Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2024 r., sygn. I SA/Wr 138/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz - Rajchman, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Kieres, Asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), , Protokolant: starszy specjalista Aleksandra Połaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie 6 lutego 2024 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2022 r. nr 0201-IOV-12.4103.3.2022 w przedmiocie podatku od towarów i usług za m-ce od I do XII/2016 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi K. S. (dalej: Strona, Skarżąca, Podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, Organ odwoławczy, Organ II Instancji) z dnia 7 grudnia 2022 r. nr 0201-l0V-12.4103.3.2022 utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy (dalej: NUS, Organ I instancji) z dnia 30 listopada 2021 r. nr 0220-SPV-1.4103.143.2020.25; w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do lipca 2016 r., październik i listopad 2016 r. oraz uchylająca decyzje Organu I Instancji za sierpień 2016 r., wrzesień 2016 r grudzień 2016 r. i określająca zobowiązanie podatkowe za sierpień 2016 r. i wrzesień 2016 r., a za grudzień 2016 r. umarzająca postępowanie podatkowe.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie sprawy.

W wyniku postępowania podatkowego przeprowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy zakwestionowano faktury dokumentujące nabycie oleju napędowego od: P. Sp. z o. o., M. Sp. z o.o., U. Sp. z o. o. (dotyczy sierpnia, września i grudnia 2016 r.), G. sp. z o. o., L. Sp. z o.o., M.(1) Sp. J. (za wyjątkiem faktury nr [...] z 12.04.2016 r.), które w ocenie Organu I instancji nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Organ I instancji uznał, że podatek naliczony z faktur, które dokumentowały nabycie oleju napędowego i benzyny od polskich firm - faktycznie dotyczyły towaru przewożonego bezpośrednio z Niemiec do miejsca prowadzenia działalności, tj. do Ś. na ul. [...], przez kierowców zatrudnionych w S., pojazdami użytkowanymi przez S. (dotyczy to faktur zakupu od P. Sp. z o. o., M. Sp. z o.o., U. Sp. z o. o. L. Sp. z o.o., M.(1) Sp. J), a dodatkowo, że podatek naliczony z faktur wystawionych przez G. sp. z o. o. i M.(1) Sp. J. - nie dotyczył żadnego nabycia towaru, ponieważ Skarżąca nie przedłożyła żadnych dokumentów potwierdzających transport nabytego paliwa do S. Organ I instancji wskazał, że w przypadku nabycia oleju napędowego i benzyny pochodzących z Niemiec zmieniały się krajowe podmioty wystawiające faktury, a towar był odbierany z tych samych baz na terenie Niemiec, a "udział pośredników" miał za zadanie wydłużenie łańcucha dostawców oleju napędowego oraz miał wpłynąć na odniesienie korzyści przez ostatecznego odbiorcę, bowiem Skarżąca z faktur wystawionych przez krajowe podmioty odliczała podatek VAT. Rozliczając natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów Skarżąca byłaby zobowiązana do zadeklarowania podatku należnego z jednoczesnym prawem do odliczenia podatku naliczonego. Wprowadzenie dostawców krajowych jako pośredników dokumentujących nabycie paliwa z zagranicy spowodowało korzystną sytuację Skarżącej, ponieważ pozwoliło to na odliczenie podatku VAT z faktur wystawionych przez w/w podmioty. Organ I Instancji uznał, że Skarżąca świadomie uczestniczyła w sztucznie utworzonym łańcuchu dostawców paliwa oraz przyjmowała faktury niepotwierdzające rzeczywistych transakcji gospodarczych. Organ podkreślił, że na dokumentach związanych z nabyciem paliwa nie ma danych wskazujących, że podmioty wystawiające kwestionowane faktury dysponowały paliwem. Wskazane podmioty nie magazynowały paliwa, kierowcy przewożący paliwo nie potwierdzili, że odbierali paliwo od wskazanych podmiotów. Organ I instancji wskazał, że w przypadku nabycia oleju napędowego i benzyny od firmy G. Sp. z o.o. i firmy M.(1) Sp. J. Skarżąca przyjęła faktury, za którymi "nie szedł" towar, bowiem nie przedłożyła żadnych dokumentów potwierdzających transport nabytego paliwa. W związku z tym, że paliwo przewożone było bezpośrednio z Niemiec do miejsca prowadzenia działalności przez Skarżącą jej pojazdami, organ I instancji uznał, że sprzedaż paliwa nastąpiła, gdy paliwo znajdowało się na terenie Niemiec i tam zostało wydane kierowcom. Organ podkreślił, że dostawy paliwa na rzecz S. miały miejsce na terytorium Niemiec w momencie wydania paliwa z magazynu na rzecz jego nabywcy, którym należało przypisać cechy transakcji wewnątrzwspólnotowych. Odpowiedzialność za towar, wskazany w fakturach od w/w dostawców paliw, przechodziła na Skarżącą z chwilą odebrania towaru (paliwa) z baz w Niemczech. Od tego bowiem momentu Skarżąca w ocenie organu I instancji rozporządzała towarem jak właściciel, bowiem była nie tylko przewoźnikiem, ale także ostatecznym nabywcą towaru. Organ I instancji wskazał, że Skarżąca winna była rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, bowiem pomiędzy wyżej wskazanymi kontrahentami, a S. nie doszło we wskazanych przypadkach do transakcji (dostaw) krajowych.