Interpretacja indywidualna z dnia 9 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.10.2024.2.RST

Nieposiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę jawną na terytorium Niemiec oraz sposób dokumentowania transakcji.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie:

• nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę jawną na terytorium Niemiec,
• zastosowania przez Spółkę jawną w transakcji z polskim podmiotem niemieckiego numeru VAT

oraz nieprawidłowe w zakresie:

• zastosowania polskich przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do udokumentowania transakcji pomiędzy Spółką jawną a niemieckim Kontrahentem.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2024 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Pana wniosek z 5 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec oraz sposobu dokumentowania usług przez Spółkę jawną. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 24 marca 2024 r. przesłanym za pośrednictwem ePUAP (wpływ 24 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jako osoba fizyczna (posiadająca wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej - REGON (…) oraz będąca czynnym podatnikiem VAT - NIP (…)) prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach, etc., poprzez prace spawalnicze na tych obiektach trwale związanych z gruntami. Wskazane roboty głównie wykonywane są na terytorium Niemiec na rzecz kontrahentów (podmiotów) niemieckich. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach wynikających z ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przebywa Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co do zasady krócej niż 183 dni w roku podatkowym, jednak z uwagi na posiadanie w Polsce ośrodka interesów życiowych, opodatkowuje Pan całość swoich dochodów w Polsce. Posiada Pan wieloletnie doświadczenie w prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności na rzecz kontrahentów zagranicznych oraz posiada liczne kontakty handlowe.

W ramach wskazanej prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawiera Pan indywidualną umowę z kontrahentem - co do zasady zagranicznym, głównie z Niemiec na wykonanie określonych robót budowlanych (spawalniczych) - kontraktu, którego czas realizacji jest zróżnicowany i bardzo często zależny od zaangażowania również innych pozostałych podmiotów, a w szczególności od ilości tych podmiotów uczestniczących w realizacji danego przedsięwzięcia. Wskazany kontrahent (podmiot) zagraniczny zawiera wówczas umowę z każdym zaangażowanym w realizację zleconego przedsięwzięcia podmiotem. Kontrahenci zagraniczni w ramach dotychczasowej współpracy cenią sobie Pana specjalistyczne umiejętności i jakość w wykonywaniu zleconych robót, a w związku z tym może Pan liczyć na lepsze warunki płacowe w zawieranych umowach niż niektórzy pozostali usługobiorcy kontrahentów zewnętrznych. Niemniej jednak w wielu przypadkach z uwagi na deficyt podmiotów gospodarczych jak i pracowników o wysokospecjalistycznych umiejętnościach, kontrahenci zagraniczni mają problem przy większych zlecanych przez siebie kontraktach z pozyskaniem odpowiedniej ilości zleceniobiorców do realizacji całego przedsięwzięcia - wykonania zlecenia np. remontu kotła energetycznego, przy którym musi brać udział większa ilość wyspecjalizowanych podmiotów/pracowników. W interesie bowiem kontrahenta zagranicznego jest, aby zlecenie było co do zasady wykonane w jak najszybszym czasie. Natomiast, jeśli taki zleceniodawca zagraniczny znajdzie odpowiednią ilość wykonawców na zlecone przez siebie zadanie to z każdym z nich musi wówczas zawrzeć oddzielną umowę, na różnych w większości przypadków warunkach w kontekście przedmiotu zlecenia, aspektów technicznych wykonania zlecenia, wynagrodzenia, etc.

