Interpretacja indywidualna z dnia 29 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.51.2024.2.SJ

Zaliczenie prac wykonywanych przez pracownika Spółki na stanowisku Programisty jako działalności badawczo-rozwojowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 28 marca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka X sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca, Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jako przedmiot swojej przeważającej działalności wskazał działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych.

Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracownika na stanowisku Programisty (dalej zwany Pracownikiem).

Do obowiązków służbowych Pracownika należy:

1)analiza potrzeb użytkowników i opracowanie rozwiązań programowych,

2)analiza i projektowanie bazy danych w obszarze aplikacji,

3)współpraca z inżynierami, zewnętrznymi programistami i innymi projektantami w celu uzyskania informacji na temat ograniczeń i możliwości projektu, systemu oraz sprzętu,

4)modyfikacja istniejącego oprogramowania celem poprawy błędów, umożliwienia dostosowania do nowego sprzętu lub poprawy jego wydajności,

5)opracowywanie, tworzenie i modyfikowanie oprogramowania typu frontend i backend oraz specjalistycznych programów narzędziowych,

6)pozyskiwanie i ocena informacji dotyczących takich czynników jak wymagane formaty raportowania, koszty i zabezpieczenia wymagających ustaleń konfiguracji sprzętowej,

7)tworzenie testów jednostkowych,

8)optymalizacja wydajności istniejących projektów,

9)współpraca z innymi działami celem poprawy efektywności systemu lub oprogramowania,

10)przestrzeganie instrukcji i procedur związanych z funkcjonowaniem: IATF 16949, PN-EN ISO 14001:2015, PN-N ISO 45001:2018, ISO/IEC 27001:2013,

11)wykonywanie innych zadań zleconych przez przełożonego lub Zarząd w zakresie analizy, implementacji oraz rozwoju oprogramowania.

Projekty wytwarzane przez Pracownika w ramach wykonywania ww. czynności są niepowtarzalne, mają indywidualny charakter i spełniają przesłanki określone w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm., dalej jako ustawa o prawach autorskich), tj. są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonym w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Do projektów tworzonych przez Pracownika zaliczają się:

·analiza i projektowanie bazy danych w obszarze aplikacji,

·modyfikacja istniejącego oprogramowania celem poprawy błędów, umożliwienia dostosowania do nowego sprzętu lub poprawy jego wydajności,

·opracowywanie, tworzenie i modyfikowanie oprogramowania typu frontend i backend oraz specjalistycznych programów narzędziowych,

·tworzenie testów jednostkowych,

·optymalizacja wydajności istniejących projektów.

Tworzone przez Pracownika projekty mają na celu, m.in.:

·opracowywanie nowych oraz optymalizację istniejących produktów oferowanych przez firmę,

·zwiększenie konkurencyjności produktów na rynku.

Umowa o pracę, warunki wynagrodzenia, w tym wynagrodzenia twórczego, ewidencja

Z umowy o pracę łączącej Wnioskodawcę i Pracownika wynika, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą. Wyodrębniona część wynagrodzenia, określona w sposób procentowy na podstawie czasu poświęconego na przygotowanie utworu, stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu.

W zakresie wynagrodzenia, wskazuje się, że stała miesięczna wartość honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu stanowi 80% wynagrodzenia zasadniczego. W celu weryfikacji kwoty honorarium i wykazania, że określony w umowie procent nie odbiega od rzeczywistości, przez Pracownika prowadzona jest stosowna ewidencja czasu pracy poświęconego na prace twórcze w powiązaniu z określonymi utworami. W ten sposób Wnioskodawca ma możliwość modyfikacji ustalonej w umowie o pracę procentowej wartości wynagrodzenia autorskiego, po dokonaniu okresowej kontroli pracy wykonywanej przez Pracownika.

Wskazać przy tym należy, iż honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu nie będzie przysługiwało Pracownikowi podczas okresów jego nieobecności w pracy.

