Interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.202.2024.2.BM

Ulga na powrót - Karta Polaka, przeniesienie miejsca zamieszkania.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 21 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 15 kwietnia 2024 r. (wpływ 15 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Ma Pan pytanie odnośnie ulgi na powrót w rozliczeniu PIT-37 za 2023 rok, ponieważ chciałby Pan skorzystać z wyżej wymienionej ulgi, ale nie jest Pan na 100% pewien, czy ona Panu przysługuje.

Na dzień dzisiejszy mieszka Pan w Polsce na stałe, jest Pan obywatelem Białorusi i posiadaczem karty pobytu stałego na podstawie Karty Polaka (wcześniej był Pan jej posiadaczem).

W sierpniu 2022 r. przeprowadził się Pan do Polski na stałe razem z żoną i od września 2022 r. ma Pan umowę o pracę, czyli od 2022 r. jest Pan rezydentem podatkowym Polski.

Nigdy wcześniej przed wrześniem 2022 r. nie mieszkał Pan w Polsce na podstawie pobytu stałego lub czasowego, tylko na podstawie wizy. Jednak od października 2018 r. do marca 2019 r. studiował Pan w (...) i mieszkał Pan w akademiku. Nie miał Pan pracy w Polsce i przychodów jako student, oprócz stypendium. Oprócz tego w trakcie studiów w Poznaniu:

• Pana cała rodzina znajdowała na terenie Białorusi,
• Pana dziewczyna (przyszła żona) znajdowała się na terenie Białorusi,
• Miał Pan pracę zdalną na podstawie umowy zlecenia na Białorusi i płacił Pan podatki też na Białorusi.

Reasumując, chronologia wyglądałaby w taki sposób:

1)... - październik 2018 r. - życie na Białorusi;

2)październik 2018 r. - czerwiec 2019 r. - studia w (...) na podstawie wizy i Karty Polaka;

3)czerwiec 2019 r. - grudzień 2019 r. - wyjazd z Polski i przebywanie w różnych krajach (Słowacja, Białoruś, Chorwacja);

4)grudzień 2019 r. - sierpień 2022 r. - powrót na Białoruś;

5)sierpień 2022 r. - teraz - osiedlenie się na terenie Polski na stałe.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Przejechał Pan do Polski w związku ze zmianą stałego miejsca zamieszkania na Polskę. Od pierwszego dnia przyjazdu (2 sierpnia 2022 r.) Pana celem było osiedlenie się na terenie Polski na stałe. Jadąc do Polski, już miał Pan konkretną ofertę pracy od polskiego pracodawcy, jedynie musiał Pan czekać przez miesiąc, póki umowa o pracę zostanie złożona i zawarta (data zawarcia umowy o pracę - 8 września 2022 r.).

Nie zamierza Pan wracać na Białoruś. Przyjechał Pan do Polski 2 sierpnia 2022 r. i od tego czasu nie wyjeżdżał Pan z terytorium Rzeczypospolitej Polski na Białoruś.

Posiadał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na Białorusi do 2 sierpnia 2022 r.

Miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi do 2 sierpnia 2022 r.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada Pan od 21 sierpnia 2022 r., ponieważ tego dnia do Polski przeprowadziła się Pana żona w celu osiedlenia się na terytorium Polski wspólnie jako rodzina. Od 8 września 2022 r. ma Pan umowę o pracę i stały dochód. Od 30 listopada 2023 r. ma Pan wspólnie z żoną kredyt hipoteczny w Polsce.

Był Pan posiadaczem Karty Polaka od 7 grudnia 2017 r. do 13 marca 2023 r. Karta Polaka została oddana w Urzędzie do Spraw Cudzoziemców w momencie, kiedy dostał Pan kartę stałego pobytu, ponieważ tego wymaga procedura.

Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Posiada Pan dokument zawierający całą historię zatrudnienia ze wskazaniem dat i miejsc zatrudnienia na Białorusi oraz umowę o pracę na Białorusi.

Nie przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni ani w 2021 r., ani w 2020 r., ani w 2019 r. Wcześniej również nigdy nie przebywał Pan dłużej niż 183 dni na terenie Polski.

Suma osiąganych przez Pana przychodów przekroczy kwotę 85 528 zł w każdym z kolejnych lat, w których będzie Pan chciał skorzystać z ulgi na powrót.

Świadczył Pan i nadal świadczy Pan pracę na rzecz podmiotu polskiego. Od 8 września 2022 r. ma Pan umowę o pracę na czas nieokreślony i ma ją Pan do dziś.

Nie korzystał Pan wcześniej z ulgi na powrót.

W 2023 r. uzyskał Pan dochody na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W kolejnych latach zamierzam uzyskiwać dochody również na podstawie umowy o pracę.

Posiadał Pan Kartę Polaka w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pytanie

Czy może Pan skorzystać z ulgi na powrót w rozliczeniu PIT-37 za 2023 rok oraz w latach kolejnych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, jest Pan uprawniony do korzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawy PIT), ponieważ przed wrześniem 2022 r. nigdy nie był Pan rezydentem podatkowym Polski, nie mieszkał Pan w Polsce na stałe i nie pobierał Pan dochodów.

Cały czas był Pan rezydentem podatkowym Białorusi. O tym mówią Pana praca na Białorusi przed wrześniem 2022 r., i rodzina, która znajdowała się cały czas na Białorusi, czyli centrum interesów życiowych przed wrześniem 2022 r. zawsze było na terenie Białorusi nawet wtedy, kiedy przez krótki czas studiował Pan w (...).

Uważa Pan, że Pana studencki pobyt w Polsce nie powinien być przeszkodą w możliwości skorzystania z ulgi na powrót.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

• nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
• na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 cytowanej ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że do Polski przeprowadził się Pan 2 sierpnia 2022 r. z zamiarem osiedlenia się na stałe i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2023, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

W momencie zmiany miejsca zamieszkania na Polskę posiadał Pan Kartę Polaka. Zmiana miejsca zamieszkania na Polskę odbyła się w 2022 r. Posiadaczem Karty Polaka jest Pan od 2017 r. Posiadał Pan Kartę Polaka w momencie przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem spełnił Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana Karty Polaka.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się na Białorusi, tj. dokument zawierający całą historię zatrudnienia ze wskazaniem dat i miejsc zatrudnienia na Białorusi oraz umowę o pracę na Białorusi. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cyt. ustawy podatkowej, jako że skorzystanie z rzeczonej ulgi jest możliwe dopiero od złożenia rozliczenia za rok 2023.

Zatem, na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazał Pan, że suma Pana przychodów w każdym z kolejnych lat, z których będzie Pan chciał skorzystać z ulgi na powrót przekroczy kwotę 85 528 zł.

Ulga na powrót obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 43 powołanej ustawy - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Skoro przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania do Polski w 2022 r., to przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi na powrót przysługuje Panu w 2023 r. oraz w latach kolejnych. Ww. ulga przysługuje do kwoty przychodu nieprzekraczającej w roku podatkowym 85 528 zł.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Fakt, że ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce od sierpnia 2022 r. przyjęto jako podany przez Pana element opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego (nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. To na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego, czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, nadmienić należy, że dokumenty załączone do wniosku o interpretację nie podlegały ocenie i analizie. Wszystkie istotne dla sprawy informacje zinterpretowane zostały na podstawie przedstawionego przez Pana opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zawartego we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).