Interpretacja indywidualna z dnia 10 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.164.2024.2.ACZ

Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2024 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresiemożliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 marca 2024 r. (wpływ 29 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani mamą dwóch synów urodzonych w 2008 r. i w 2012 r. Z ojcem dzieci jest Pani po rozwodzie od 2018 r. Od czasu rozwodu dzieci zamieszkują z Panią, jest to ich stałe miejsce zamieszkania.

Ojciec dzieci ma ustalone i zasądzone przez sąd alimenty, ponadto co drugi weekend – przez 2 dni, 30 dni wakacji (2 x 2 tyg.), tydzień ferii zimowych oraz 2 dni świąteczne w roku dzieci przebywają u ojca. Uwzględniając powyższe można przyjąć, iż synowie łącznie przebywają u ojca przez ok. 100 dni w roku.

Poza płaceniem alimentów oraz kontaktami wynikającymi z postanowienia sądu, ojciec dzieci w zasadzie nie interesuje się ich życiem codziennym. To Pani w głównej mierze angażuje się w wychowanie i sprawowanie właściwej opieki nad synami. Zawozi Pani dzieci na dodatkowe zajęcia, na wizyty lekarskie, a także organizuje im wolny czas. W czasie choroby synów to Pani się nimi opiekuje. W Pani przekonaniu ojciec dzieci nie wykazuje żadnego zaangażowania w proces codziennego wychowania waszych synów.

Podsumowując, zapewnienie wszystkich potrzeb dzieci od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne spoczywa przede wszystkim na Pani.

Sposób rozliczania ulgi na dzieci pomiędzy Panią a byłym mężem był i jest kwestią sporną. Od 2019 r. Pani były mąż odlicza od podatku 50% tytułem ulgi na dzieci. Nie godziła się Pani na taki podział jej odliczania. Proponowała Pani byłemu mężowi rozliczanie ulgi w proporcji 30% dla niego i 70% dla Pani, jednakże były mąż stawiał Panią przed faktem dokonanym rozliczając ją według schematu 50/50%.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że oczekuje Pani wydania interpretacji indywidualnej za 2022 r. i 2023 r.

Data uprawomocnienia się wyroku rozwodowego to (…) 2018 r.

W 2022 r. i w 2023 r. posiadała Pani status osoby samotnie wychowującej dzieci w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2022 r. i w 2023 r. zarówno Pani, jak i Pani były mąż posiadaliście pełną władzę rodzicielską wobec synów.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył Pani, z zastrzeżeniem dla byłego męża prawa do kontaktów osobistych z dziećmi i współdecydowania o istotnych sprawach dotyczących dzieci (w tym miejsca zamieszkania).

Co do sposobu kontaktowania się z synami sąd ustalił w ten sposób, że ojciec ma prawo zabierać dzieci poza ich miejsce zamieszkania w każdy drugi i czwarty weekend miesiąca (od piątku do niedzieli), jeden tydzień ferii zimowych, 4 tygodnie wakacji oraz dwa dni świąteczne (jeden dzień Bożego Narodzenia i jeden dzień w święta Wielkanocne).

To na Pani w głównej mierze spoczywa odpowiedzialność wychowania dzieci z uwzględnieniem ich potrzeb rozwojowych. Na co dzień stara się Pani zapewnić im prawidłowe warunki do rozwoju psychofizycznego, tak aby niczego im nie brakowało. To Pani w dużym stopniu ponosi koszty utrzymania dzieci i pełni rolę rodzica pierwszoplanowego. Zapewnia Pani dzieciom dach nad głową, pożywienie i ubrania, wozi dzieci na treningi/mecze/turnieje. Zakupuje Pani akcesoria treningowe: dla syna starszego uprawiającego piłkę nożną, dla młodszego uprawiającego taekwondo i wspinaczkę. Organizuje Pani dzieciom czas wolny – kino, kręgle, latem wyjścia na basen itp. Pokrywa Pani koszty opłat na radę rodziców, wycieczki/wyjścia szkolne, ubezpieczenia synów oraz obozy sportowe. W 2023 r. – dwa obozy, w 2022 r. – trzy.