Należy podkreślić, że powstanie utworu jest udokumentowane za pomocą ewidencji czasu pracy, z której wynika ile Pracownik poświęcił czasu na stworzenie konkretnego utworu. Pracownik prowadzi również ewidencję stworzonych utworów. Ponadto wskazać należy, iż czynności podejmowane przez Pracownika będą stanowić działalność twórczą obejmującą badania naukowe i/lub prace rozwojowe. Prace wykonywane przez tego pracownika w ramach wykonywania czynności opisane wyżej w stanie faktycznym nie będą polegać na działaniach obejmujących zmiany rutynowe i okresowe.

Pracownik będzie prowadził prace w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Pracownik jest bowiem odpowiedzialny za m.in. rozwój produktów oferowanych przez firmę. Celem prac wykonywanych przez Pracownika będzie zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Pytania

1.Czy prace wykonywane przez pracownika Spółki na stanowisku Programisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o PIT?

2.Czy Spółka ma możliwość zastosowania do honorarium wypłacanego Pracownikowi za wykonywanie pracy twórczej przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na Państwa wątpliwości w zakresie pierwszego pytania. W części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko

Prace wykonywane przez Pracownika Spółki na stanowisku Programisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.; dalej: ustawa o PIT), koszty uzyskania niektórych przychodów określa się m.in. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu korzystania z praw autorskich lub pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami), i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawach autorskich.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego (przysługującego twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ustawy o prawach autorskich). Podlega zatem ochronie od momentu ustalenia, nawet jeżeli jest nieukończony. Ustalenie to taka forma utworu, która daje możliwość zapoznania się z nim osobie trzeciej (poza autorem).

Uwzględniając powyższe regulacje dotyczące utworu, przyjąć należy, że jest on przeciwstawny działalności odtwórczej, rzemieślniczej, technicznej. Z tego względu nie można zakwalifikować jako utworu efektu działalności wyłącznie rutynowej, szablonowej, zdeterminowanej (przez przeznaczenie, materiał, wiążące schematy), pozbawiającej twórcę swobody dokonywania wyborów.

Utwór może powstać zarówno w ramach stosunku pracy, czy umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia lub o dzieło). Warunkiem dla zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu jest, aby pracownik w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy stworzył utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, czyli aby wynik jego działań nosił cechy indywidualnej twórczości oraz pracownik dokonał rozporządzania prawami albo skorzystał ze swoich praw. Pojęcia „korzystanie” i „rozporządzanie” nie są dokładnie zdefiniowane w ustawie o prawach autorskich. Jednak należy uznać, że przeniesienie praw autorskich lub udzielanie licencji na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych na zakład pracy mieści się w ich zakresie.

Nabycie przez pracodawcę majątkowych praw autorskich do utworów pracowniczych nie ma charakteru pierwotnego. Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawach autorskich. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Powyższe oznacza, że od chwili powstania utworu do jego przyjęcia przez pracodawcę autorskie prawa pozostają przy twórcy.

Jak wskazał Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 15 września 2020 r., nr DD3.8201.1.2018:

· „przedmiotem prawa autorskiego jest tylko taka działalność twórcza, która prowadzi do powstania utworu korzystającego z ochrony praw autorskich; sama działalność twórcza nie może być przedmiotem prawa autorskiego, a do przychodów uzyskanych z tego tytułu nie ma zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy PIT,

· podstawowymi warunkami do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w ramach stosunku pracy jest to, aby przedmiotem umowy o pracę było powstanie utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim, tj. zamawianego i oczekiwanego przez pracodawcę, oryginalnego wytworu o indywidualnym charakterze,

· w przypadku utworu pracowniczego niezbędne jest przyjęcie tego utworu przez pracodawcę, gdyż oznacza to ustawowe (lub umowne) rozporządzenie prawem autorskim na rzecz pracodawcy”.

Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego powinien być udokumentowany, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

W razie wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga wartość wynagrodzenia z tytułu korzystania z prawa autorskiego. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim – oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Wykonywanie pracy twórczej nie oznacza automatycznie powstania utworu i przejścia praw z tego tytułu na pracodawcę. Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli zostało wypłacone wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.440.2018.2.JR:

• „Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) powinno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z korzystaniem lub rozporządzaniem przez pracownika z przysługujących mu praw autorskich.
• Zatem, jeżeli pracodawca wyodrębni część wynagrodzenia należną z tytułu rozporządzania lub korzystania przez pracowników z praw majątkowych do utworów przez nich stworzonych od pozostałego wynagrodzenia za wykonywane obowiązki, niemające charakteru twórczego, możliwe będzie zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu od części twórczej.”

