Interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.12.2024.3.MR

Brak zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 marca 2024 r. (wpływ 18 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Spółka z siedzibą w (…) jest firmą specjalizującą się w świadczeniu usług (...) w zakresie (…). Spółka zatrudnia oraz na stałe współpracuje z grupą wysoko wykwalifikowanych inżynierów (...). Główny przedmiot działalności Spółki sklasyfikowany jest wg PKD pod nr 33.15.Z Naprawa i konserwacja statków i łodzi.

Z uwagi na fakt, iż znaczna część usług świadczona jest przez Spółkę na rzecz dużych podmiotów, zarówno krajowych jak i zagranicznych, w sytuacji świadczenia usług, jak i dostawy części, Spółka korzysta z podwykonawców lub działa jako pośrednik między dostawcą części a ich nabywcą. W szczególności, Spółka nabywa różnego rodzaju części i elementy konstrukcyjne, które kolejno w ramach swojego kontraktu z armatorem lub właścicielem statku dostarcza na statek.

W szczególności dostawy te Spółka realizuje jako pośrednik, między ich producentem lub głównym dystrybutorem a odbiorcą, czyli właścicielem lub armatorem statku. Części te są dostarczane na statki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), dalej: u.p.t.u. Jeśli zaś chodzi o usługi, jakie Spółka wykonuje w ramach przyjętych przez siebie zleceń, to są to m.in. usługi polegające na świadczeniu usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 oraz ich części składowych. Usługi te Spółka realizuje jako główny wykonawca lub jako podwykonawca innego podmiotu.

W każdym przypadku Spółka posiada dokumentację, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 15 u.p.t.u.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 18 marca 2024 r.)

Czy w przypadku nabycia przez Spółkę od podatnika z UE towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski, które są transportowane na terytorium Polski z terytorium innego kraju Unii Europejskiej, a które następnie Spółka dostarcza na statek, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 18 marca 2024 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku nabycia przez Spółkę od podatnika z UE towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski, które są transportowane na terytorium Polski z terytorium innego kraju Unii Europejskiej, a które następnie Spółka dostarcza na statek, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.t.u., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. ustawodawca wskazał, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach.

Tym samym, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nabycia części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji. Przy czym, przepis ten będzie miał zastosowanie wyłącznie w sytuacji, kiedy taka dostawa nastąpi bezpośrednio na rzecz podmiotu, u którego bezpośrednio dana część jest wykorzystywana, to znaczy jest wbudowywana w statek lub służy jego eksploatacji. W sytuacji, kiedy nabywcą części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 i wyposażenia tych jednostek będzie podmiot pośredniczący, wyłączenie wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. nie znajdzie zastosowania.

Tym samym, nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania w Polsce jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy:

Przepis ten rozszerza zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w Polsce, do której przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie – dokonywane przez ten sam podmiot.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy wynika, że preferencyjna stawka podatku 0% w odniesieniu do dostaw towarów do jednostek, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy nie ma zastosowania w sytuacji, gdy dostawa dokonywana jest na rzecz pośrednika, nawet jeśli części są przeznaczone na ww. jednostki, w celu bezpośredniego wykorzystania ich zgodnie z regulacją art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, czy też w celu odsprzedaży innemu podmiotowi, który następnie wykorzysta je na cele określone w powołanym przepisie.

W celu skorzystania z ww. stawki istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu, który bezpośrednio wykorzystuje daną część, a więc podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.

Zatem stawka podatku 0% nie ma zastosowania w całym łańcuchu produkcji statku. Należy zauważyć, że zwłaszcza przy dużej liczbie podwykonawców istnieje ryzyko, że dostarczane materiały, półprodukty czy elementy mogą nie zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, o którym mowa w ww. przepisie.

Ponadto, zgodnie z art. 148 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1, ze zm.):

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka), jest firmą specjalizującą się w świadczeniu usług w zakresie (…).Główny przedmiot działalności Spółki sklasyfikowany jest wg PKD pod nr 33.15.Z Naprawa i konserwacja statków i łodzi. W sytuacji świadczenia usług, jak i dostawy części, Spółka korzysta z podwykonawców lub działa jako pośrednik między dostawcą części a ich nabywcą. W szczególności, Spółka nabywa różnego rodzaju części i elementy konstrukcyjne, które kolejno w ramach swojego kontraktu z armatorem lub właścicielem statku dostarcza na statek. W szczególności dostawy te Spółka realizuje jako pośrednik, między ich producentem lub głównym dystrybutorem a odbiorcą, czyli właścicielem lub armatorem statku. Części te są dostarczane na statki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w przypadku nabycia przez Spółkę od podatnika z UE towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski, które są transportowane na terytorium Polski z terytorium innego kraju Unii Europejskiej, a które następnie Spółka dostarcza na statek, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy wynika, że aby wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast w art. 10 ustawy, ustawodawca wymienił przypadki, kiedy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje. Zgodnie z powołanym wcześniej art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje m.in. w przypadku, gdy dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13, w którym Trybunał uznał, że:

Z powyższego wyroku wynika, że nawet w przypadku, gdy dostawca dokonujący dostaw towarów na rzecz pośrednika posiada dowody potwierdzające ostateczne przeznaczenie tych towarów na potrzeby danej jednostki pływającej nie może skorzystać ze zwolnienia z art. 148 lit. a) ww. dyrektywy.

Z opisu sprawy wynika, że w sytuacji dostawy części na statki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, Spółka działa jako pośrednik między dostawcą części a ich nabywcą. W szczególności, Spółka nabywa różnego rodzaju części i elementy konstrukcyjne od podatnika z UE, które kolejno w ramach swojego kontraktu z armatorem lub właścicielem statku dostarcza na statek. W szczególności, dostawy te Spółka realizuje jako pośrednik, między ich producentem lub głównym dystrybutorem a odbiorcą, czyli właścicielem lub armatorem statku.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy – w kontekście przytoczonego orzeczenia TSUE – należy wskazać, że w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy. Nabywcą towarów jest Spółka, która pełni rolę pośrednika i dokonuje dalszej dostawy tych towarów na rzecz nabywcy – właściciela lub armatora statku. Zatem pomimo, że Wnioskodawca nabywa od podatnika z UE towary, które przeznaczone są na jednostki pływające, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, w celu ich bezpośredniego wykorzystania, to jednak – jak wynika z opisu sprawy – Spółka dokonuje dalszej odsprzedaży tych towarów na rzecz właściciela lub armatowa statku. Nie jest zatem podmiotem, który bezpośrednio wykorzystuje/będzie wykorzystywać te towary.

W analizowanej sprawie spełnione są/będą warunki, o których mowa w art. 9 ustawy, a tym samym, transakcja nabyciaprzez Spółkę od podatnika z UE towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski stanowi/będzie stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w przypadku nabycia przez Spółkę od podatnika z UE towarów przeznaczonych do sprzedaży na statek pełnomorski, które są transportowane na terytorium Polski z terytorium innego kraju Unii Europejskiej, a które następnie Spółka dostarcza na statek, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie znajdą zastosowania regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcyjest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję jednocześnie, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2 zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania z 26 marca 2024 r. nr (...).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).