Interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.71.2024.1.MAP

Ustalenie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 23 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani w … działalność gospodarczą pod nazwą „…” od dnia 1 marca 2020 r. Posiada Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej również: „Ustawa o PIT”) oraz jest podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywa Pani towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce, jako podatnicy VAT czynni. Jednym z takich kontrahentów jest Pan …. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą … , NIP: … (dalej: „Kontrahent”) odpowiednio w następujących miesiącach: luty, kwiecień, lipiec, październik 2021 r.

Wartość pojedynczych transakcji objętych wnioskiem, realizowanych przez Panią z Kontrahentem najczęściej przekracza wartość 15 000 PLN. W związku z powyższym, jest Pani zobowiązana do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów (dalej: „Wykaz podatników VAT” lub „Biała Lista VAT”), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, podczas dokonywania płatności za nabywane towary i/lub usługi.

W 2021 r. dokonała Pani zakupów u swojego Kontrahenta w związku z czym zostały przez niego wystawione następujące faktury zakupowe:

1.FV nr … z 9 lutego 2021 r.;

2.FV nr … z 10 kwietnia 2021 r.;

3.FV nr … z 5 lipca 2021 r.;

4.FV nr … z 26 lipca 2021 r.;

5.FV nr … z 6 października 2021 r.

Należności wynikające z powyższych faktur wystawionych przez Kontrahenta opłaciła Pani na podany na nich rachunek bankowy, który jak się w terminie późniejszym okazało nie figurował na tzw. Białej Liście VAT (liście podatników czynnych podatku VAT wraz z wykazem ich rachunków bankowych).

Wobec powyższego, zawarła Pani ze swym Kontrahentem porozumienie, na mocy którego otrzymała od niego informację o rachunku rozliczeniowym Kontrahenta, który figuruje na Białej Liście VAT oraz otrzymała od niego 2 listopada 2023 r. zwrot wcześniej zapłaconych kwot na rachunek Kontrahenta niefigurujący na Białej Liście VAT. 3 listopada 2023 r. dokonała Pani ponownej zapłaty za usługi/towary nabyte na podstawie wystawionych przez Kontrahenta faktur na rachunek Kontrahenta figurujący na Białej Liście.

Wobec powyższych operacji - zwrotu środków zapłaconych Kontrahentowi oraz dokonanej przez Panią ponownej zapłaty tych środków na rachunek bankowy Kontrahenta figurujący na Białej Liście VAT - dokonała Pani korekty deklaracji rocznej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2021 r., polegającą na tym, że nie ujęła w kosztach uzyskania przychodu za powyższy rok kwot zapłaconych Kontrahentowi za faktury wystawione przez Kontrahenta i zapłacone przez Panią na rachunek bankowy Kontrahenta niefigurujący na Białej Liście VAT. Tym samym korekta Pani deklaracji rocznej za 2021 r. dokonana została 12 grudnia 2023 r., wskutek czego zmniejszono koszty uzyskania przychodów za ten rok o kwotę 85 560,98 zł.

Wskutek powyższego - dokonania korekty zeznania rocznego za 2021 r. skutkującej pomniejszeniem kwoty kosztów uzyskania przychodu za 2021 r. o kwotę zaliczonych wcześniej i opłaconych na rachunek Kontrahenta niefigurujący na Białej Liście VAT faktur, oraz wobec ponownego opłacenia przez Panią należności wynikających z faktur wystawionych przez Kontrahenta ujęła Pani w kosztach uzyskania przychodu za miesiąc listopad 2023 r. kwoty zapłacone Kontrahentowi na jego rachunek figurujący na Białej Liście VAT w listopadzie 2023 r. - ponowna zapłata należności przez Panią na rzecz Kontrahenta miała miejsce 3 listopada 2023 r.

Wobec tego zachodzi sytuacja, że pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w określonym roku podatkowym (w 2021 r.) - w którym również zaliczyła Pani wydatki dotyczące wynagrodzenia Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowych (w 2021 r.) - zaś zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta były dokonywane w listopadzie 2023 r.