Następnie z każdym wykonawcą po wykonaniu zlecenia/zrealizowania kontraktu, zleceniodawca robót musi się następnie rozliczyć w zakresie tych warunków, co stanowi istotne dla niego angażowanie dodatkowych własnych zasobów osobowych - kadry technicznej i personelu kadrowo-płacowego. Z tego też względu kontrahenci zagraniczni wykazują zainteresowanie zawieraniem umów przede wszystkim z większymi podmiotami gospodarczymi mogącymi zrealizować wykonanie całego przedsięwzięcia kompleksowo, niż z pojedynczymi osobami prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą, ponieważ dla kontrahentów zagranicznych stanowi to oszczędność czasu oraz angażowania własnych zasobów kadrowych do koordynacji współpracy z wieloma pojedynczymi podmiotami, a przez to w ostatecznym rozrachunku powoduje to także oszczędność środków finansowych. Powoduje to również dla zleceniodawcy - kontrahenta zagranicznego istotne ułatwienie, gdyż rozliczenie zadania odbywać się będzie tylko w oparciu o jedną fakturę wystawioną przez jedynego wykonawcę, zamiast wielu rozliczeń z wieloma pojedynczymi wykonawcami.

Z powyższych względów planuje Pan zawiązanie Spółki jawnej, z siedzibą w Polsce (zwaną dalej jako „Spółka”), w której będzie Pan jako jeden z dwóch wspólników partycypować w zyskach/stratach w proporcji 50% udziałów. Spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, w związku z czym uzyskiwane przez Pana dochody w spółce jako dochody z działalności gospodarczej planuje Pan opodatkowywać na zasadach ogólnych lub w ramach podatku liniowego. W ramach Spółki prowadzona będzie działalność zbieżna z dotychczasową Pana działalnością opodatkowaną tzw. ryczałtem ewidencjonowanym w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach, etc, trwale związanymi z gruntami.

Działając jako wspólnik (wraz z drugim wspólnikiem) spółki jawnej będzie Pan w imieniu i na rzecz Spółki zawierać stosowne umowy z kontrahentami (zleceniodawcami - przeważnie zagranicznymi) jako główny wykonawca. Z kolei w ramach zawieranych przez Pana (wraz z drugim wspólnikiem) umów ze wskazaną Spółką jawną, jako podwykonawca (podwykonawcy) Spółki będę również świadczyć na rzecz tej spółki usługi (roboty budowlane) w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej. Oprócz tego, przy większych zleceniach działając poprzez Spółkę będzie Pan z drugim wspólnikiem korzystać także z usług innych podwykonawców (podmiotów niepowiązanych). Wszyscy podwykonawcy będą wystawiać Spółce faktury z tytułu wykonanych usług. Spółka natomiast jako główny wykonawca zlecenia, będzie wystawiać fakturę zleceniodawcy, przeważnie którym będzie podmiot zagraniczny. Wskazane roboty co do zasady wykonywane będą przez Spółkę na terytorium Niemiec na rzecz kontrahentów niemieckich, choć nie należy wykluczać terytoriów innych państw, w tym Polski. Realizacja przez Spółkę zleconego pojedynczego zadania na rzecz zagranicznego kontrahenta (inwestora) nie będzie przekraczać 12 miesięcy.

Realizowane prace budowlane na terytorium Niemiec będą co do zasady odrębnymi pod względem handlowym i ekonomicznym poszczególnymi przedsięwzięciami. Spółka jawna, na chwilę obecną, będzie realizowała szereg poszczególnych, indywidualnych zleceń budowlanych na rzecz jednego Kontrahenta (Zleceniodawcy) z Niemiec, w różnych miejscach na terytorium Niemiec. W przyszłości planowane będzie powiększanie kręgu Kontrahentów (Zleceniodawców). Prace budowlane realizowane będą w różnych obiektach budowlanych (głównie kotłach energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach) na terytorium całych Niemiec. Każde realizowane zlecenie stanowić będzie pod względem technicznym i handlowym odrębne przedsięwzięcie budowlane, przy czym w jednym czasie może być realizowanych kilka poszczególnych, odrębnych zleceń (prac budowlanych) na rzecz tego samego Zleceniodawcy. Każde z poszczególnych prac budowlanych na terytorium Niemiec realizowanych będzie przez okres krótszy niż 12 miesięcy. Natomiast suma okresów realizacji tych poszczególnych prac budowlanych na terytorium Niemiec powinna przekroczyć okres 12 miesięcy. Pomimo działania jako wspólnik Spółki będzie Pan również przy pojedynczych i mniejszych otrzymywanych indywidualnych zleceniach nadal działać w ramach jednoosobowej działalności gospodarczych na rzecz innych niż Spółka podmiotów, a przychody z tych zleceń nadal będzie Pan opodatkowywać na dotychczasowych zasadach wg ryczałtu ewidencjonowanego. Tym samym działając już w formie Spółki jawnej zwiększona zostanie konkurencyjność i atrakcyjność dla potencjalnych kontrahentów, bowiem jako Spółka będzie ona dla kontrahentów pożądanym podmiotem gospodarczym mogącym wykonać całość zleconego przedsięwzięcia rozliczanego w oparciu o jedną fakturę i wówczas to na Spółce będą ciążyć obowiązki dotychczas spoczywające na zleceniodawcy, a związane m.in. z obsługą, wykonaniem i rozliczeniem poszczególnych części całego przedsięwzięcia.

