Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. II SA/Bd 1002/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Joanna Janiszewska - Ziołek (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 lutego 2024 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2023 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] kwietnia 2023 r. nr [...] Prezydent M. B. odmówił P. B. (Skarżącemu) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem S. B., wskazując na przepisy: art. 17 ust. 1b, art. 17 ust. 5 pkt 2a oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 390 ze zm., dalej powoływanej jako "u.ś.r."). Jak wskazał organ, w sprawie niespełniony został ustawowy warunek dotyczący momentu powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki przed ukończeniem 18 lub 25 roku życia, warunkujący możliwość przyznania przedmiotowego świadczenia. Organ I instancji wskazał nadto, że ojciec Skarżącego pozostaje w związku małżeńskim, a małżonka nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Organ uznał także, że brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem przez Skarżącego zatrudnienia (rezygnacją z zatrudnienia), a podjęciem opieki nad osobą niepełnosprawną. Twierdzenie to organ I instancji wywiódł z ustalenia, że Skarżący sprawuje opiekę nad ojcem od 2021r., a zatrudnienie kontynuował do 2019r.

Od powyższej decyzji Skarżący wniósł odwołanie, domagając się jej uchylenia i zarzucając naruszenie: art. 17 ust. 1 i 1 b u.ś.r. oraz art. 5 pkt 2a poprzez abstrahujące od treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014r. (K 38/13) ich zastosowanie i uznanie, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała później niż do ukończenia 18 roku życia, pomimo, że przepis ten został uznany za niezgodny z Konstytucją w tym zakresie i w związku z tym utracił moc; a nadto błędną wykładnię przepisów zakresie w jakim wymagają one rezygnacji z pracy zarobkowej i co za tym idzie uznanie, że Skarżący nie spełnia przesłanki nabycia prawa do wnioskowanego świadczenia podczas, gdy nie wykonuje on pracy zarobkowej od sierpnia 2021r.; ponadto zupełnie błędną wykładnię w zakresie dotyczącym wymogu wykazania niezdolności do opieki zobowiązanego w bliższej kolejności za pomocą orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, podczas gdy niezdolność tę wykazać można również za pomocą innych środków dowodowych.