Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 kwietnia 2024 r. FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de voedselketen & Leefmilieu przeciwko Triferto Belgium NV., sygn. C-654/22

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r.,należy interpretować w ten sposób, że ustanowione w tym przepisie wyłączenie z zakresu stosowania rozporządzenia nr 1907/2006, ze zmianami, ma zastosowanie wyłącznie do substancji w ich postaci własnej, jako składników mieszaniny lub w wyrobach, które znajdują się pod nadzorem celnym i nie są poddawane obróbce ani przetwarzaniu, wówczas gdy substancje te znajdują się w jednej z sytuacji wyraźnie wskazanych w tym przepisie.Artykuł 3 pkt 10 i 11 oraz art. 6 rozporządzenia nr 1907/2006, zmienionego rozporządzeniem nr 1272/2008,należy interpretować w ten sposób, że: nabywca ponad tony rocznie substancji importowanej do Unii Europejskiej i objętej zakresem stosowania rozporządzenia nr 1907/2006, ze zmianami, nie jest zobowiązany do samodzielnego złożenia wniosku o rejestrację tej substancji, jeżeli inna osoba mająca siedzibę w Unii przyjęła odpowiedzialność za import tej substancji do Unii, osoba ta złożyła ten wniosek i nic nie wskazuje na to, by doszło do obejścia obowiązków związanych z mechanizmem rejestracji ustanowionym w tym rozporządzeniu.