Postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2022 r., sygn. I OW 214/21

Dnia 8 kwietnia 2022 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2022 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta B. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta B. a Burmistrzem Miasta Z. przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku J. P. o skierowanie i umieszczenie w domu dla matek z małoletnimi dziećmi postanawia: wskazać Prezydenta Miasta B. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 16 grudnia 2021 r. Prezydent Miasta B. wniósł o rozstrzygnięcie sporu negatywnego o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta B. a Burmistrzem Miasta Z. w przedmiocie rozpoznania wniosku J. P. o przyznanie pomocy społecznej w formie skierowania i umieszczenia w domu dla matek z małoletnimi dziećmi.

W uzasadnieniu wniosku organ wskazał, że w dniu 22 października 2021 r. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. wpłynął wniosek J. P. o umieszczenie w domu dla matek z małoletnimi dziećmi. Podkreślając, że wnioskodawczyni obecnie mieszka w Z. w wynajmowanym lokalu mieszkalnym. Pismem z dnia 2 listopada 2021 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Z. przekazał powyższy wniosek do załatwienia Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w B. podnosząc, że jest on organem właściwym w sprawie. W uzasadnieniu tegoż pisma wskazano, że wnioskodawczyni jest osobą bezdomną, z ostatnim miejscem zameldowania w B., a zatem to Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. winien rozstrzygać w sprawie. Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 8) ustawy z dnia 13 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U.2020.1876 ze zm.), dalej jako "u.p.s.", osoba bezdomna to osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. J. P. wraz z dziećmi przebywa tymczasem w lokalu mieszkalnym i nie można uznać, że jest osobą bezdomną. Jednocześnie nie można przyjąć, że miejscem zamieszkania strony jest B., bowiem nie przebywa w tym mieście już od 2014 r., a jej dzieci urodziły się we L. Zgodnie zaś z przepisem art. 101 ust. 1 u.p.s. właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, a na mocy art. 101 ust. 3 u.p.s., w przypadkach szczególnie uzasadnionych, właściwa miejscowo jest gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie. Nadto wskazano, że świadczenie, którego domaga się strona, tj. schronienie i wsparcie w domu dla matki z małoletnimi dziećmi jest klasycznym przykładem pomocy w ramach interwencji kryzysowej (art. 47 ust. 4 u.p.s.), która z samego założenia winna być udzielana bezzwłocznie w sytuacjach kryzysowych. Z samej istoty tej instytucji wynika, że pomoc powinna być udzielana w miejscu pobytu osoby wymagającej pomocy.