Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. I SA/Bk 29/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Sędziowie sędzia WSA Justyna Siemieniako (spr.), sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Protokolant st. sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 lutego 2024 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. Sp. k. w B. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 14 listopada 2023 r. nr 2001-IOV.4273.3.2023 w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za wrzesień 2018 r. 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku na rzecz skarżącej A. Sp. z o.o. Sp. k. w B. kwotę 597 (słownie pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 14 listopada 2023 r., nr 2001-IOV.4273.3.2023, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku (dalej: "DIAS") utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku (dalej: "Naczelnik US") z 10 sierpnia 2023 r., nr 2004-SKP.4103.6.2022.219, na mocy którego organ przedłużył termin zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za wrzesień 2018 r. do 30 listopada 2023 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

W dniu 24 października 2018 r. do Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku wpłynęła deklaracja VAT-7, skierowana przez A. sp. z o.o. V. sp. k. (aktualnie A. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w Białymstoku – dalej: "Skarżąca", "Spółka") za wrzesień 2018 r. wraz z wnioskiem o zwrot kwoty 1.348.337,00 zł na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w terminie 25 dni.

Naczelnik US postanowieniem z 16 listopada 2018 r. przedłużył termin zwrotu podatku od towarów i usług ze względu na konieczność dokonania w ramach czynności sprawdzających weryfikacji rozliczenia podatku VAT za wskazany miesiąc, zaś w następstwie wniesionego zażalenia DIAS postanowieniem z 8 lutego 2019 r., nr 2001-IOV.4273.17.2018.4, utrzymał je w mocy.