Podsumowując, w celu zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu do części wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

· praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

· pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

· umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję przekazanych utworów, a także

· przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o PIT.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zaistniałego stanu faktycznego, projekty stworzone przez Pracownika zajmującego stanowisko Programisty są projektami niepowtarzalnymi, mającymi indywidualny charakter i spełniającymi przesłanki utworu, wskazane w ustawie o prawach autorskich tj. są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonym w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z umowy o pracę łączącej Wnioskodawcę i Pracownika wynika, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują również działalność twórczą. W zakresie wynagrodzenia wskazano, że honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu stanowi 80% wynagrodzenia zasadniczego, jednak w celu weryfikacji kwoty honorarium i wykazania, że określony w umowie procent nie odbiega od rzeczywistości Pracownik prowadzi ewidencję czasu pracy poświęconego na prace twórcze w powiązaniu z określonymi utworami. W ten sposób Wnioskodawca ma możliwość modyfikacji ustalonej w umowie o pracę procentowej wartości wynagrodzenia autorskiego, po dokonaniu okresowej kontroli.

Zatem, powstanie utworu jest dokumentowane za pomocą ewidencji czasu pracy, z której wynika ile Pracownik poświęcił czasu na stworzenie konkretnego utworu. Ponadto pracownik prowadzi ewidencję stworzonych utworów.

Warto wskazać, że stosownie do powoływanej już interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 15 września 2020 r.:

• „ustalenie wysokości honorarium leży w zakresie swobody kontraktowej stron umowy (stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej),
• żadne powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują zasad ustalania wysokości honorarium,
• nie ma też żadnych innych uniwersalnych reguł, ugruntowanych praktyką i orzecznictwem sądowym (z wyjątkiem negatywnych przesłanek określonych w tezach orzeczniczych wykluczających możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów), pozwalających na wskazanie zasad dokumentowania prac stanowiących przedmiot prawa autorskiego,
• fakt uzyskania przychodu z praw autorskich i jego wysokość wymaga odpowiedniego udokumentowania, przy czym może to zostać wykazane za pomocą każdego prawnie dopuszczalnego dowodu”.

Wobec tego, stosowany przez Spółkę sposób określenia wysokości honorarium, tj. określenie jego wysokości w sposób procentowy od kwoty zasadniczego wynagrodzenia i jego weryfikacja na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy poświęconego na prace twórcze w powiązaniu z określonymi utworami jest poprawny i pozwala na zastosowanie wobec tak określonego wynagrodzenia 50% kosztów uzyskania przychodu. Powyższe znajduje potwierdzenie w przywoływanej już interpretacji ogólnej Ministra Finansów: „Jeżeli zatem twórca:

• poświęca ściśle określony czas na stworzenie (tworzenie) konkretnego dzieła,
• rejestruje czas pracy twórczej w odrębnym dokumencie (np. w ewidencji prowadzonej papierowo lub w formie elektronicznej (specjalnie do tego stworzonego oprogramowania), bazie danych prowadzonej w formie elektronicznej lub ewentualnie w oświadczeniu składanym pracodawcy za określony okres, np. miesiąc, kwartał, półrocze lub rok),
• czas pracy twórczej jest akceptowany przez pracodawcę (np. akceptuje wpisy w ewidencji, wpisy w bazie danych lub ww. oświadczenie),
• wszystkie utwory (nie tylko przykładowe) stworzone (lub w trakcie tworzenia) przez twórcę są również rejestrowane lub utrwalane (np. w tej samej ewidencji, bazie danych lub wymienione w oświadczeniu),

to nie ma przeszkód, aby wartość honorarium autorskiego była określana na podstawie czasu pracy twórczej w powiązaniu z konkretnym stworzonym (tworzonym) utworem. W związku z tym określenie wartości honorarium na podstawie ewidencji czasu pracy w powiązaniu z konkretnym utworem jest również dopuszczalne.