W związku z posiadanymi kontaktami handlowymi oraz odpowiednią renomą, Spółka jawna działając poprzez wspólników będzie mogła wynegocjować dla siebie korzystne wynagrodzenie, na poziomie nie niższym od dotychczas uzyskiwanego przez Pana w ramach indywidualnej działalności gospodarczej. Z kolei przy realizacji całości otrzymanego zlecenia, Spółka korzystałaby - jak już wskazano, z usług innych podwykonawców (głównie osób fizycznych prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze mające siedzibę na terytorium RP), którym wypłacałaby odpowiednio do zawartej umowy wynagrodzenie, przykładowo w oparciu o stawki jakie dotychczas otrzymywali oni od kontrahenta zagranicznego, a zatem w wielu przypadkach na poziomie niższym niż wynagrodzenie samych wnioskodawców (co wynikało m.in. z niższych kwalifikacji, doświadczenia, renomy, umiejętności czy jakości wykonywanych prac tych innych osób/podmiotów). Model biznesowy Spółki jako głównego wykonawcy zleceń opierałby się więc o uzyskiwanie dochodów w postaci różnicy pomiędzy wynagrodzeniem otrzymanym od zleceniodawcy, a wypłaconym wynagrodzeniem zleceniobiorcom (podwykonawcom), w tym i na rzecz Państwa jako osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Reasumując, w ramach nadal prowadzonej odrębnie działalności gospodarczej będzie Pan świadczyć również usługi (roboty) na rzecz Spółki jawnej (w której będzie Pan wspólnikiem) w związku z zawieranymi przez tą Spółkę umowami z innymi kontrahentami i przychody z tego tytułu nadal będą opodatkowywać ryczałtem ewidencjonowanym. Wynagrodzenie za te usługi (roboty) pomiędzy Panem, a Spółką jawną będzie określane na warunkach rynkowych. Spółka jawna ze swoimi podwykonawcami będzie rozliczać się na podstawie faktur otrzymywanych od podwykonawców, z kolei Spółka będzie wystawiać fakturę kontrahentowi zagranicznemu (inwestorowi głównie z Niemiec) z tytułu wykonania całości zrealizowanej inwestycji. Zarówno Spółka jawna nie będzie posiadała na terytorium Niemiec filii, biura, oddziału, fabryki, warsztatu czy kopalni. Do działania w imieniu Spółki będzie Pan upoważniony oraz drugi wspólnik. Kluczowe decyzje w zakresie zawieranych kontraktów, umów handlowych mogą zapadać zarówno na terytorium Niemiec jak i Polski. Tak samo na terytorium Niemiec jak i Polski może dochodzić do zawierania umów i kontraktów. Prowadząc działalność w formie Spółki będzie ona mogła posiadać bądź wynajmować np. kontener, hangar, lokal na terenie realizowanych robót lub w innym określonym miejscu w Niemczech, do składowania narzędzi i urządzeń niezbędnych do realizacji świadczonych przez siebie usług.

