Interpretacja indywidualna z dnia 10 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.186.2024.1.EJ

Dotyczy ustalenia: - czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - czy usługi mentoringowe świadczone w ramach programu (...) A nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek 27 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-czy usługi mentoringowe świadczone w ramach programu (...) A nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką prawa polskiego, której przedmiotem przeważającej działalności jest produkcja sprzętu i urządzeń stosowanych w leczeniu (…) oraz działalność B+R w tym zakresie.

Wnioskodawca bierze udział w programie (…) z obszaru B+R (dalej: „Program”) realizowanym przez A Sp. z o.o. (dalej: „A” lub „(…)”), tj. spółkę kapitałową powołaną przez (…) (dalej: „Centrum”).

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz.U. z 2022 r. poz. 2279 ze zm.; dalej: „ustawa o NCBR”) Centrum stanowi agencję wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 z późn. zm.), powołaną do realizacji zadań z zakresu polityki naukowej państwa, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742 późn. zm.). A jako spółka kapitałowa powołana przez Centrum, nie posiada statusu agencji wykonawczej ani agencji rządowej.

Program, w którym Wnioskodawca uczestniczy obejmuje identyfikację rozwiązań z obszaru B+R o potencjale komercjalizacyjnym, ich selekcję, a następnie wsparcie doradczo-mentorskie i finansowe wyselekcjonowanych projektów. Celem programu jest wsparcie beneficjentów w procesie komercjalizacji projektów z obszaru B+R w taki sposób, aby pozyskali oni nowych inwestorów, którzy zapewnią im finansowanie na kolejne projekty z obszaru B+R.

W ramach programu A przyznawane jest bezzwrotne finansowanie w wysokości do (…) zł (dalej: „granty”) podmiotom będącym pomysłodawcami wyselekcjonowanych przez nią projektów z obszaru B+R. Przyznawane granty są przeznaczone na sfinansowanie określonego rodzaju wydatków związanych z komercjalizacją projektów z obszaru B+R.

Wypłata grantów na rzecz Wnioskodawcy jest dokonywana przez A we własnym imieniu, po podpisaniu z Wnioskodawcą umowy o wypłatę grantu. Granty są finansowane ze środków pozyskanych przez A od Centrum w ramach podwyższenia kapitału zakładowego spółki dokonywanego w trybie art. 257-258 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467).

Ponadto beneficjenci Programu nieodpłatnie korzystają z usług mentoringowych obejmujących swoim zakresem wyspecjalizowane usługi doradcze, których celem jest komercyjny rozwój produktu oferowanego przez beneficjenta, przygotowanie i wdrożenie koncepcji rozwoju i przygotowanie beneficjenta do pozyskania kapitału na dalszy rozwój projektu z obszaru B+R. Usługi mentoringowe są świadczone przez A na podstawie odrębnej umowy zawartej z beneficjentem o nieodpłatne świadczenie usług mentoringowych i realizowane przez ekspertów powołanych przez A.

Koszty świadczenia usług mentoringowych są ponoszone przez A w ramach realizacji zadań ustawowych Centrum. A w celu finansowania świadczenia usług mentoringowych w pierwszej kolejności wykorzystuje środki zgromadzone na swoim kapitale zapasowym (agio).

Pytania

1.Czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT?

2.Alternatywnie, na wypadek uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1, czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT?

3.Czy usługi mentoringowe świadczone w ramach programu (...) A nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie przez niego grantów wypłacanych przez A jest zwolnione z podatku CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskanie przez niego grantów wypłacanych przez A jest zwolnione z podatku CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi mentoringowe świadczone w ramach programu (...) A nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1 i 2

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można więc stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Przy czym, sformułowanie „otrzymane” oznacza, że pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika, bądź faktycznie podatnik otrzymał je w inny sposób (np. zapłata gotówką, nabycie prawa). Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

- przychodów z działalności gospodarczej (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT);

- przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania.

Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

W art. 17 ww. ustawy, wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT:

W tym miejscu zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dotacja”. Brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego.