Co roku podczas wakacji stara się Pani wyjeżdżać z dziećmi na okres co najmniej 8-10 dniowy w góry lub nad morze, w różne rejony Polski (w 2022 r. – B., w 2023 r. – T.).

Wizyty lekarskie, wyjazdy do szpitala (głównie na SOR), wizyty kontrolne po urazach będących efektem uprawiania przez obu synów sportu, zakup leków i opieka medyczna nad synami w razie choroby, a także organizacja i wyjazdy na rehabilitację po doznanej kontuzji (w 2022 r. starszego syna, w 2023 r. młodszego syna) spoczywają na Pani. To Pani chodziła na wszystkie wizyty kontrolne (8 wizyt z młodszym synem w 2023 r.) do poradni ortopedycznej i alergologicznej, a w 2022 r. ze starszym do okulistycznej (3 wizyty).

Na wywiadówki szkolne do obu synów uczęszcza tylko Pani. Pani były mąż nigdy nie pyta o postępy w nauce synów.

To Pani ponosi koszty związane z edukacją, takie jak m.in. zakup podręczników, zeszytów, przyborów szkolnych, a także kursów komputerowych dla młodszego syna, korepetycje z matematyki przygotowujące w 2023 r. starszego syna do egzaminu ósmoklasisty. Od dwóch lat, co miesiąc, każdemu synowi kupuje Pani jednostki tzw. bezpiecznych funduszów inwestycyjnych w celu zabezpieczenia ich przyszłości – przydatne na potrzeby edukacyjne, pierwsze mieszkanie lub inne cele życiowe dzieci.

Podsumowując, zapewnienie wszystkich potrzeb dzieci od bytowych po duchowe, fizyczne, zdrowotne i edukacyjne spoczywa przede wszystkim na Pani.

Od 2018 r. Pani były mąż utrzymuje kontakty z synami i wykonuje obowiązek alimentacyjny wynikający z postanowienia sądu. W czasie gdy dzieci przebywają u ojca oczywistym jest, że ponosi on koszty ich utrzymania, przede wszystkim wyżywienia. W czasie wakacji dochodzą koszty związane z ewentualnymi wyjazdami (z przekazu synów w 2022 r. i w 2023 r. były to trzydniowe wyjazdy w ciągu całego okresu wakacji).

Kontakty i ewentualne zainteresowanie dziećmi przez ojca ograniczają się do dni kiedy synowie spędzają czas u niego (wynikający z postanowienia sądu). W pozostałe dni zaangażowanie ojca w wychowanie dzieci jest znikome. Ojciec nie kontaktuje się z synami – telefonicznie czy na komunikatorach – jedynie w dni urodzin czy w święta wysyła życzenia, a w dniu odbioru dzieci na weekend informuje synów o godzinie swojego przyjazdu.

Dzieci idą do ojca w ubraniach zakupionych przez Panią, zabierają z domu swój sprzęt elektroniczny (laptop i telefony) i treningowy zakupiony przez Panią. W weekendy (jak wynika z przekazu synów) ojciec dzieci bardzo rzadko organizuje im wyjścia/wyjazdy nawet na terenie miasta, chociażby takie jak wyjścia do kina. Ojciec dzieci nie wykazuje wsparcia emocjonalnego, nie pyta sam z siebie o ich samopoczucie gdy są w domu z Panią, nie przejawia zbytnio zainteresowania ich rozwojem fizycznym czy edukacją. Na treningi, tak w ubiegłym, jak i w 2022 r., woził dzieci tylko w sytuacjach gdy go Pani o to poprosiła – sam nigdy nie wychodził z inicjatywą zawiezienia synów. W okresie podatkowym, którego dotyczy wniosek (ale i wcześniej) rzadko zawoził dzieci na rozgrywki sportowe, szczególnie odbywające się daleko od miejsca pobytu, które wypadały w weekend kiedy były u niego. Zazwyczaj starał się zorganizować im transport z kimś innym, tj. z rodzicem kolegów z drużyny synów.

Od czasu rozwodu ojciec dzieci nigdy nie uczestniczył w żadnej szkolnej wywiadówce, nie wykazywał zainteresowania wysokością opłat jakie Pani ponosi w związku z płatnościami na radę rodziców, wyjścia i wycieczki szkolne czy ubezpieczenie dzieci. Nic Pani nie wiadomo na temat jakichkolwiek kontaktów ojca ze szkołą synów.