Spółka jawna będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nabywcy usług świadczonych przez Spółkę jawną będą podatnikiem, o którym mowa w art. 28a przywołanej ustawy oraz będą posiadali siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Niemiec. W ramach Spółki nie planuje Pan zatrudniać pracowników na terytorium Niemiec, a jedynie korzystać z usług podwykonawców - osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub innych podmiotów gospodarczych, przede wszystkim z Polski. Księgowość Spółki będzie prowadzona w Polsce, za wyjątkiem rozliczeń podatku od wartości dodanej obowiązującego w Niemczech. Zaangażowanie Spółki w działalność w Niemczech będzie miała charakter z definicji czasowy, ponieważ realizacja przez Spółkę poszczególnych, pojedynczych zleceń, kontraktów, inwestycji związanych z nieruchomościami na terytorium Niemiec nie będzie wykraczać poza okres 12 miesięcy. Spółka co do zasady będzie przyjmować wynagrodzenie i regulować należności z rachunku w banku polskim. Spółka nie będzie posiadać również kontroli nad personelem podwykonawców. Zgodnie z zawartymi umowami podwykonawcy sami będą decydować o składzie osobowym (będą mieć jedynie obowiązek zapewnienia wykwalifikowanego personelu) i będą ponosić odpowiedzialność wobec Spółki (na ogólnych zasadach prawa cywilnego) za należyte wykonanie umowy.

Z uwagi na skalę przedsięwzięcia, konieczność koordynacji robót i zapewnienia bezpieczeństwa BHP oraz odpowiedzialność Spółki wobec zleceniodawcy niemieckiego, osoby wykonujące roboty budowlane (pracownicy podwykonawcy) będą musieli stosować się do decyzji osób kierujących budową (wspólników Spółki jawnej tj. wnioskodawców). Nie oznacza to jednak możliwości wydawania bezpośrednich poleceń podwykonawcom, którzy będą odpowiedzialni za samodzielną organizację prac w powierzonym im zakresie. Czynności organizacyjne Spółki na terenie Niemiec będą podyktowane realizacją zawartych umów. Specjalistyczne usługi - roboty budowlane (spawalnicze) w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji, które będzie świadczyć Spółka jawna, odnosić się będą do konkretnych, co do miejsca położenia obiektów budowlanych (głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

• występuje z wnioskiem jako założyciel przyszłej Spółki jawnej;
• Kontrahentem Spółki jawnej będzie spółka zarejestrowana według prawa niemieckiego z siedzibą na terytorium Niemiec i zarejestrowana w Niemczech na potrzeby podatku od wartości dodanej (DE (…));
• w ramach Spółki jawnej prowadzona będzie działalność zbieżna z dotychczasową Pana działalnością opodatkowaną tzw. ryczałtem ewidencjonowanym. Będą to wykonywane przez Spółkę roboty budowlane (spawalnicze) w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji, odnoszące się do konkretnych, co do miejsca położenia na terytorium Niemiec obiektów budowlanych (głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach);
• świadczenia będą wykonywane przez Spółkę na terytorium Niemiec na rzecz Kontrahenta, dopiero z czasem krąg odbiorców usług może się poszerzyć, ale jest to zdarzenie przyszłe i niepewne;
• Spółka jawna będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nabywcy usług świadczonych przez Spółkę jawną będą podatnikiem, o którym mowa w art. 28a przywołanej ustawy oraz będą posiadali siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Niemiec. Precyzując, Spółka będzie podatnikiem zarejestrowanym w Polsce na potrzeby VAT, a także podatnikiem zarejestrowanym do podatku od wartości dodanej w Niemczech, natomiast podmiot nabywający usługi od Spółki będzie zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Z kolei podmioty świadczący usługi na rzecz Spółki jawnej będzie podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce;
• Spółka jawna będzie świadczyła usługi z kraju siedziby, którym jest jednocześnie stałe miejsce prowadzenia działalności, a zatem z Polski. W Pana ocenie kraj siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności dla Spółki jawnej będzie ten sam;
• Spółka realizować będzie szczegółowo opisaną we wniosku transakcję od czerwca br.;
• przedmiotem wniosku jest wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie zadanych pytań w kontekście świadczonych przez Spółkę usług na terytorium Niemiec na rzecz konkretnego odbiorcy.

