Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.191.2024.1.IM

Koszty uzyskania przychodów - odpis na ZFŚS.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 28 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 26 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedsiębiorca prowadzący samodzielną działalność gospodarczą pod firmą: (...), zwany dalej podatnikiem, przedsiębiorcą, stroną lub wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek na zlecenie. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych oraz jest zarejestrowany od lat jako podatnik VAT UE.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych strona jest zobowiązana do opłacania od uzyskanego w roku 2024 dochodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki liniowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych strona opłaca miesięcznie. Wnioskodawca w roku podatkowym 2024 jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Podatnik jest zobowiązany do naliczania i prowadzenia zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym fundusz świadczeń socjalnych (Dz. z 2023 r. poz. 998), dalej w skrócie ZFŚS, ww. funduszu.

W roku podatkowym 2023 podatnik naliczył odpis na ZFŚS w kwocie 32.911,74 zł, dalej w skrócie odpis na ZFŚS za rok 2023, która kwota została przez stronę wpłacona na rachunek bankowy ZFŚS w dniu 4 stycznia 2024 r. Strona naliczyła opis na ZFŚS w stosunku do przeciętnej liczny zatrudnionych w roku 2023 r.

Pytanie

Czy Wnioskodawca naliczony odpis na ZFŚS za rok 2023, który to odpis został wpłacony przez przedsiębiorcę na rachunek bankowy ZFŚS w dniu 4 stycznia 2024 r., ma prawo zaliczyć w miesiącu styczniu 2024 r. do kosztów uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, posiadając Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, przedsiębiorca jest zobowiązany do naliczania corocznego odpisu na ZFŚS, który jest naliczany w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wskazać należy, że Wnioskodawca nie dokonał w roku 2023 wpłat ww. odpisu na rachunek bankowy ZFŚS, w terminach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy na ZFŚS.

Wskazać należy, że przedmiotowa kwota została wpłacona przez przedsiębiorcę na rachunek bankowy ZFŚS w dniu 4 stycznia 2024 r. Powyższe stanowi, że Wnioskodawca nie miał prawa, mając za podstawę art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczenia ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2023 r.

Dlatego też resumując powyższe, należy uznać, że Wnioskodawca naliczony odpis na ZFŚS za rok 2023, który to odpis został wpłacony przez przedsiębiorcę na rachunek bankowy ZFŚS w dniu 4 stycznia 2024 r., ma prawo zaliczyć w miesiącu styczniu 2024 r. do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 zez zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1)wydatek musi być definitywnie poniesiony;

2)wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

3)wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;

4)wydatek powinien być właściwie udokumentowany;

5)wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 288).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:

W świetle powyższego, w przypadku odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, może on zaliczyć je do kosztów podatkowych działalności.

Z przytoczonego wyżej art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odpisy i zwiększenia na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych mogą zostać uznane za koszt podatkowy w momencie ich naliczenia i faktycznego przekazania środków pieniężnych na wydzielony rachunek funduszu.

Ustawa stawia więc tylko dwa warunki, które powinny być spełnione łącznie, aby uznać przedmiotowy odpis za koszt uzyskania przychodów:

1)przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych powinny wprost określać, że dany odpis lub zwiększenie jest kosztem dla pracodawcy,

2)środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów muszą być wpłacone na wyodrębniony rachunek funduszu.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek na zlecenie. Jest Pan opodatkowany wg stawki liniowej w wysokości 19% i prowadzi Pan księgi rachunkowe. Ponadto wskazał Pan, że jest Pan zobowiązany do naliczania i prowadzenia – zgodnie z ustawą o zakładowym fundusz świadczeń socjalnych – zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS). W roku 2023 naliczył Pan odpis na ZFŚS w kwocie 32.911,74 zł, który został przez Pana wpłacony na rachunek bankowy ZFŚS 4 stycznia 2024 r.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuję – aby odpis na ZFŚS stanowił koszt uzyskania przychodów, powinien on obciążać koszty działalności pracodawcy (w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) oraz zostać wpłacony na rachunek ZFŚS.

Zatem, w Pana sprawie ww. warunki zostały wypełnione w 2024 r. W tym też roku może Pan zaliczyć ten odpis w poczet kosztów podatkowych.

Podsumowanie: naliczony odpis na ZFŚS za rok 2023, który to odpis został wpłacony przez Pana na rachunek bankowy ZFŚS 4 stycznia 2024 r., ma Pan prawo zaliczyć w styczniu 2024 r. do kosztów uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).