Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2023 r., sygn. II FSK 431/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, , Protokolant Ewa Morawska, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1123/21 w sprawie ze skargi P. B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 marca 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.745.2020.2.LS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1123/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę P. B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2021 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych i uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działając na podstawie art. 173 w zw. z art. 177 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") wywiódł od powyższego wyroku skargę kasacyjną, zaskarżając ten wyrok w całości. Kwestionowanemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., zarzucił naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego, tj. art. 24 ust 1 i 2 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193, dalej: "ustawa zmieniająca") w zw. z art 30ca ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.f.") przez błędną wykładnię i uznanie, że skarżący był uprawniony do uwzględnienia w celu wyliczenia wskaźnika nexus kosztów poniesionych przez niego w latach 2016 - 2018, które spełniały warunki określone w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f, i nie były objęte wyłączeniem z ust. 5 tego przepisu, bez względu na to, że zostały one już rozliczone w poprzednich latach, podczas gdy w ocenie organu przy określeniu wskaźnika nexus należy brać pod uwagę jedynie wydatki z lat poprzednich (nie wcześniej niż po 31 grudnia 2012 r.), które nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodów, a zatem skoro wydatki poniesione przez skarżącego w latach 2016-2018 na zakup komputera przenośnego (laptop), tabletu, drukarki, systemu operacyjnego W. (oprogramowanie), zasilaczy, power banków, tonerów do drukarki skarżący już zaliczył do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w powyższych latach, to nie mogą być uwzględnione przy obliczaniu wskaźnika nexus;