Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. IV SA/Po 803/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędzia WSA Józef Maleszewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 października 2023 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 31 października 2023 r. ([...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako "SKO" lub "organ II instancji"), po rozpatrzeniu zażalenia S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (zwaną dalej "Spółką" lub "Skarżącą"), utrzymało w mocy postanowienie Starosty K. z 14 września 2023 r. ([...]) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.

Zaskarżone postanowienie SKO, jak wynika z jego uzasadnienia, zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Przywołanym wyżej postanowieniem z 14 września 2023 r. Starosta K. (dalej jako "Starosta" lub "organ I instancji"): nałożył na Spółkę grzywnę w wysokości [...] zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w pkt II decyzji Starosty z 3 marca 2023 r. ([...]), ustalił opłatę za wydanie postanowienia w wysokości [...] zł, wezwał Spółkę do wykonania obowiązku określonego w ww. decyzji z 3 marca 2022 r. do 16 grudnia 2023 r. oraz do uiszczenia nałożonej grzywny wraz z opłatą w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie, Starosta wskazał, że ww. decyzją z 3 marca 2023 r. (dalej w skrócie "decyzja z 3.3.2023") cofnął bez odszkodowania zezwolenie na przetwarzanie odpadów metodą R3 (Recykling lub odzysk substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki, w tym kompostowanie i inne formy przekształcania) na terenie zakładu zlokalizowanego w G., przy ul. [...], na działce oznaczonej numerem geodezyjnym [...], [...] i [...], obręb G., udzielone Spółce na podstawie decyzji Starosty z 7 kwietnia 2017 r. ([...]). W punkcie II decyzji z 3.3.2023 zobowiązał Spółkę do usunięcia odpadów i negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, w ramach prowadzonej działalności objętej ww. zezwoleniem, na własny koszt, w terminie do 30 czerwca 2023 r. Spółka nie wniosła odwołania od tej decyzji, wobec czego stała się ona ostateczna. Pomimo upływu zakreślonego terminu, Spółka nie wykonała obowiązków wynikających z decyzji, o czym świadczą wyniki kontroli z 26 lipca 2023 r. Upomnieniem z 14 sierpnia 2023 r. Spółka została wezwania do wykonania obowiązku usunięcia odpadów na własny koszt w terminie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Uzasadniając nałożenie grzywny w celu przymuszenia, Starosta stwierdził, że jest to najmniej uciążliwy środek egzekucyjny, a motywując jej wysokość – że musi być odczuwalna i stanowić dolegliwość dla zobowiązanego, ponieważ tylko wtedy odniesie skutek. Zdaniem organu I instancji wymierzona grzywna jest odpowiednia w stanie faktycznym sprawy. Poza tym organ zaznaczył, że w świetle przywołanych przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.; dalej w skrócie "u.p.e.a.") możliwe jest jej umorzenie, a nawet zwrot.