Jeśli chodzi o opiekę medyczną synów, jest to także sfera, w którą były mąż się nie angażuje. Od 2018 r., tj. od rozwodu, był u lekarza z synami dwukrotnie na wizytach umówionych przez Panią w terminach, które wypadły podczas pobytu dzieci u niego – z czego raz w 2023 r. Gdy młodszy syn jeździł na rehabilitację latem 2023 r. Pani były mąż woził go do ośrodka rehabilitacyjnego tylko w czasie pobytu syna u niego. Poza tym czasem nie był zainteresowany w żadnym stopniu organizacją rehabilitacji ani innymi wizytami lekarskimi/kontrolnymi synów. Sam nigdy nie zaproponował jakiejkolwiek pomocy związanej z leczeniem dzieci – np. szukania specjalisty, udziałem czy samodzielnym zabraniem dzieci na wspomniane już wizyty kontrolne w poradniach specjalistycznych czy przychodni POZ. Raz w ubiegłym roku ojciec dzieci zakupił na Pani prośbę lek dla syna, który akurat kończył się w trakcie pobytu u niego. Kiedy dowiedział się, że dzieci posiadają nieznaczną ilość wspomnianych wyżej jednostek funduszów inwestycyjnych uznał, że to zbędny wydatek, pomimo że przed rozwodem twierdził, że dzieci należy zabezpieczać finansowo.

Podsumowując, stosunek Pani byłego męża do swoich obowiązków jako ojca, uważa Pani jako niewielki.

W 2022 r. i w 2023 r. Pani obaj synowie uczyli się w Publicznej Szkole Podstawowej nr (…) w (…).

W 2022 r. i w 2023 r. Pani synowie nie otrzymywali zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej.

W 2022 r. i w 2023 r. Pani synowie nie zostali na podstawie orzeczenia sądu umieszczeni w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

W 2022 r. i w 2023 r. Pani synowie nie osiągnęli dochodów.

W 2022 r. i w 2023 r. w stosunku do Pani i Pani synów nie miały zastosowania:

·przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

·przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W 2022 r. i w 2023 r. osiągnęła Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze stosunku pracy (umowa o pracę).

Próbowała Pani zawrzeć z byłym mężem porozumienie. Proponowała Pani byłemu mężowi proporcjonalne korzystanie z ulgi na dzieci, według proporcji 30% dla niego i 70% dla Pani. Pani były mąż nie godził się na takie rozwiązanie.

Prawo do skorzystania z ulgi na dzieci (Pani synów) w 2022 r. i w 2023 r. nie było przedmiotem postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Pytania

1.Czy w Pani sytuacji zastosowanie będzie mieć art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny)?

2.Jeśli tak, czy może Pani dokonać korekty zeznaniapodatkowego za 2022 r. rozliczając 100% ulgi na dzieci?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, jeśli dobrze interpretuje Pani przepis art. 27f ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – to przysługuje Pani odliczenie w wysokości 100%.

Uważa Pani również, że jeżeli spełnia Pani ww. warunki, to może skorzystać z ulgi na dziecko w rozliczeniu indywidualnym i w tym celu powinna Pani złożyć korektę zeznania rocznego PIT-37 wraz z załącznikiem PIT/O za 2022 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Jednakże, chciałaby Pani upewnić się czy Pani stanowisko jest słuszne, stąd Pani wniosek o interpretację indywidualną. Dzwoniła Pani na infolinię KIS i konsultant nie potrafił jednoznacznie udzielić odpowiedzi na Pani pytania, sugerując złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, co Pani czyni.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie art. 27f ust. 2 ww. ustawy:

W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 27f ust. 2c ww. ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:

W myśl art. 27f ust. 2e ww. ustawy, nadanym ustawą z dnia 26 maja 2023 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2023 r. poz. 1059) i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2023 r.:

Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że:

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 27f ust. 7 ww. ustawy:

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Na gruncie art. 93 § 1 ww. Kodeksu:

Jak stanowi art. 95 § 1 ww. Kodeksu:

W myśl art. 97 § 1 ww. Kodeksu:

