Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. II OSK 2041/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Grzegorz Rząsa po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2022 r. sygn. akt IV SA/Wa 672/22 w sprawie ze skargi R. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 lutego 2022 r. nr DOiR-I-6270-193/2021/AF w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 8 czerwca 2022 r., sygn. akt IV SA/Wa 672/22 oddalił skargę R. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 23 lutego 2022 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z 16 listopada 2018 r. obywatelka I, R. I. (dalej zwana: "wnioskodawczynią" lub "skarżącą") zwróciła się o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego przez jej ojca, S. (S.) G. Załączyła uwierzytelnioną kserokopię wezwania Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa w Warszawie do przedstawienia zaświadczenia o posiadaniu obywatelstwa polskiego przez S. G. Wniosła o ustalenie statusu obywatelstwa polskiego ojca na dzień jego śmierci, tj. 6 marca 1997 r.

Rozpoznając wniosek, Wojewoda Mazowiecki decyzją z 29 października 2021 r. odmówił potwierdzenia posiadania przez ojca skarżącej obywatelstwa polskiego.

Po rozpoznaniu odwołania wnioskodawczyni, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z 23 lutego 2022 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że w toku postępowania administracyjnego ustalono, że S. (S.) G. posiadał obywatelstwo polskie co najmniej do czasu wyjazdu z Polski do I. (wtedy: P.) w 1935 r. Rozstrzygnięcie wniosku zgodnie z wolą skarżącej uzależnione było od ustalenia, czy ojciec skarżącej odbył służbę wojskową w armii [...], co skutkowałoby utratą obywatelstwa polskiego na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R.P. Nr 7, poz. 44 ze zm.). W tej kwestii wnioskodawczyni przedłożyła dwa zaświadczenia wydane przez Siły Obrony I. W ocenie organu odwoławczego zaświadczenia nie mogą stanowić wiarygodnego i przekonującego dowodu pozwalającego ustalić rzeczywisty przebieg służby wojskowej ojca strony w armii [...] do dnia 19 stycznia 1951 r., albowiem podają wyłącznie informację, że nie został powołany do odbycia czynnej służby rezerwowej w wojsku [...]. Tym samym ich treść nie wyklucza, że ojciec skarżącej odbywał inne rodzaje służby w tym wojsku, zwłaszcza służbę rezerwową, na co pośrednio wskazuje punkt drugi obydwu zaświadczeń. Podano w nim, że zgodnie z przepisami ustawy każdego obywatela i rezydenta I., którego nie zaliczono do sił regularnych, należy zaliczyć do sił rezerwowych. Organ wskazał, że pełnomocnik strony był wzywany do przedłożenia dokumentu wystawionego przez wojsko [...], który powinien odnosić się do wszystkich rodzajów służby: czynnej, zawodowej, rezerwowej, ochotniczej oraz do kwestii zarejestrowania ojca skarżącej przez armię [...]. Wezwanie organu pozostało bez odpowiedzi.