Postanowienie SN z dnia 6 marca 2024 r., sygn. I USK 296/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania A. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Koszalinie
‎o wysokość świadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń

Społecznych w dniu 6 marca 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z dnia 31 maja 2022 r., sygn. akt III AUa 484/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie wyrokiem z dnia 31 maja 2022 r. oddalił apelację wniesioną przez ubezpieczoną A. S. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Koszalinie z dnia 20 września 2021 r., oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Koszalinie z dnia 12 lutego 2021 r., z urzędu ponownie ustalającej od dnia 11 grudnia 2013 r. wysokość emerytury powszechnej przysługującej ubezpieczonej, przyznanej na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej, bez pomniejszania podstawy jej wymiaru o kwoty pobranych wcześniejszych emerytur oraz przyznającej wypłatę wyrównania z tego tytułu za okres od dnia 11 grudnia 2013 r. do dnia 31 stycznia 2021 r.

Ubezpieczona A. S. wniosła do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 31 maja 2022 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego to jest art. 194i oraz 194j ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 504; dalej jako ustawa emerytalna), a także art. 25 ust. 1 i art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej, przez ich wykładnię sprzeczną z art. 32 ust. 1, art. 67 ust. 1 i art. 190 ust. 4 w związku z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP, a w szczególności z art. 1 protokołu nr 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka ratyfikowanego przez Polskę dnia 10 października 1994 r. i art. 14 tej Konwencji.