Wskazane powyżej wydatki ponoszone przez Panią, związane z nabywaniem od Kontrahenta towarów/usług, dotyczą Pani działalności gospodarczej - w szczególności wydatki te miały na celu osiągnięcie przez Panią przychodów. Tym samym, wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta spełniają warunki zaliczenia ich przez Panią do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy w sytuacji gdy pierwotnie dokonała Pani płatności na konto bankowe Kontrahenta niewidniejące na Białej Liście i nie złożyła przy pierwszej zapłacie należności na ten rachunek, zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, a następnie, po otrzymaniu zwrotu tych płatności od Kontrahenta, dokonała Pani ponownego przelewu powyższych kwot na rzecz Kontrahenta, tym razem na rachunek widniejący na Białej Liście, to czy ma Pani możliwość zaliczenia poniesionych wydatków związanych z zakupem usług od Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów w 2023 r., tj. do niestosowania sankcji przewidzianej w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o PIT (winno być: „z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”).

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawa o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy przy tym mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Natomiast zgodnie z art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1)została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2)została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3)pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Stosownie zaś do ust. 2 tego artykułu, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1)zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2)w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

W myśl art. 22p ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszą zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.; dalej jako: „ustawa VAT”), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1)w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2)zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz podmiotów jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Z kolei, w myśl art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1)stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2)jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zatem stwierdzić należy, że przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15 000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców).

Natomiast, przepisy art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą sankcji w postaci utraty możliwości zaliczenia do kosztów wydatków przez podatników, którzy dokonają zapłaty (powyżej 15 000 zł) na rachunek spoza wykazu w sytuacji, gdy dostawa towarów lub świadczenie usług są potwierdzone fakturą i zostały dokonane przez podatników VAT czynnych.

Wskazać zatem należy, że sytuacja wymieniona w art. 22p ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odrębną kategorię niż te wymienione w pkt 2 tych przepisów. Jak wskazano uprzednio sytuacja wymieniona w pkt 2 skierowana jest do płatności dokonywanych na rzecz dostawcy lub usługodawcy będącym podatnikiem VAT czynnym. W takim przypadku płatność powinna być zawsze dokonana na rachunek zawarty w wykazie. Dokonanie płatności w tej sytuacji na rachunek płatniczy, który nie jest zawarty w wykazie będzie traktowane jako działanie niezgodne z wprowadzonymi przepisami i oznaczać będzie zastosowanie przewidzianych sankcji.

W sytuacji więc, gdy pierwotnie dokonała Pani płatności na konto bankowe Kontrahenta niewidniejące na Białe Liście i nie złożyła przy pierwszej zapłacie należności na ten rachunek, zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej a następnie, po otrzymaniu zwrotu tych płatności od Kontrahenta, dokonała Pani ponownego przelewu powyższych kwot na rzecz Kontrahenta, tym razem na rachunek widniejący na Białej Liście VAT, to Pani zdaniem, ma Pani możliwość zaliczenia poniesionych wydatków związanych z zakupem usług od Kontrahenta, do kosztów uzyskania przychodów w 2023 r.

Przepisy Ustawy o PIT nie pozbawiają Panią możliwości dokonania ponownych płatności tym razem na rachunek bankowy widniejący na Białej Liście w celu możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, jeżeli celem zapłaty przez Panią na rzecz Kontrahenta wystawionych przez Panią faktur na rachunek bankowy Kontrahenta widniejący na Białej Liście było zaliczenie przez Panią tych wydatków w całości do kosztów uzyskania przychodów, mając na uwadze opis sprawy oraz cytowane uprzednio przepisy prawa, Pani zdaniem, ponowne uregulowane należności z zachowaniem zasad określonych w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkuje zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako kosztu uzyskania przychodu.

Tym samym, skoro w 2023 r. ponownie uregulowała Pani należności za usługi Kontrahenta przelewem na rachunek bankowy - tym razem znajdujący się na „Białej Liście VAT” - jest Pani uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych poniesionych wydatków z tytułu nabycia tych usług.

Pani stanowisko potwierdzają następujące interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

·0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB;

·0115-KDIT3.4011.679.2023.2.DP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych stwierdzam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie sprawy objętej pytaniem. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy, które nie były przedmiotem zapytania.

Pani stanowisko uznajemy za prawidłowe, pomimo powołania w nim nieprawidłowego brzmienia art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stwierdzenie, że:

uznajemy za oczywistąomyłkę pisarską pozostającą bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi: