Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 435/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Asesor WSA Jakub Chojnacki Protokolant Specjalista Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi P. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2023 r., nr SKO Gd/4942/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącego P. J. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

P. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Prezydent Miasta Gdańska decyzją z 9 września 2022 r. odmówił skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną matką E. J. Organ wskazał, że w rozpatrywanym przypadku należy odmówić wnioskowanego świadczenia, gdyż nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność matki skarżącego.

Po rozpoznaniu odwołania skarżącej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z 5 kwietnia 2023 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Kolegium nie podzieliło stanowiska organu pierwszej instancji w zakresie przesłanki wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych (u.ś.r.), podzielając stanowisko orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie. Kolegium stwierdziło natomiast, że nie zostały spełnione przesłanki art. 17 ust. 1 u.ś.r. w zakresie dotyczącym związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaprzestaniem pracy zarobkowej a sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką. Kolegium wskazało, że matka skarżącego wymaga opieki, jednak zakres wykonywanej przez niego opieki nie jest na tyle duży, by uniemożliwiał skarżącemu wykonywanie pracy zarobkowej, chociażby w minimalnym wymiarze czasu. Nadto aktywność zawodowa skarżącego zakończyła się 20 maja 2009 r., zaś znaczny stopień niepełnosprawności matka skarżącego uzyskała 14 lipca 2019 r. Tym samym w ocenie organu niepodejmowanie przez skarżącego pracy w tym okresie nie wynikało z konieczności zapewnienia opieki matce. Zatem nie miała miejsca wskazana w art. 17 ust. 1 u.ś.r. rezygnacja zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką.