, a także czy zakres sprawowanej opieki uniemożliwia kontynuowanie bądź podjęcie zatrudnienia przez wnioskującego, co powinien uczynić przy ponownym rozpoznaniu sprawy.