Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 27 marca 2024 r., sygn. II SA/Sz 112/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania zasiłku pielęgnacyjnego za świadczenie nienależnie pobrane oraz zobowiązania do jego zwrotu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta D. z dnia [...] nr [...] II. umarza postępowanie administracyjne.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta D. wydał w dniu 11 sierpnia 2023 r. decyzję nr OPS.X.PGP.5221.1112-3.23.454 na podstawie art. 23, art. 25, art. 30 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390 ze zm.; dalej "u.ś.r."), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej "K.p.a."), art. 15h ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. 2020 r. poz. 1842 ze zm.; dalej "ustawa COVID") wobec M. W. (dalej "skarżący") w której:

- ustalił wysokość nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego w kwocie łącznej 5.180,16 zł za okres od 1.07.2021 r. do 30.06.2023 r.;

- zobowiązał skarżącego do zwrotu kwoty 5.180,16 zł wraz z kwotą ustawowych odsetek za opóźnienie, które są naliczane od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty świadczeń rodzinnych do dnia całkowitej spłaty należności.

Wskazał, że wysokość ustawowych odsetek za opóźnienie wyliczonych na dzień wydania niniejszej decyzji wynosiła 637,05 zł.

Organ I instancji przytoczył treść art. 23, art. 25 i art. 30 u.ś.r., art. 15h ustawy COVID i wskazał, że w dniu 11.04.2019 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego na syna S. W., do którego dołączył orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o niepełnosprawności w S. z dnia 2.04.2019 r., z którego wynikało że jego syn został zaliczony do osób niepełnosprawnych do dnia 30.04.2020 r. W dniu 18.04.2019 r. skarżący otrzymał zasiłek pielęgnacyjny na rzecz syna na okres od 1.03.2019 r. do 30.04.2020 r. Organ I instancji podał, że w dniu 12 maja 2020 r. pracownik działu świadczeń rodzinnych skontaktował się ze skarżącym, który oświadczył że syn nadal jest niepełnosprawny i będzie występował o wydanie nowego orzeczenia o niepełnosprawności. Skarżący został poinformowany o konieczności przedłożenia w organie nowego orzeczenia o niepełnosprawności. Organ I instancji wskazał, że w dniu 12 maja 2020 r. (doręczona skarżącemu - 13 maja 2020 r.) wydał decyzję zmieniającą termin przyznania zasiłku pielęgnacyjnego, w której w sentencji zawarta została informacja, że zasiłek pielęgnacyjny przysługuje do dnia upływu 60. dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności. Organ I instancji podał, że w dniu 6 lipca 2023 r. ustalono w systemie EKSMOoN, iż w dniu 15 czerwca 2021 r. syn skarżącego otrzymał orzeczenie o niepełnosprawności ważne do dnia 30.09.2023 r. Skarżący nie złożył nowego wniosku o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego wraz z nowym orzeczeniem o niepełnosprawności syna. Organ I instancji uznał zatem, że od dnia 1.07.2021 r. do 30.06.2023 r. skarżący pobrał nienależnie zasiłek pielęgnacyjny na syna w wysokości 5.180,16 zł, który podlega zwrotowi.