Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2022 r., sygn. I FSK 712/22

W świetle orzeczenia TSUE, krajowe przepisy sankcyjne w zakresie podatku VAT muszą być stosowane z poszanowaniem zasady proporcjonalności, co wymaga od organów podatkowych indywidualnego badania okoliczności powstania nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych, w tym oceny, czy doszło do oszustwa podatkowego czy jedynie błędu podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 368/21 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 5 lutego 2021 r. nr 1201-IOP2-2.4103.56.2020.7 w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec 2020 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z 30 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 368/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę M. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej jako: DIAS lub organ drugiej instancji) z dnia 5 lutego 2021 r. w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec 2020 r.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy. Jak wynika z treści wydanych w sprawie decyzji wskazane dodatkowe zobowiązanie podatkowe zostało nałożone na Spółkę w związku wynikami kontroli podatkowej wszczętej w dniu 19 maja 2020 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. w zakresie podatku od towarów i usług za marzec 2020 r., która zakończyła się doręczeniem prezesowi spółki protokołu kontroli podatkowej. Z treści protokołu wynikało, że Spółka w rozliczeniu za marzec 2020 r. nie uwzględniła 18 faktur korygujących wystawionych przez nią dla S. sp. z o. o. sp. k., dotyczących sprzedaży benzyny Pb 95 oraz oleju napędowego, a także niezasadnie uwzględniła fakturę nr [...] z dnia 11 marca 2020 r. na kwotę netto 3.739.837,40 zł, podatek VAT 860.162,60 zł wystawioną przez Spółkę S., dotyczącą zakupu nieruchomości położonej w G. (akt notarialny nr [...]), przez co zawyżyła podatek naliczony o kwotę 860.162,60 zł. W realiach niniejszej sprawy organ podatkowe obu instancji zgodnie ustaliły poziom 20% stawki sankcji dodatkowego zobowiązania podatkowego (174.185 zł) na podstawie art. 112b ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z art. 112b ust.2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 685 – dalej jako: ustawa o VAT). Organ odwoławczy potwierdził, że w przypadku skarżącej Spółki doszło do wykazania w korekcie deklaracji VAT-7 za marzec 2020 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 857.451 zł w miejsce zobowiązania podatkowego w wysokości 13.472 zł, przy czym zaznaczono, że strona skarżąca uwzględniła w całości ustalenia kontrolujących i wpłaciła kwotę zobowiązania podatkowego co pozwoliło na ustalenie obniżonej 20 % stawki sankcji. W tej sytuacji, organy podatkowe obu instancji zgodnie ustaliły Spółce kwotę dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za marzec 2020 r. w 174.185 zł w następujący sposób (kwota zawyżenia różnicy podatku 857.451+ kwota zaniżenia zobowiązania podatkowego 13.472) x 20%.