Przykładowo, jeżeli 70% czasu pracy pracownika stanowił czas pracy twórczej (przeznaczonej na stworzenie, czy tworzenie konkretnego dzieła), to można uznać, że 70% jego wynagrodzenia za pracę stanowiło honorarium i do tej części można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów”.

Aby podatnik mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do części wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o PIT, tj.:

1)działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

2)działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

3)produkcji audialnej i audiowizualnej;

4)działalności publicystycznej;

5)działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

6)działalności konserwatorskiej;

7)prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.) do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

8)działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

W związku z tym, że przedmiotem interpretacji jest działalność badawczo-rozwojowa należy wskazać na treść art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa to:

·działalność twórcza obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,

·podejmowana w sposób systematyczny,

·w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast w myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie o PIT jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

·badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.),

·badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei prace rozwojowe zdefiniowane są w art. 5a pkt 40 ww. ustawy i oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z tymi przepisami, badania naukowe to działalność obejmująca:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace wykonywane przez Pracownika zatrudnionego na stanowisku Programisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej. Powyższe przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową (przy czym kryteria te muszą być spełnione łącznie).

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

·obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

·mieć twórczy charakter,

·być podejmowana w sposób systematyczny, oraz

·być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W związku z powyższym czynności, wykonywane przez Pracownika, opisane w przedstawionym stanie faktycznym wypełniają definicję prac rozwojowych – polegają one na wykorzystaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji, tworzenia nowych oraz ulepszonych produktów. Ponadto celem prac wykonywanych przez Pracownika jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wskazała Spółka, czynności wykonywane przez Programistę mają na celu, m.in.:

·opracowywanie nowych oraz optymalizację istniejących produktów oferowanych przez firmę,

·zwiększenie konkurencyjności produktów na rynku.

Dodatkowo, mają one charakter twórczy a ich wynikiem jest utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza:

1."robiący coś regularnie i starannie"

2."o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu"

3."o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny."

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W świetle powyższego czynności wykonywane przez Pracownika zatrudnionego na stanowisku Programisty cechują się systematycznością, tj. zorganizowaniem i zaplanowaniem, co potwierdza fakt, że czynności badawczo-rozwojowe prowadzone są przez wyznaczone do tego osoby, posiadające wyspecjalizowaną wiedzę, obowiązane do przestrzegania instrukcji oraz procedur związanych z funkcjonowaniem firmy oraz sporządzania dokumentacji obejmującej efekt prowadzonych prac. Prace, które mają miejsce w projektach badawczo-rozwojowych nie stanowią prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do już istniejących produktów i rozwiązań. Osoba zatrudniona na stanowisku Programisty jest odpowiedzialna m.in. za rozwój produktów oferowanych przez firmę. Ponadto celem prac wykonywanych przez ww. pracownika jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Podsumowując, prace wykonywane przez Pracownika zatrudnionego na stanowisku Programisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym Spółka ma możliwość zastosowania do nich przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, tj. 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów z pracy twórczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W świetle art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.):

 Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji prac badawczo-rozwojowych wynika, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy podatkowej wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo „systematycznie” odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Podsumowując, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że przepisy dotyczące działalności badawczo-rozwojowej należy interpretować ściśle, a zatem do działalności badawczo-rozwojowej można zaliczyć tylko te działania podatnika, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do przedmiotu wątpliwości wyrażonych przez Państwo w postawionym pytaniu, tj. dotyczących określenia, czy prace wykonywane przez pracownika Spółki zatrudnionego na stanowisku Programisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że jak wynika z opisu sprawy:

• obowiązki ze stosunku pracy Pracownika obejmują także działalność twórczą. Wyodrębniona część wynagrodzenia, określona w sposób procentowy na podstawie czasu poświęconego na przygotowanie utworu, stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu,
• czynności podejmowane przez Pracownika będą stanowić działalność twórczą obejmującą badania naukowe i/lub prace rozwojowe,
• prace wykonywane przez Pracownika nie będą polegać na działaniach obejmujących zmiany rutynowe i okresowe,
• Pracownik będzie prowadził prace w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia,
• celem prac wykonywanych przez Pracownika będzie zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że prace wykonywane przez pracownika Spółki zatrudnionego na stanowiskuProgramisty spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko Państwa w tym zakresie jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).