Postanowienie SN z dnia 19 marca 2024 r., sygn. III USK 126/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania K. T.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie
‎o zwrot nienależnie pobranego świadczenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 marca 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
‎z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. akt III AUa 34/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. nie obciąża wnioskodawczyni kosztami pełnomocnika organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.

[SOP]

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. akt III AUa 34/22, Sąd Apelacyjny w Rzeszowie – w sprawie z odwołania K. T. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Rzeszowie – oddalił apelację odwołującej się od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 28 września 2021 r., sygn. akt IV U 1122/20. W wyroku tym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie K. T. od decyzji organu rentowego z dnia 10 sierpnia 2020 r., w której ZUS Oddział w Rzeszowie – na podstawie art. 138 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, rozporządzenia (W1) 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz rozporządzenia (WE) 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) 883/2004 – stwierdził, że K. T. pobrała nienależnie świadczenia za okres od 1 sierpnia 2013 r. do 30 czerwca 2020 r. w łącznej kwocie 89.575,74 zł, gdyż nie rozwiązała stosunku pracy z pracodawcą w Hiszpanii. Wobec powyższego organ rentowy zobowiązał K. T. do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za okres od 1 lipca 2017 r. do 30 czerwca 2020 r. w kwocie 41.896 zł. Jednocześnie wskazał, iż nienależnie pobrane świadczenia za okres od 1 sierpnia 2013 r. do 30 czerwca 2017 r. w kwocie 47.679,74 zł nie podlegają dochodzeniu z powodu przedawnienia.