Pytania (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)

1)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z tak opisanymi i świadczonymi usługami przez Spółkę jawną na terytorium Niemiec, a związanymi z nieruchomościami położonymi na terytorium Niemiec, nie będzie ona posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, tylko na terytorium Polski?

2)Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z tak opisanymi i świadczonymi usługami związanymi z nieruchomościami przez Spółkę jawną na terytorium Niemiec, opodatkowanych na terytorium Niemiec, Spółka jawna otrzymując fakturę dokumentującą nabycie usług opodatkowanych w Niemczech tj. usług związanych z nieruchomościami od podatnika VAT zarejestrowanego w Polsce, powinna zamiast polskiego numeru VAT podać numer VAT za pomocą którego będzie ona zidentyfikowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Niemczech, a tym samym nie będzie zobowiązana do rozliczenia tej transakcji w Polsce, lecz będzie ona zobowiązana do rozliczenia importu usług w Niemczech, z kolei gdy Spółka jawna jako główny wykonawca usług związanych z nieruchomościami położonymi na terytorium Niemiec i wykonywanych na rzecz podatnika niemieckiego - zleceniodawcy robót, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 5 pkt 1 ustawy VAT będzie na fakturach dla podatnika niemieckiego oznaczać „odwrotne obciążenie” bez wykazywania m.in. kwoty podatku VAT należnego w Polsce i stawki podatku i będzie zobowiązana do wystawiania faktur w myśl polskich przepisów, a wykonanie wskazanych usług związanych z nieruchomościami na rzecz odbiorcy (podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy VAT) będzie wykazywać w JPK_V7M?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie)

Ad 1

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została określona w art. 11 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L. 2011.77.1 z późn. zm.) zgodnie z którym, „Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”.

Spółka jawna na terytorium Niemiec świadczyć będzie usługi w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach, etc, poprzez prace spawalnicze na tych obiektach trwale związanych z gruntami. Wskazane roboty wykonywane będą na terytorium Niemiec na rzecz kontrahentów (podmiotów) niemieckich. Spółka jawna będzie spółką prawa handlowego zarejestrowaną z siedzibą w Polsce. W Pana ocenie Spółka jawna nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Niemiec tylko w Polsce, pomimo faktu, iż usługi wykonywać będzie zasadniczo na terytorium Niemiec, przy których będzie korzystać z usług podwykonawców, ponieważ nie będzie dysponowała owym zapleczem personalnym i technicznym na poziomie porównywalnym z właścicielską.

Ad 2

W przypadku wykonania na rzecz niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej usługi tj. robót budowlanych - spawalniczych przez Spółkę jawną w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach, trwale z gruntem związanych, stanowiących usługę związaną z nieruchomościami położonymi na terytorium Niemiec, uznać należy, iż miejscem świadczenia przez Spółkę jawną tej usługi jako głównego wykonawcy zlecenia, będzie terytorium Niemiec, a tym samym usługa ta będzie opodatkowana w tym kraju, a nie w Polsce, w związku z czym Spółka jawna otrzymując fakturę od polskiego podatnika VAT dokumentującą nabycie usług opodatkowanych w Niemczech (usług związanych z nieruchomościami) powinna podać numer VAT za pomocą, którego będzie ona zidentyfikowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Niemczech i będzie ona zobowiązana do rozliczenia importu usług w Niemczech. Spółka jawna natomiast jako główny wykonawca usługi związanej z nieruchomościami na rzecz podatnika niemieckiego - zleceniodawcy robót niemieckiego (inwestora) stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 5 pkt 1 ustawy VAT fakturę dla podatnika niemieckiego oznaczy „odwrotne obciążenie” bez wykazywania m.in. kwoty podatku VAT należnego w Polsce i stawki podatku.

