Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 marca 2024 r., sygn. II SA/Po 781/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Asesor WSA Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 07 marca 2024 r. sprawy ze skargi U. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 października 2023 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Burmistrz T. decyzją z dnia 28 lipca 2023 r., nr [...], działając na podstawie m.in. art. 17 ust. 1-5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm.; dalej: "u.ś.r.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 775 ze zm.; dalej: "K.p.a."), odmówił U. K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na M. J., jako powód odmowy wskazując powstanie niepełnosprawności po ukończeniu 25 roku życia .

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu 3 lipca 2023 r. U. K. złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na ojca M. J., legitymującego się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 7 maja 2019 r. Na podstawie powyższego orzeczenia Burmistrz stwierdził, że ustalony stopień niepełnosprawności u M. J. datuje się od 77 roku życia, a więc długo po ukonczeniu 25 roku życia. Na podstawie wywiadu środowiskowego ustalono, że M. J. choruje na Alzheimera, demencję starczą, jest osobą całkowicie leżącą, pampersowaną, nie ma z nim kontaktu, nie mówi, nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować ani pozostać sam w domu. U. K. sprawuje opiekę nad ojcem od około 5 lat, a od 1,5 roku ojciec wnioskodawczyni wymaga całkowitej opieki i pielęgnacji. Wnioskodawczyni wykonuje przy ojcu wszystkie czynności pielęgnacyjne, przygotowuje posiłki i karmi go, podaje leki. Dalej organ I instancji ustalił, że M. J. pozostaje w związku małżeńskim – jego żona C. J. ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, ma stymulator serca i osteoporozę i nie jest w stanie opiekować się mężem. Zdaniem organu I instancji pomimo, że U. K. sprawuje opiekę nad niepełnosprawnym ojcem, to brak jest związku przyczynowo-skutkowego między zakończeniem przez nią zatrudnienia (ostatni okres pracy od [...] września 2019 do [...] czerwca 2023 r. na umowe zawartą na czas określony) a datą powstania niepełnosprawności jej ojca. W konsekwencji organ I instancji uznał, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek ustawowych do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.