Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 27 marca 2024 r., sygn. I SA/Sz 21/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bolesław Stachura Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu [...] marca 2024 r. sprawy ze skargi C. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lipca do grudnia 2013 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej C. D. kwotę [...]([...]) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 5 października 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: "organ odwoławczy", "DIAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w S. (dalej: "Naczelnik UC-S", "organ pierwszej instancji") z 20 października 2017 r. określającą C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. z siedzibą w O. (dalej: "spółka", "skarżąca") w podatku od towarów i usług prawidłowe kwoty zobowiązania podatkowego za okresy od lipca do grudnia 2013 r.

Organ pierwszej instancji stwierdził w wyniku weryfikacji dokumentów źródłowych przedłożonych przez spółkę, że faktury nabycia ujęte w ewidencjach zakupów prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz w deklaracjach VAT-7 w ww. okresach rozliczeniowych wystawione przez H. tytułem sprzedaży oleju napędowego nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a co za tym idzie na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) w związku z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.; dalej: "u.p.t.u.") zakwestionował spółce prawo do obniżenia podatku należnego o podatek VAT w nich wykazany, gdyż doszło do zawyżenia przez spółkę podatku naliczonego.

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu odwołania oraz po zapoznaniu się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że z włączonych do sprawy materiałów z postępowania kontrolnego prowadzonego wobec kontrahenta spółki - C. K. wynikało m.in., że firma H. w okresie objętym postępowaniem nie dokonywała rzeczywistej hurtowej sprzedaży paliwa, uczestnicząc w procederze oszustwa podatkowego w podatku VAT typu "karuzela podatkowa", pełniąc w nim rolę tzw. "bufora". C. K. dokonywał, używając własnych środków transportowych i wykorzystując opłaconych przez siebie kierowców, transportu paliwa z [...], które według faktur jakoby miał nabywać od P. sp. z o.o. (dalej: P. ). Stwierdzono jednak, że C. K. nie mógł nabyć oleju napędowego od P., a tym samym nie mógł dokonać jego odsprzedaży. Ponadto w toku prowadzonego postępowania nie ustalono, aby ww. towar miał być nabyty przez C. K. z innego "niewiadomego źródła pochodzenia". Zdaniem organu odwoławczego, materiał dowodowy potwierdził, że kontrahenci spółki P., tj. spółki [...], pełniły rolę tzw. "znikających podatników" tj. firm słupów, formalnie zarejestrowanych, funkcjonujących jednak wyłącznie w celu dokonania oszustw podatkowych. Organ odwoławczy wskazał, że wartości zakupionego paliwa od ww. firm, które wystawiały faktury na rzecz P. pokrywają, a nawet w dużej części znacząco przewyższają wartości paliwa, które następnie w poszczególnych miesiącach było fakturowane przez P. na rzecz H. C. K.. Zatem cała wartość paliw ujętych w kwestionowanych fakturach zakupu wystawionych przez P., ujętych następnie w rejestrach zakupu H. C. K. pochodzi tak naprawdę od znikających podatników, w tym ww. spółek: C. , P. , E. , P. i E. .