Mając powyższe na względzie, uprawnionym jest odwołanie się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 ze zm., dalej: „u.f.p.”) w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja” zawartego w przepisach podatkowych.

Stosownie do art. 126 ustawy o finansach publicznych:

Rozwinięcie definicji dotacji jest zawarte w art. 127, 130, 131, 218, 219 i 220 u.f.p.

Zgodnie natomiast z art. 127 ust. 1 pkt 1 u.f.p.:

W myśl art. 127 ust. 2 u.f.p.:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT:

W tym miejscu zaznaczyć jednak należy, że wszelkie ulgi i zwolnienia przewidziane w ustawie podatkowej należy traktować jako wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania, przez co zawsze należy je stosować w sposób ścisły – zgodnie z literą prawa − a nie rozszerzający.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy w stosunku do uzyskania przez Wnioskodawcę grantów wypłacanych przez A, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że wolne od podatku są jak już przedstawiono powyżej:

- dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT);

- kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT).

Z literalnego brzmienia tych przepisów wynika wprost, jakie środki mogą podlegać zwolnieniu z opodatkowania.

Dla zastosowania zwolnienia określonego w powołanym art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT wymagane jest, aby środki finansowe były otrzymywane od agencji rządowych lub wykonawczych jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Przez agencję wykonawczą, o której mowa w powołanym wyżej przepisie, należy natomiast rozumieć, zgodnie z definicją formalnoprawną zawartą w Leksykonie budżetowym na stronie rządowej https://www.sejm.gov.pl), państwową osobę prawną tworzoną na podstawie odrębnej ustawy w celu realizacji zadań państwa.

W Polsce status agencji wykonawczej, posiada m.in. Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.

W opisie sprawy jednoznacznie Państwo wskazali, że A sp. z o.o., od której otrzymają Państwo środki finansowe nie posiada statusu agencji wykonawczej ani agencji rządowej.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy wskazać należy, że środki finansowe, o których mowa w niniejszym wniosku, nie zostaną Państwu przyznane od agencji rządowej lub agencji wykonawczej, zatem nie zostaną objęte zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się zaś do wątpliwości w zakresie alternatywnego pytania nr 2 rozważyć należy czy charakter środków finansowych, które otrzyma Wnioskodawca jest zgodny z definicją dotacji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego środki finansowe, które otrzyma Wnioskodawca będą dofinansowaniem otrzymanym od spółki kapitałowej, nie zaś z budżetu państwa lub z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Granty będą finansowane ze środków pozyskanych przez A od Centrum w ramach podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe nie mogą być utożsamiane z dotacją, nie spełniają bowiem podstawowej przesłanki definicji dotacji.

Przysporzenie, które Wnioskodawca otrzyma od A, o definitywnym charakterze stanowiące bezzwrotne finansowanie określonego rodzaju wydatków związanych z komercjalizacją projektów B+R nie będzie mogło podlegać zwolnieniu od opodatkowania jako dotacje z budżetu państwa, ponieważ nie spełniają definicji dotacji co skutkuje obowiązkiem zaliczenia ich do przychodów podatkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Oznacza to tym samym, że dofinansowanie, które Państwo otrzymają będzie stanowiło przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 updop, który nie będzie podlegał zwolnieniu na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 tej ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie objętym pytaniem Nr 2 jest nieprawidłowe.

Ad 3

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Z powołanego art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wynika, że gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą otrzyma nieodpłatne świadczenie (lub świadczenie częściowo odpłatne) obowiązany jest wykazać z tego tytułu przychód podatkowy. Co istotne, przysporzenie majątkowe musi być powiązane z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z jakikolwiek świadczeniem ekwiwalentnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje przy tym, co należy rozumieć przez „nieodpłatne” czy „częściowo odpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5-6a ustawy, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, to jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowała się linia orzecznicza, zgodnie z którą pojęcie to ma szerszy zakres, niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02, potwierdzona uchwałą powiększonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Aby móc w pełni zdefiniować pojęcie „nieodpłatne” zasadnym jest także odwołanie się do wykładni gramatycznej, zgodnie z którą odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Zatem nieodpłatnym świadczeniem są wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

O nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można więc mówić tylko w sytuacji, gdy:

‒podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe,

‒korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

‒korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

‒świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny – nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” jest przesłanka dotycząca ekwiwalentności, pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Należy podkreślić, że o świadczeniu wzajemnym możemy mówić wówczas, gdy podmiot uzyskujący świadczenie wykonuje ekwiwalentne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego to świadczenie uzyskuje. Brak świadczenia wzajemnego świadczy natomiast o braku ekwiwalentności.

