Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.100.2024.4.AKR
Stwierdzenie, czy przy sprzedaży samochodu powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 9 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stwierdzenia, czy przy sprzedaży samochodu powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 stycznia 2024 r. (wpływ 13 marca 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 9 lutego 2024 r.)
Od 23 stycznia 1998 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Przeważająca działalność gospodarcza to sprzedaż urządzeń biurowych kod PKD: 46.66.Z.
Rozlicza się Pani na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a przez cały okres prowadzonej działalności formą opodatkowania są zasady ogólne. Również od początku jest Pani podatnikiem podatku VAT.
15 sierpnia 2018 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży kupiła Pani samochód (…) rocznik 2009, za kwotę (…) zł i zapłaciła Pani podatek od czynności cywilno-prawnych w wysokości (…) zł.
1 lipca 2019 r. na podstawie umowy użyczenia rozpoczęła Pani używanie (...) w działalności gospodarczej. Nie odliczyła Pani podatku VAT i nie dokonała amortyzacji tego samochodu, a samochód używała Pani zarówno na potrzeby firmy, jak i prywatnie.
W Pani małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej, ale pomimo tego Pani mąż jest wpisany w dowodzie rejestracyjnym, jako współwłaściciel. Obecnie chce Pani wraz z mężem sprzedać używaną (...) i zamienić młodszym rocznikiem.
Podczas całego okresu użytkowania samochodu dokonywano odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z jego eksploatacją. W formie świadczenia usług były dokonywane przeglądy, wymiana opon, naprawa siłownika sprzęgła, wymiana oleju, wymiana klocków hamulcowych.
W formie dostawy towarów był zakup: paliwa, akumulatora, opon, oleju i filtrów potrzebnych do wymiany, drobne akcesoria jak żarówki itp.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 9 lutego 2024 r.)
Czy po zakończeniu umowy użyczenia w momencie sprzedaży samochodu na podstawie umowy kupna sprzedaży powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 9 lutego 2024 r.)
W Pani ocenie, przy sprzedaży powyższego samochodu prywatnego nie powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT. Podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej może wykorzystywać samochody prywatnie zakupione na cele prywatne.
Przypomina Pani, że przy umowie użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.
Ponadto, opodatkowaniu podlega odpłata dostawa towarów na terytorium kraju.
Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
W momencie dokonania sprzedaży prywatnego samochodu nie działała Pani w charakterze podatnika. Czynności takie nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.
W konsekwencji, czynność sprzedaży przedmiotowego samochodu będzie zwykłym wykonywaniem prawa własności, niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym okres, jaki upłynie od zakończenia użyczenia samochodu do późniejszej jego sprzedaży, nie ma wpływu na obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT.
Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia.
Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.
Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości samochodu w chwili przekazania samochodu na cele osobiste.
Z powyższego wynika, że dokonywanie przeglądów, napraw, wymiany części i płynów eksploatacyjnych nie stanowiły nabycia, ani wytworzenia części składowej, lecz jest wyłącznie wydatkiem bieżącym związanym z posiadaniem pojazdu.
Również wymiana akumulatora lub opon, wynikała ze stopnia ich zużycia i decydowała o możliwości dalszej eksploatacji pojazdu, a nie podniesienia jego wartości. Powyższa wymiana może wpływać na wartość samochodu tylko wtedy, gdy wartość samochodu byłaby bardzo niska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy w stosunku do tej konkretnej czynności.
Z opisu sprawy wynika, że od 23 stycznia 1998 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jest Pani podatnikiem podatku VAT. 15 sierpnia 2018 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży kupiła Pani samochód (…) rocznik 2009, za kwotę (…) zł i zapłaciła Pani podatek od czynności cywilno-prawnych. 1 lipca 2019 r. na podstawie umowy użyczenia rozpoczęła Pani używanie (...) w działalności gospodarczej. Nie odliczyła Pani podatku VAT i nie dokonała amortyzacji tego samochodu, a samochód używała Pani zarówno na potrzeby firmy, jak i prywatnie. W Pani małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej, ale pomimo tego Pani mąż jest wpisany w dowodzie rejestracyjnym, jako współwłaściciel. Obecnie chce Pani wraz z mężem sprzedać używaną (...) i zamienić młodszym rocznikiem. Podczas całego okresu użytkowania samochodu dokonywano odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z jego eksploatacją. W formie świadczenia usług były dokonywane przeglądy, wymiana opon, naprawa siłownika sprzęgła, wymiana oleju, wymiana klocków hamulcowych. W formie dostawy towarów był zakup: paliwa, akumulatora, opon, oleju i filtrów potrzebnych do wymiany, drobne akcesoria jak żarówki itp.
Pani wątpliwości dotyczą stwierdzenia, czy po zakończeniu umowy użyczenia w momencie sprzedaży samochodu na podstawie umowy kupna sprzedaży powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną mogą być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W przedmiotowej sprawie, w świetle okoliczności wskazanych przez Panią, stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży samochodu nie będzie działała Pani w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Jak wynika z okoliczności sprawy, 15 sierpnia 2018 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży kupiła Pani samochód (…) i zapłaciła Pani podatek od czynności cywilno-prawnych. 1 lipca 2019 r. na podstawie umowy użyczenia rozpoczęła Pani używanie (...) w działalności gospodarczej. Nie odliczyła Pani podatku VAT i nie dokonała amortyzacji tego samochodu, a samochód używała Pani zarówno na potrzeby firmy, jak i prywatnie. Po zakończeniu umowy użyczenia planuje Pani dokonać sprzedaży samochodu na podstawie umowy kupna sprzedaży.
Wobec powyższego należy uznać, że będzie Pani zbywać samochód stanowiący Pani majątek prywatny, korzystając z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem tego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą ww. samochodu nie będzie Pani działała w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż ta nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym. Zatem planowana przez Panią sprzedaż samochodu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, po zakończeniu umowy użyczenia w momencie sprzedaży samochodu na podstawie umowy kupna sprzedaży nie powstanie u Pani obowiązek zapłaty podatku VAT.
Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Należy ponadto wskazać, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela samochodu, tj. dla Pani męża.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?