Zgodnie zaś z treścią art. 107 ww. Kodeksu:

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a wiec spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, stwierdzając: „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Reasumując, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto, w myśl art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani mamą dwóch synów urodzonych w 2008 r. i w 2012 r. Z ojcem dzieci jest Pani po rozwodzie od 2018 r. Od czasu rozwodu dzieci zamieszkują z Panią, jest to ich stałe miejsce zamieszkania. Wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył Pani, z zastrzeżeniem dla byłego męża prawa do kontaktów osobistych z dziećmi i współdecydowania o istotnych sprawach dotyczących dzieci (w tym miejsca zamieszkania). Co do sposobu kontaktowania się z synami sąd ustalił w ten sposób, że ojciec ma prawo zabierać dzieci poza ich miejsce zamieszkania w każdy drugi i czwarty weekend miesiąca (od piątku do niedzieli), jeden tydzień ferii zimowych, 4 tygodnie wakacji oraz dwa dni świąteczne (jeden dzień Bożego Narodzenia i jeden dzień w święta Wielkanocne). Uwzględniając powyższe można przyjąć, iż synowie łącznie przebywają u ojca przez ok. 100 dni w roku. Ojciec dzieci ma ustalone i zasądzone przez sąd alimenty.

W 2022 r. i w 2023 r. zarówno Pani, jak i Pani były mąż posiadaliście pełną władzę rodzicielską wobec synów.

Poza płaceniem alimentów oraz kontaktami wynikającymi z postanowienia sądu, ojciec dzieci w zasadzie nie interesuje się ich życiem codziennym. To Pani w głównej mierze angażuje się w wychowanie i sprawowanie właściwej opieki nad synami. To na Pani w głównej mierze spoczywa odpowiedzialność wychowania dzieci z uwzględnieniem ich potrzeb rozwojowych. Na co dzień stara się Pani zapewnić im prawidłowe warunki do rozwoju psychofizycznego, tak aby niczego im nie brakowało. To Pani w dużym stopniu ponosi koszty utrzymania dzieci i pełni rolę rodzica pierwszoplanowego. Zapewnia Pani dzieciom dach nad głową, pożywienie i ubrania, wozi dzieci na treningi/mecze/turnieje. Zakupuje Pani akcesoria treningowe: dla syna starszego uprawiającego piłkę nożną, dla młodszego uprawiającego taekwondo i wspinaczkę. Organizuje Pani dzieciom czas wolny – kino, kręgle, latem wyjścia na basen itp. Pokrywa Pani koszty opłat na radę rodziców, wycieczki/wyjścia szkolne, ubezpieczenia synów oraz obozy sportowe. W 2023 r. – dwa obozy, w 2022 r. – trzy.

Co roku podczas wakacji stara się Pani wyjeżdżać z dziećmi na okres co najmniej 8-10 dniowy w góry lub nad morze, w różne rejony Polski.

Wizyty lekarskie, wyjazdy do szpitala (głównie na SOR), wizyty kontrolne po urazach będących efektem uprawiania przez obu synów sportu, zakup leków i opieka medyczna nad synami w razie choroby, a także organizacja i wyjazdy na rehabilitację po doznanej kontuzji (w 2022 r. starszego syna, w 2023 r. młodszego syna) spoczywają na Pani. To Pani chodziła na wszystkie wizyty kontrolne (8 wizyt z młodszym synem w 2023 r.) do poradni ortopedycznej i alergologicznej, a w 2022 r. ze starszym do okulistycznej (3 wizyty).

Na wywiadówki szkolne do obu synów uczęszcza tylko Pani. Pani były mąż nigdy nie pyta o postępy w nauce synów.

To Pani ponosi koszty związane z edukacją, takie jak m.in. zakup podręczników, zeszytów, przyborów szkolnych, a także kursów komputerowych dla młodszego syna, korepetycje z matematyki przygotowujące w 2023 r. starszego syna do egzaminu ósmoklasisty. Od dwóch lat, co miesiąc, każdemu synowi kupuje Pani jednostki tzw. bezpiecznych funduszów inwestycyjnych w celu zabezpieczenia ich przyszłości – przydatne na potrzeby edukacyjne, pierwsze mieszkanie lub inne cele życiowe dzieci.

