Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 462/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Asesor WSA Jakub Chojnacki (spr.), Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant Specjalista Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 marca 2024 r. sprawy ze skargi "Z" Spółka z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 30 marca 2023 r. nr SKO Gd/4429/22 w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w opłatach za korzystanie ze środowiska 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa Pomorskiego z dnia 29 lipca 2022 r., nr DROŚ-O.7252.4.2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz strony skarżącej "Z" Spółka z o.o. z siedzibą w G. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Z. Sp. z o.o. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (SKO) z 30 marca 2023 r. utrzymującą w mocy decyzję Marszałka Województwa Pomorskiego z 29 lipca 2022 r., odmawiającą skarżącej spółce stwierdzenia nadpłaty w opłatach za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, w zakresie emisji ze środków do dezynfekcji za rok 2020 w wysokości 382,50 zł oraz za rok 2021 w wysokości 67,19 zł.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Marszałek wydając wskazaną powyżej decyzję stwierdził, że skarżąca spółka pismem z 26 maja 2022 r., na podstawie art. 75 § 1 i 2 O.p., zwróciła się do z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty powstałej przy rozliczaniu opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska w zakresie emisji niezorganizowanej ze środków do dezynfekcji w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 w 2020 i w 2021 r. Skarżąca spółka wskazała, że istnieje zwolnienie z ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska z tytułu emisji zanieczyszczeń ze środków do dezynfekcji używanych w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. W myśl art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2021 r., poz. 961 ze zm.), przez działania ratownicze rozumie się każdą czynność podjętą w celu ochrony życia, zdrowia, mienia lub środowiska, a także likwidację przyczyn powstania pożaru, wystąpienia klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia. W dalszej części strona podkreśliła, że kolejnymi rozporządzeniami Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem epidemii COVID- 19 począwszy od marca 2020 r. wprowadzono i utrzymywano obowiązek stosowania rękawiczek jednorazowych lub środków do dezynfekcji rąk, jak również obowiązek zapewnienia klientom, pracownikom i innym podmiotom rękawiczek jednorazowych lub środków do dezynfekcji rąk. Tymi samymi rozporządzeniami ustalono, że obszarem, na którym wystąpił stan epidemii wywołany zakażeniami wirusem SARS-CoV-2, jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym spółka, uważa, że podjęcie działań wymaganych wspomnianymi rozporządzeniami Rady Ministrów, w tym dostarczanie i stosowanie środków dezynfekcyjnych, jest działaniem ratowniczym w rozumieniu powyższych przepisów i jako takie powinno korzystać ze zwolnienia z ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska. Marszałek podzielił stanowisko Ministerstwa Klimatu i Środowiska, przedstawione w piśmie z 23 listopada 2021 r. i wskazał, że wyłączenie części przedsiębiorców z obowiązku uiszczania opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, a także z obowiązku składania wykazów, mogłoby zostać zakwestionowane z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów wobec prawa, z powodu zróżnicowania sytuacji prawnej podmiotów o zbliżonym statusie podmiotów korzystających ze środowiska. Ewentualne działania legislacyjne polegające na wprowadzeniu przepisu zwalniającego z obowiązku ponoszenia opłat za emisję ze środków dezynfekcyjnych stosowanych w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, mogło by nastąpić z poziomu ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem CONVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Marszałek powołał się także na pismo Ministerstwa z 6 kwietnia 2021 r., skierowane do Zarządu Województwa Podlaskiego, w którym stwierdzono, że ustawa antykryzysowa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020 poz. 568, ze zm.) nie zwalnia podmiotów korzystających ze środowiska z obowiązku ponoszenia opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, w tym ze środków dezynfekcyjnych, których udostępnianie i stosowanie nie ma charakteru działań ratowniczych tylko prewencyjne, zapewniające wyłącznie higienę i bezpieczeństwo zdrowia ludzi.