Tym samym w tym przypadku Spółka nie będzie zobowiązana do wystawiania faktury w myśl przepisów obowiązujących w Niemczech, tylko w myśl przepisów obowiązujących w Polsce, a wykonanie wskazanej usługi związanej z nieruchomościami na rzecz odbiorcy (podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy VAT) na podstawie art. 99 i 109 ustawy o podatku od towarów i usług wykaże w JPK_V7M. Spółka jawna w związku z powyższym z tytułu wykonywanej przez siebie usługi na rzecz podatnika niemieckiego nie wystawi faktury z niemieckim podatkiem od wartości dodanej i nie będzie tej transakcji wykazywać w rozliczeniu na podstawie niemieckich przepisów prawa podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) - zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, według art. 28e ustawy:

miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące - determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził Rozporządzeniem Wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284, s. 1) zmianę do Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia:

do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a.każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b.każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c.każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d.każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Jednocześnie w myśl art. 31a ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:

usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a.gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b.gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. k-n rozporządzenia wykonawczego 282/2011:

k) utrzymanie, remont i naprawę budynku lub jego części, łącznie z takimi pracami jak sprzątanie, układanie płytek, tapetowanie i układanie parkietu;

l) utrzymanie, remont i naprawę stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych;

m) instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość;

n) utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jak również nadzór nad maszynami lub sprzętem, jeżeli maszyny lub sprzęt są uznane za nieruchomość.

Kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur i faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106g ustawy.

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w pkt 12-14 wymieniono:

12.stawkę podatku,

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Ponadto, w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:

faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Natomiast stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym

korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Od 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracja reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988, ze zm.) - dalej: „rozporządzenie”.

Należy zauważyć, że w deklaracji i ewidencji JPK_V7M przewidziano dwa pola w których wykazuje się sprzedaż opodatkowaną poza terytorium kraju, tj. K_11 i P_11.

W polu K_11 wykazuje się wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju. W polu tym podaje się wartość netto dostaw towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do nich przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Natomiast w polu P_11 wykazuje się zbiorczą wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju – wykazaną w K_11.

Z treści wniosku wynika, że występuje Pan z wnioskiem jako założyciel przyszłej Spółki jawnej, w której będzie Pan jednym z dwóch wspólników. Na obecnym etapie powzięte są wszystkie kroki niezbędne przed rejestracją w Polsce Spółki jawnej (łącznie z opracowaniem projektu umowy Spółki jawnej).

Utworzona Spółka jawna będzie podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku VAT w Polsce, a także podatnikiem zarejestrowanym do podatku od wartości dodanej w Niemczech. Spółka jawna będzie świadczyć usługi na rzecz Kontrahenta który będzie spółką zarejestrowaną według prawa niemieckiego z siedzibą na terytorium Niemiec i zarejestrowaną w Niemczech na potrzeby podatku od wartości dodanej. Działalność Spółki jawnej będzie obejmować usługi w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach trwale związanymi z gruntem. Spółka będzie korzystać z usług podwykonawców (podmiotów niepowiązanych), którzy będą świadczyć na jej rzecz usługi analogiczne do wykonywanych przez Spółkę.

Jak Pan wskazuje, świadczone przez Spółkę jawną lub na jej rzecz usługi nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 28e ustawy, lecz na terytorium Niemiec, tj. zgodnie z miejscem położenia nieruchomości.

Wszyscy podwykonawcy będą wystawiać Spółce faktury z tytułu wykonanych usług. Spółka natomiast jako główny wykonawca zlecenia, będzie wystawiać fakturę zleceniodawcy, którym przeważnie będzie podmiot zagraniczny.