Podsumowując, zapewnienie wszystkich potrzeb dzieci od bytowych po duchowe, fizyczne, zdrowotne i edukacyjne spoczywa przede wszystkim na Pani.

Od 2018 r. Pani były mąż utrzymuje kontakty z synami i wykonuje obowiązek alimentacyjny wynikający z postanowienia sądu. W czasie gdy dzieci przebywają u ojca oczywistym jest, że ponosi on koszty ich utrzymania, przede wszystkim wyżywienia. W czasie wakacji dochodzą koszty związane z ewentualnymi wyjazdami (z przekazu synów w 2022 r. i w 2023 r. były to trzydniowe wyjazdy w ciągu całego okresu wakacji).

Kontakty i ewentualne zainteresowanie dziećmi przez ojca ograniczają się do dni kiedy synowie spędzają czas u niego (wynikający z postanowienia sądu). W pozostałe dni zaangażowanie ojca w wychowanie dzieci jest znikome. Ojciec nie kontaktuje się z synami – telefonicznie czy na komunikatorach – jedynie w dni urodzin czy w święta wysyła życzenia, a w dniu odbioru dzieci na weekend informuje synów o godzinie swojego przyjazdu.

Dzieci idą do ojca w ubraniach zakupionych przez Panią, zabierają z domu swój sprzęt elektroniczny (laptop i telefony) i treningowy zakupiony przez Panią. W weekendy (jak wynika z przekazu synów) ojciec dzieci bardzo rzadko organizuje im wyjścia/wyjazdy nawet na terenie miasta, chociażby takie jak wyjścia do kina. Ojciec dzieci nie wykazuje wsparcia emocjonalnego, nie pyta sam z siebie o ich samopoczucie gdy są w domu z Panią, nie przejawia zbytnio zainteresowania ich rozwojem fizycznym czy edukacją. Na treningi, tak w ubiegłym, jak i w 2022 r., woził dzieci tylko w sytuacjach gdy go Pani o to poprosiła – sam nigdy nie wychodził z inicjatywą zawiezienia synów. W okresie podatkowym, którego dotyczy wniosek (ale i wcześniej) rzadko zawoził dzieci na rozgrywki sportowe, szczególnie odbywające się daleko od miejsca pobytu, które wypadały w weekend kiedy były u niego. Zazwyczaj starał się zorganizować im transport z kimś innym, tj. z rodzicem kolegów z drużyny synów.

Od czasu rozwodu ojciec dzieci nigdy nie uczestniczył w żadnej szkolnej wywiadówce, nie wykazywał zainteresowania wysokością opłat jakie Pani ponosi w związku z płatnościami na radę rodziców, wyjścia i wycieczki szkolne czy ubezpieczenie dzieci. Nic Pani nie wiadomo na temat jakichkolwiek kontaktów ojca ze szkołą synów.

Jeśli chodzi o opiekę medyczną synów, jest to także sfera, w którą były mąż się nie angażuje. Od 2018 r., tj. od rozwodu, był u lekarza z synami dwukrotnie na wizytach umówionych przez Panią w terminach, które wypadły podczas pobytu dzieci u niego – z czego raz w 2023 r. Gdy młodszy syn jeździł na rehabilitację latem 2023 r. Pani były mąż woził go do ośrodka rehabilitacyjnego tylko w czasie pobytu syna u niego. Poza tym czasem nie był zainteresowany w żadnym stopniu organizacją rehabilitacji ani innymi wizytami lekarskimi/kontrolnymi synów. Sam nigdy nie zaproponował jakiejkolwiek pomocy związanej z leczeniem dzieci – np. szukania specjalisty, udziałem czy samodzielnym zabraniem dzieci na wspomniane już wizyty kontrolne w poradniach specjalistycznych czy przychodni POZ. Raz w ubiegłym roku ojciec dzieci zakupił na Pani prośbę lek dla syna, który akurat kończył się w trakcie pobytu u niego. Kiedy dowiedział się, że dzieci posiadają nieznaczną ilość wspomnianych wyżej jednostek funduszów inwestycyjnych uznał, że to zbędny wydatek, pomimo że przed rozwodem twierdził, że dzieci należy zabezpieczać finansowo.

