Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I SA/Gd 130/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w z dnia 30 grudnia 2019 r., nr 2201-IEW-1.4120.70.2019/MP, 2201-IEW-1.4121.236-239.2019/MP w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w na rzecz strony skarżącej kwotę 997 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 30 grudnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Starogardzie Gdańskim (dalej: Naczelnik US) z dnia 26 września 2019 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności skarżącego J.S., jako członka zarządu "S." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) za jej zaległości podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r. oraz podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu pełnienia przez Spółkę funkcji płatnika za styczeń, luty, kwiecień i czerwiec 2016 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami postępowania egzekucyjnego. Organ odwoławczy uznał, że zostały spełnione określone w art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej: O.p.) pozytywne przesłanki orzeczenia odpowiedzialności skarżącego za zaległości podatkowe Spółki. Skarżący pełnił obowiązki prezesa zarządu Spółki od dnia 5 maja 2015 r. i pełni je nadal, a zatem pełnił te obowiązki również w czasie, w którym upływał termin płatności zobowiązań podatkowych będących przedmiotem niniejszego postępowania. Egzekucja prowadzona z majątku Spółki okazała się bezskuteczna, co znalazło potwierdzenie w postanowieniu Naczelnika US o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przewyższających wydatki egzekucyjne. Zdaniem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, nie wystąpiły przesłanki uwalniające skarżącego od odpowiedzialności. Spółka nie uregulowała płatności z faktury VAT z dnia 15 września 2015 r. wystawionej przez B. na kwotę 91.300,00 zł z terminem płatności 6 października 2015 r. (Spółka dopiero w dniu 6 listopada 2015 r. zapłaciła kwotę 82.170,00 zł - brakująca kwota: 9.130,00 zł) oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za wrzesień 2015 r. z terminem płatności 20 października 2015 r.. Tak więc Spółka zaprzestała regulowania swoich zobowiązań począwszy od dnia 21 października 2015 r., z tym bowiem dniem zaprzestała regulowania drugiego z kolei zobowiązania. W związku z tym zarząd Spółki winien był w 14-dniowym terminie wskazanym ustawą z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r., poz. 233, ze zm.; dalej P.u.n.), tj. licząc od dnia 21 października 2015 r., podjąć kroki zmierzające do ogłoszenia upadłości Spółki. Tymczasem złożony przez Spółkę wniosek z dnia 29 stycznia 2016 r. o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, ogłoszenie upadłości, wpłynął do Sądu w dniu 2 lutego 2016 r.. Ponadto postanowieniem z dnia 5 maja 2016 r. sygn. akt VI GRp 2/16 Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku Wydział VI Gospodarczy umorzył przyspieszone postępowanie układowe, gdyż z zachowania dłużnika wynikało, że układ nie zostanie wykonany oraz postanowieniem z dnia 15 listopada 2016 r. sygn. akt VI GU 211 /16 ww. Sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki powołując się na art. 13 ust. 1 P.u.n.. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej stwierdził, że nie zgłoszono we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz nie wszczęto postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego). Podniósł, iż skarżący nie wskazał żadnego majątku Spółki, z którego możliwa byłaby egzekucja