Pojęcie „ekwiwalentny” należy rozumieć jako równoważny, równowartościowy, współmierny, identyczny, analogiczny, tożsamy. Podnieść także należy, że ekwiwalentność ta powinna odnosić się do dwóch konkretnych podmiotów udzielających sobie wzajemnych świadczeń.

W związku z opisaną sytuacją we wniosku mają Państwo wątpliwości, czy wartości usług mentoringowych zapewnianych przez A będzie stanowić dla Państwa przychód lub czy usługi te będą mogły korzystać z wyłączenia z przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Państwa zdaniem usługi mentoringowe świadczone nieodpłatnie w ramach programu (...) A nie będą stanowiły dla Państwa przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT w myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Z takim stanowiskiem nie sposób się jednak zgodzić z poniższych względów.

Analiza opisanego przez Państwa stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że na skutek świadczenia nieodpłatnych usług mentoringowych przez A po Państwa stronie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W związku z tym, że na podstawie odrębnej umowy, jaką Państwo podpiszą z A, odnosić będą Państwo korzyści z tego tytułu w postaci wyspecjalizowanych usług doradczych, których celem jest komercyjny rozwój produktu oferowanego przez Państwa jako beneficjenta Projektu z obszaru B+R, przygotowanie i wdrożenie koncepcji rozwoju i przygotowanie Państwa jako beneficjenta do pozyskania kapitału na dalszy rozwój projektu z obszaru B+R. Uzyskają zatem Państwo z tego tytułu wymierną korzyść finansową.

Tym samym stwierdzić należy, że w opisanej przez Państwa sytuacji wartości usług mentoringowych zapewnianych przez A stanowić będzie dla Państwa przychód z nieodpłatnych świadczeń, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt ustawy o CIT.

W celu odpowiedzi na Państwa wątpliwości należy zwrócić przy tym zwrócić uwagę na art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Przepis ten określa wprost, jakich świadczeń nie zalicza się do przychodów.

Dla zastosowania wyłączenia określonego w powołanym art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT wymagane jest, aby świadczenia były finansowane lub współfinansowane ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Jak już wskazano powyżej przez „agencję wykonawczą”, o której mowa w powołanym wyżej przepisie, należy natomiast rozumieć − zgodnie z definicją formalnoprawną zawartą w Leksykonie budżetowym na stronie rządowej https://www.sejm.gov.pl) − państwową osobę prawną tworzoną na podstawie odrębnej ustawy w celu realizacji zadań państwa.

Jak wynika z powołanych przez Państwa przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2279 ze zm.) status „agencji wykonawczej”, posiada m.in. Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Natomiast A jako spółka kapitałowa powołana przez Centrum − jak sami Państwo wskazali w opisie sprawy − nie posiada statusu agencji wykonawczej, ani agencji rządowej.

W związku z tym, że usługi mentoringowe będą świadczone przez A na podstawie odrębnej umowy zawartej z beneficjentem o nieodpłatne świadczenie usług mentoringowych i realizowane przez ekspertów powołanych przez A, to w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że źródłem ich finansowania nie będzie „program rządowy”, ale środki zgromadzone na kapitale własnym A sp. z o.o.

Tym samym nie ma podstaw, by wartości usług mentoringowych świadczonych nieodpłatnie w ramach programu (...) przez spółkę kapitałową powołaną przezNarodowe Centrum Badań i Rozwoju nie zaliczać do przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

W myśl powołanego już wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Oznacza to, że usługi mentoringowe świadczone nieodpłatnie w ramach programu (...) A, będą stanowiły dla Państwa przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie bowiem zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie objętym pytaniem Nr 3 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).