W 2022 r. i w 2023 r. Pani obaj synowie uczyli się w szkole podstawowej i nie osiągnęli dochodów.

W 2022 r. i w 2023 r. Pani synowie nie zostali na podstawie orzeczenia sądu umieszczeni w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych oraz nie otrzymywali zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej.

W 2022 r. i w 2023 r. w stosunku do Pani i Pani synów nie miały zastosowania:

• przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,
• przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W 2022 r. i w 2023 r. osiągnęła Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze stosunku pracy (umowa o pracę).

Próbowała Pani zawrzeć z byłym mężem porozumienie. Proponowała Pani byłemu mężowi proporcjonalne korzystanie z ulgi na dzieci, według proporcji 30% dla niego i 70% dla Pani. Pani były mąż nie godził się na takie rozwiązanie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa uznać należy, że skoro w 2022 r. i w 2023 r. to Pani sprawowała faktycznie stałą władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich synów, tj. na co dzień stara się Pani zapewnić im prawidłowe warunki do rozwoju psychofizycznego, tak aby niczego im nie brakowało, w dużym stopniu ponosi koszty utrzymania dzieci, zapewnia dzieciom dach nad głową, pożywienie i ubrania, wozi dzieci na treningi/mecze/turnieje, zakupuje akcesoria treningowe, organizuje dzieciom czas wolny, pokrywa koszty opłat na radę rodziców, wycieczki/wyjścia szkolne, ubezpieczenia synów oraz obozy sportowe, ponosi koszty związane z edukacją, takie jak m.in. zakup podręczników, zeszytów, przyborów szkolnych, a także kursów komputerowych dla młodszego syna, korepetycji z matematyki dla starszego syna, uczęszcza na wywiadówki szkolne, to na Pani spoczywają wizyty lekarskie, wyjazdy do szpitala, zakup leków i opieka medyczna nad synami w razie choroby, a ojciec Pani synów w 2022 r. i w 2023 r. poza płaconymi alimentami i utrzymywaniem kontaktów wynikających z postanowienia sądu, nigdy nie uczestniczył w żadnej szkolnej wywiadówce synów, nie wykazywał zainteresowania wysokością opłat jakie Pani ponosi w związku z płatnościami na radę rodziców, wyjścia i wycieczki szkolne czy ubezpieczenie dzieci, nie wykazywał wsparcia emocjonalnego w stosunku do dzieci, nie pytał sam z siebie o ich samopoczucie gdy były w domu z Panią, nie przejawiał zbytnio zainteresowania ich rozwojem fizycznym czy edukacją, kontakty i ewentualne zainteresowanie dziećmi przez ojca ograniczały się do dni kiedy synowie spędzają czas u niego (wynikający z postanowienia sądu), natomiast w pozostałe dni zaangażowanie ojca w wychowanie dzieci jest znikome – ojciec nie kontaktuje się z synami telefonicznie czy na komunikatorach – jedynie w dni urodzin czy w święta wysyła życzenia, a w dniu odbioru dzieci na weekend informuje synów o godzinie swojego przyjazdu, od rozwodu sam nigdy nie zaproponował jakiejkolwiek pomocy związanej z leczeniem dzieci – np. szukania specjalisty, udziałem czy samodzielnym zabraniem dzieci na wizyty kontrolne w poradniach specjalistycznych czy przychodni POZ, to - przysługuje Pani za 2022 r. i za 2023 r. wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na małoletnich synów.

Przy czym, jeżeli w rozliczeniu rocznym za 2022 r. nie uwzględniła Pani ulgi prorodzinnej na małoletnich synów, o których mowa we wniosku, w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zgodnie z przepisami ustawy Ordynacja podatkowa, ma Pani możliwość złożenia korekty zeznania podatkowego za ten rok.

Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

W myśl art. 3 pkt 5 ww. ustawy:

Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Natomiast, w myśl z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 ww. ustawy:

Jeżeli zatem, skutkiem dokonanej korekty będzie powstanie nadpłaty, to zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa powinna Pani złożyć również wniosek o jej stwierdzenie do właściwego organu podatkowego.

Przy czym, zgodnie z treścią art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Natomiast jak stanowi art. 70 § 1 ww. ustawy:

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pani byłego męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).