Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 lutego 2024 r., sygn. II SA/Ol 948/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Ewa Osipuk sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 lutego 2024 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Z akt sprawy przekazanych wraz ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wynika, że 5 stycznia 2022 r. A. K.(dalej skarżąca) zwróciła się do organu pierwszej instancji z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad bratem J. K. Decyzją z 29 czerwca 2022 r. organ I instancji - Burmistrz Jezioran - odmówił przyznania stronie wnioskowanego świadczenia. Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie utrzymało zaskarżoną decyzję w całości w mocy. Na decyzję Kolegium A. K. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który - wyrokiem z 20 października 2022 r. sygn. akt. II SA/Ol 608/22 uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Decyzją z dnia 1 lutego 2023 r. działający z upoważnienia Burmistrza, Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Jezioranach ponownie orzekł o odmowie przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym bratem. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że powodem odmowy przyznania stronie wnioskowanego świadczenia jest niespełnienie ustawowego warunku do przyznania przedmiotowego świadczenia określonego w art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ wskazał, że drugi rodzic J. K. żyje, nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej oraz nie posiada orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności. W nawiązaniu do powyższego organ wskazał, że prawo do ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne dla osób zobowiązanych w dalszej kolejności do alimentów może nastąpić wyłącznie w sytuacji określonej w art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. W ocenie organu, w rozpatrywanej sprawie brak obowiązku alimentacji wobec syna nie wynika z przyczyn obiektywnych, a jedynie z wieloletnich utartych schematów działań ojca wobec syna, a siostry wobec brata. Organ wyjaśnił też, że z oświadczenia z 1 kwietnia 2022 r. wynika, że Z. K. nie zajmował się synem, a po śmierci jego matki opiekę nad J. K. przejęła wspólnie zamieszkująca z bratem siostra. Z. K. nie łoży na utrzymanie syna, nie wyraża zgody na partycypowanie w kosztach jego utrzymania; nie miał i nie ma zasądzonych z tego tytułu alimentów. Organ wskazał także, że Z. K. nie przedstawił dokumentacji potwierdzającej jego zły stan zdrowia.