Wystąpić może sytuacja, kiedy to Spółka jawna będzie otrzymywać fakturę dokumentującą nabycie usług opodatkowanych w Niemczech związanych z nieruchomościami od podatnika VAT zarejestrowanego w Polsce, posługującego się polskim numerem identyfikacji podatkowej.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy opisana działalność Spółki jawnej nie będzie wykonywana ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej znajdującego się na terytorium Niemiec oraz kwestii czy Spółka wykonując usługi związane z nieruchomościami w Niemczech nie będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług od polskiego podatnika. Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą sposobu dokumentowania sprzedaży usług na rzecz podatników niemieckich i wykazywania transakcji w JPK_VAT7M.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Z okoliczności sprawy opisanych we wniosku wynika, że wykonywane przez Spółkę czynności nie będą realizowane ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec. Spółka nie zorganizuje bowiem na terytorium Niemiec odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne i niezależne prowadzenie działalności w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach trwale związanymi z gruntem.

Należy wskazać, że za „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” należy uznać każde miejsce inne niż siedziba działalności gospodarczej podatnika, jeżeli łącznie zostaną spełnione warunki: posiadania w tym miejscu zaplecza personalnego i technicznego, ponadto zaplecze to musi posiadać strukturę, która umożliwia odbiór i wykorzystanie nabywanych usług dla własnych potrzeb oraz musi charakteryzować się stałością. Zauważyć także należy, że dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez usługobiorcę z personelu i infrastruktury technicznej usługodawcy. Jednak w takim przypadku zaplecze to musi być dostępne dla usługobiorcy jak jego własne tj. usługobiorca musi sprawować nad nim kontrolę porównywalną do tej, jaką sprawuje nad zapleczem własnym. W analizowanej sprawie Spółka jawna nie będzie posiadała na terytorium Niemiec filii, biura, oddziału, fabryki, warsztatu czy kopalni. Ponadto Spółka nie planuje zatrudniać pracowników na terytorium Niemiec, a jedynie korzystać z usług podwykonawców - osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub innych podmiotów gospodarczych, przede wszystkim z Polski. Co jednak istotne, Spółka nie będzie posiadać kontroli nad zapleczem personalnym i technicznym podwykonawców. Zgodnie z zawartymi umowami podwykonawcy sami będą decydować o składzie osobowym (będą mieć jedynie obowiązek zapewnienia wykwalifikowanego personelu) i będą ponosić odpowiedzialność wobec Spółki (na ogólnych zasadach prawa cywilnego) za należyte wykonanie umowy. Zatem Spółka jawna, biorąc pod uwagę opisane we wniosku okoliczności nie zorganizuje na terytorium Niemiec odpowiedniego zaplecza personalnego oraz technicznego za pośrednictwem której mogłaby prowadzić samodzielną działalność gospodarczą w zakresie budowy, przebudowy, naprawy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych, głównie kotłów energetycznych w elektrowniach węglowych, spalarniach śmieci, ciepłowniach, hutach trwale związanymi z gruntem.

Do przyjęcia istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ważne jest również, aby miejsce to charakteryzowało się „wystarczającą stałością”, czyli strukturą o wystarczającej (minimalnie wymaganej dla prowadzenia działalności gospodarczej) trwałości poprzez zorganizowanie zasobów ludzkich i zaplecza technicznego tak, aby miały one możliwości wykorzystania usług dla własnych potrzeb. Zatem, decydujący jest fakt, że struktura funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością, a nie została założona dla potrzeb przemijających. Stałość prowadzonej działalności musi być odnoszona do czynnika czasu, czyli do długości okresu działalności, do jej zamierzonej lub faktycznej powtarzalności i systematyczności. Zatem, skoro Państwa Spółka nie będzie posiadała na terytorium Niemiec odpowiednich zasobów osobowych oraz technicznych niezbędnych do prowadzenia działalności nie można uznać, że spełnione będzie kryterium stałości, bowiem kryterium to należy odnieść do obecności zasobów osobowych i technicznych.

Z uwagi na powyższe, oceniając całokształt przedstawionych we wniosku okoliczności należy uznać, że Spółka jawna nie będzie spełniała podstawowych kryteriów wskazujących na wykonywanie działalności opisanej we wniosku ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 11 rozporządzenia 282/2011.

Tym samym Pana stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Pomimo tego, że okoliczności sprawy wskazują, że co do zasady Spółka nie będzie wykonywać usług ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ani nabywać usług na potrzeby takiego miejsca to usługi wykonywane i nabywane przez Spółkę będą usługami, o których mowa w art. 28e ustawy tj. usługami związanymi z nieruchomościami opodatkowanymi na terytorium Niemiec. Oznacza to, że podatek VAT należny od tego typu transakcji powinien być odprowadzony do organów niemieckich a nie polskich. Z wniosku wynika, że Spółka będzie zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec natomiast podmiot świadczący na rzecz Spółki usługi opodatkowane w Niemczech będzie zarejestrowany wyłącznie w Polsce i posłuży się polskim numerem identyfikacji podatkowej. Należy zwrócić uwagę, że miejscem świadczenia usług będzie terytorium Niemiec a zatem do rozliczenia transakcji będą miały zastosowanie niemieckie przepisy podatkowe. Jeśli świadczący na rzecz Spółki kontrahent z Polski nie będzie zobowiązany do rejestracji w Niemczech i rozliczenia tam podatku należnego to Spółka będzie mogła rozliczyć transakcję jako podatnik niemiecki posługujący się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej analogicznie jak polski podatnik VAT nabywający usługi (których miejscem świadczenia jest Polska) od zagranicznych podatników poprzez tzw. „odwrotne obciążenie” na zasadzie importu usług. Ponieważ miejscem opodatkowania transakcji jest terytorium Niemiec Spółka nie będzie miała obowiązku rozliczenia podatku VAT w Polsce w związku z nabyciem usług od kontrahenta polskiego.

W tym zakresie Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do drugiej części pytania która dotyczy sposobu dokumentowania usług świadczonych przez Spółkę na rzecz podatnika niemieckiego, wskazuję ponownie, że miejscem opodatkowania tych usług jest terytorium Niemiec i należy stosować przepisy niemieckie. Ponieważ Spółka będzie zarejestrowana dla celów podatku VAT w Niemczech powinna posługiwać się niemieckim a nie polskim numerem identyfikacji podatkowej i wystawiać faktury zgodnie z zasadami niemieckimi. W konsekwencji Spółka jawna w związku ze świadczoną na rzecz Kontrahenta niemieckiego usługą nie wystawi faktur według polskich przepisów o podatku VAT oraz nie będzie tej transakcji wykazywać w JPK_V7M.

Jednocześnie należy zauważyć, że w sytuacji gdy Spółka jawna będzie nabywała w Polsce towary i usługi które będą wykorzystywane przy pracach realizowanych na terytorium Niemiec od których Spółka będzie odliczała podatek VAT w polskiej deklaracji to Spółka jawna zobowiązana będzie wypełnić pole K_11 i P_11 deklaracji i ewidencji JPK_V7M.

Zatem Pana stanowisko, w zakresie dokumentacji transakcji należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Rozstrzygając kwestię posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Niemiec wziąłem pod uwagę okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia. Zwracam jednak uwagę, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla niemieckich organów podatkowych, które ze względu na terytorialność podatkową mogą uznać inaczej.

Dodatkowo, z uwagi na wycofanie pytania w zakresie sposobu rozliczenia transakcji przez jednoosobową działalność gospodarczą, nienależną opłatę w kwocie 40 zł, uiszczoną 5 stycznia 2024 r., zwrócimy - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej - na rachunek bieżący, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega zwrotowi - w odpowiedniej części - wyłącznie w przypadku uiszczenia jej w kwocie wyższej od należnej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).